ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας προσεγγίσαμε τη διαφορετικότητα και τα στερεότυπα από μια άλλη οπτική!

 

Από τη Θεοδώρα Μικροπούλου, Α3

Ο Λύκος που φοβάται

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μέρος μακρινό ήταν ένας λύκος…που φοβόταν τους ανθρώπους. Αυτός ο παράξενος φόβος για κάποιους ανθρώπους, του δημιουργήθηκε από τότε που ήταν ένα μικρό λυκακι……

Ζούσαν σε αγέλη. Ο Ζακ, όπως τον έλεγαν, ήταν πολύ χαρούμενος που υπήρχε στον κόσμο και περιστρέφονταν από τέτοιους άξιους λύκους. Είχε μεγαλύτερη συμπάθεια στον πατέρα του. Τον θαύμαζε που ήταν τόσο γενναίος λύκος και ήθελε όταν μεγαλώσει να του μοιάσει.

Μια μέρα καθώς παρατηρούσε τον μπαμπά του να μάχεται με έναν άλλον λύκο, άκουσε κάτι περίεργες φωνές. Οι άνθρωποι είχαν βγει για κυνήγι. Όλη η αγέλη άρχισε να τρέχει, μαζί τους και ο Ζακ με την οικογένεια του, προσπαθώντας να αποφύγουν τις σφαίρες των όπλων των κυνηγών. Σε μια στιγμή ο Ζακ παραπάτησε και έπεσε. Τον σήκωσε ο μπαμπάς του, όμως τον έπιασαν οι κυνηγοί.

– Τρέξε Ζακ. Γρήγορα, και να προσέχεις.

– Μα μπαμπά..

– Φύγε είπα.

Ο Ζακ τρομαγμένος και λυπημένος άρχισε να τρέχει κλαίγοντας.

– Τους ξεφύγαμε, είπε ένας λύκος.

-Θα πάω πίσω να βρω τον πατέρα μου, είπε ο Ζακ.

– Είναι επικίνδυνα, δεν θα σε αφήσουμε να βγεις μόνος σου, είπε ένας άλλος  λύκος.

– Ξέχνα τον φίλε, κανένας δεν γλύτωσε από τα χέρια των ανθρώπων, του είπε ο φίλος του.

Ο Ζακ ήταν πολύ στεναχωρημένος. Ένιωσε κάτι να σπάει μέσα του…Ένιωσε μόνος του…Ένιωσε πως έχασε την ίδια του την ζωή…Δεν μίλησε, μόνο έκατσε σε μια γωνιά κάτω από την δυνατή βροχή.

Πέρασε ο καιρός και ο Ζακ μεγάλωσε. Αποφάσισε  να φτιάξει την δική του αγέλη. Έτσι και έκανε. Ως αρχηγός καθόταν και επέβλεπε τους λύκους να μάχονται μεταξύ τους, και τα λυκάκια να κρυφοκοιτάζουν και να προσπαθούν να τους μιμηθούν. Όλα κυλούσαν ομαλά, μέχρι που ακούστηκαν οι ίδιες φωνές, όπως τότε.

– Τρέξτε, φύγετε γρήγορα, φώναζαν όλοι τους.

Ο Ζακ είχε παγώσει. Κάποιος τον έσπρωξε και επανήλθε. Άρχισε να τρέχει μαζί με τους άλλους λύκους. Όμως τα λυκάκια είχαν μείνει πίσω, δεν ήξεραν τι είχε συμβεί. Κοίταξε πίσω του. Φοβήθηκε. Θυμήθηκε τα παλιά. Έσκυψε το κεφάλι του και συνέχισε να τρέχει…

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως τα άγρια ζώα, και συγκεκριμένα οι λύκοι, είναι επιθετικά προς εμάς. Νομίζουν πως δεν έχουν αισθήματα, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Τα ζώα σου φέρονται ανάλογα με το πως εσύ θα τα φερθείς. Έχουν συναισθήματα, αγαπούν, φοβούνται, στεναχωριούνται, τρομάζουν, γιατί κάτι άλλο προηγείται. Σήμερα οι λύκοι είναι είδος υπό εξαφάνιση, διότι οι κυνηγοί τους σκοτώνουν για να πάρουν το δέρμα τους.

Από την Θεοδώρα Παναγιωτοπούλου , Α3

                                                                                Το όνειρο του σκιάχτρου

Μια φορά, στην Πέμπτη δημοτικού, πρωτοείδα θέατρο. Ήτανε «το όνειρο του σκιάχτρου». Ήταν ένα σκιάχτρο που ξαφνικά ζωντάνεψε και έβλεπε από πάνω τα πουλιά που πετούσαν. Το όνειρό του ήταν να πετάξει ψηλά στον ουρανό. Αλλά, επίσης, ήταν στενοχωρημένος, γιατί τα πουλιά, μόλις έβλεπαν το σκιάχτρο, τρόμαζαν και έφευγαν.

Κάποια στιγμή έκανε μια συζήτηση με τον κηπουρό που τον έφτιαξε. Είχε παράπονα, γιατί δεν ήθελε να τρομάζει τα πουλιά. Ο κηπουρός, όμως, του θύμισε ότι αυτή είναι η δουλειά του, για να μην φάνε τα πουλιά τους καρπούς. Μετά από λίγο, ήρθε ένα πουλάκι που το είδε και κατατρόμαξε. Το σκιάχτρο συνέχισε να λέει ότι δεν θέλει να τρομάζει τους άλλους. Σε κάποια φάση, είπε ότι θέλει να φύγει και ότι θέλει να πετάξει ψηλά. Έτσι, λοιπόν, το πουλάκι κάλεσε τους φίλους του και τον βοήθησαν να μετακινηθεί από τη θέση του. Τότε ξεκινάει μια περιπέτεια με δράση. Όπως πάντα, σε κάθε ιστορία υπάρχει ένα καλό τέλος. Το σκιάχτρο κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του.βρήκε τρόπο να πετάξει!

 

Από τον Ορέστη Τσιγγενόπουλο, Α3

Ένας λύκος που φοβόταν πολύ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας λύκος που φοβότανε πολύ. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν μια μέρα, που βγήκε για κυνήγι με τον πατέρα του, ένα πρόβατο πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά του και τον τρόμαξε. Ήταν μικρό λυκάκι βλέπετε και δεν μπορούσε να το ξεπεράσει. Όταν μεγάλωσε, τα πρόβατα έσπαγαν πλάκα μαζί του, ώσπου μια μέρα παίζοντας κοκαλοκυνηγητό με τον φίλο του, χτύπησε το κεφάλι του σε ένα δέντρο, με αποτέλεσμα να χάσει την μνήμη του. Από τότε έπαψε να φοβάται τα άλλα ζώα.