ΑΥΤΟΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

Από τη Ρία Ντάνου

Αυτοτραυματισμός  είναι να τραυματίζεις τον εαυτό εσύ ο ίδιος, χωρίς να θέλεις να αυτοκτονήσεις, αν και μπορεί να συμβεί. Συνήθως το κάνουν άτομα με άσχημο παρελθόν (π.χ. παιδικά τραύματα, κακοποίηση σωματική, ψυχική ή σεξουαλική, να έχασαν τους γονείς τους σε μικρή ηλικία και να μεγάλωσαν σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον). Μπορεί ακόμα να βρίσκεται στην εφηβεία και να κάνουν την εμφάνιση τους οι πρώτες δυσκολίες  (π.χ. προβλήματα  με σχέσεις, απαιτήσεις γονέων για τους βαθμούς ή οτιδήποτε) Το άτομο παλεύει να καταπιέσει αυτά τα συναισθήματα, αλλά  αυτό δημιουργεί περισσότερη ένταση. Όταν τα καταπιεσμένα συναισθήματα έρθουν στην επιφάνεια, φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Η ??λύση?? είναι ο αυτοτραυματισμός. Υποβάλει στον εαυτό του σωματικό πόνο, για να εστιάσει εκεί, και όχι στα προβλήματα του? Σημάδια αυτοτραυματισμού είναι: κοψίματα, γρατζουνιές, χτυπήματα ή ξερίζωμα μαλλιού. Όποιος και να είναι ο στόχος, η ανακούφιση που νιώθει είναι προσωρινή. Τα συναισθήματα επανέρχονται δριμύτερα και σε αυτά έχει προστεθεί: η ντροπή, οι ενοχές, η περαιτέρω επιδείνωση της αυτοεκτίμησης. Όμως μπορεί να αντιμετωπιστεί. Να παρατηρήσει πότε νοιώθει ότι έχει την ανάγκη να αυτοτραυματιστεί ώστε να καταλάβει σε τι τον εξυπηρετεί αυτή η συμπεριφορά (να καταλάβει δηλαδή ποιο είναι το ψυχολογικό πρόβλημα). Να χρησιμοποιήσει έντονη άλλα ασφαλή σωματική αίσθηση για αντιπερισπασμό, κάνοντας κρύα ντούζ ή κρατώντας παγάκια για λίγη ώρα, να μην μένει μόνος του και το βασικότερο να βρει την ρίζα στο πρόβλημα του και (με βοήθεια ψυχοθεραπείας) να ξεκινήσει μια διαδικασία επούλωσης των ψυχικών του  τραυμάτων. 

Πηγές: Ψυχή τε και σώματι (Αυτοτραυματισμός: χρησιμοποιώντας τον σωματικό πόνο σαν «παυσίπονο») και Σαμαρείτες Κύπρου