Ταξίδια… στο παρελθόν

 Από τον Ευθύμη Παπαδόπουλο (Α3)

Ταξίδια… στο παρελθόν

Δουλεύω  ως δούλος  σ΄ένα σπίτι  πλούσιων Αθηναίων . Είναι πολύ καλοί  και ευγενικοί άνθρωποι. Από την πρώτη μέρα που με αγόρασαν από το δουλοπάζαρο, μου φέρθηκαν με στοργή και αγάπη, ίσως, επειδή ήμουν μικρός και μόνος. Επειδή οι γονείς μου δε ζούνε, με βοήθησαν και έμαθα γραφή και ανάγνωση μαζί με τον  μεγάλο τους γιο, όταν τον συνόδευα στο σπίτι του γραμματιστή. Τώρα που μεγάλωσα  έχω την εμπιστοσύνη του κυρίου μου και  κάθε μέρα πηγαίνω τον μικρότερο γιο τους που είναι επτά χρονών στα μαθήματά του, είμαι δηλαδή ο  παιδαγωγός. Στο σπίτι υπάρχουν και άλλα δύο κορίτσια που μαθαίνουν από την μητέρα τους τις δουλειές του σπιτιού και να υφαίνουν.

Η μέρα μου, όμως, σήμερα ήταν πολύ κουραστική, γιατί μετά τα μαθήματα έπρεπε μαζί με το αφεντικό  μου να πάω στον Άρειο Πάγο, για να τον βοηθήσω σε μια υπόθεση εμπρησμού στο κατάστημά του. Η δίκη κράτησε πολλή ώρα και ευτυχώς που το αφεντικό μου δικαιώθηκε και δεν θα ξαναπάω εκεί, γιατί εκτός του ότι είναι πολύ μακριά από το σπίτι μας, δεν καταλαβαίνω γρι από τα νομικίστικα. Στη συνέχεια εγώ έπρεπε να ξαναπάω στο σπίτι του γραμματιστή, για να πάρω τον μικρό του γιο και να τον πάω στον κιθαριστή για το μάθημα της μουσικής. Επιστρέψαμε  αργά στο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να ξεκουραστώ, αλλά το βράδυ έχει οργανωθεί συμπόσιο με τους φίλους του αφεντικού μου. Μου αρέσει, όμως, γιατί κάθομαι μαζί τους και ακούω τις συζητήσεις για αγαπημένο μου θέμα, όπως η τέχνη. Ίσως έτσι ξεκουραστώ?

Από την  Ελένη Κοφινά, Σάρα Πάλι, Δήμητρα Μάντη, Νάνσυ Μάντη (Α3)

Από το ημερολόγιο μιας Αθηναίας?

Σήμερα ξύπνησα πολύ νωρίς, επειδή είχα να κάνω διάφορες προετοιμασίες για το απόγευμα, αφού θα πάρω μέρος σε μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές εορτές της Αθήνας!Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Για αρχή, πήγα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπό μου και να καθαριστώ. Ύστερα, έβαλα τα επίσημα ρούχα μου: ένα άσπρο φόρεμα που πέφτει στους αστραγάλους και είναι δεμένο στη μέση με μια ζώνη, τα καφέ σανδάλια μου και τέλος, τα χρυσά κοσμήματα μου. Όμως, περισσότερη σημασία έδωσα στο χτένισμά μου, διότι ήθελα να είναι κάτι ιδιαίτερο, καθώς βγαίνω από το σπίτι ελάχιστες φορές. Έπιασα τα μαλλιά μου ένα ψηλό κότσο και τον τύλιξα με τις αφέλειες που είχα αφήσει, αφού τις έκανα πρώτα πλεξούδες. Στη συνέχεια, τοποθέτησα επάνω και γύρω από τον κότσο διάφορα άλλα κοσμήματα για να τον κάνω πιο εντυπωσιακό.

Αλλά με όλες αυτές τις προετοιμασίες είχε πάει μεσημέρι και η ώρα της γιορτής πλησίαζε. Είχα πολύ αγωνία να βγω έξω στον δρόμο, αφού η τελευταία φορά που βγήκα έξω από το σπίτι ήταν πριν δυο μήνες. Όμως, έπρεπε να περιμένω να φτάσει εκείνη η ώρα. Μέχρι τότε, αφού είχα τελειώσει με τον καλλωπισμό μου και είχα φροντίσει ώστε οι δούλοι να κάνουν σωστά τις δουλειές τους, αποφάσισα να πάω στον γυναικωνίτη, όπου πριν ένα μήνα είχα ξεκινήσει να υφαίνω ένα πανωφόρι για τα γενέθλια του συζύγου μου. Αλλά λίγο πριν ξεκινήσω να υφαίνω, θυμήθηκα ότι ο Αριστείδης, ο μορφωμένος δούλος του σπιτιού, θα ερχόταν να κάνει μάθημα στο γιο μου. Φώναξα την κόρη μου στον γυναικωνίτη, για να μην ενοχλεί τον αδερφό της και της είπα να με βοηθήσει με το πανωφόρι. Πέρασαν δυο ώρες και το μάθημα του γιου μου τελείωσε. Ευχαρίστησα τον Αριστείδη και τον άφησα να φύγει. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη, γιατί η γιορτή ήταν κοντά. Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο σπίτι ο σύζυγός μου και μας είπε να βγούμε έξω, για να μην αργήσουμε στην τελετή. Η κόρη μου, που είναι πέντε χρονών, θα έβγαινε για πρώτη φορά από το σπίτι και δεν μπορούσε να κρύψει την αγωνία της.

Η γιορτή κράτησε μέχρι που βράδιασε και μετά οι γυναίκες γυρίσαμε σπίτι, ενώ οι άντρες έμειναν έξω να το γλεντήσουν. Όταν φτάσαμε σπίτι, ξεντύθηκα, έλυσα τα μαλλιά μου και ετοίμασα βραδινό στα παιδιά. Όλοι ήμασταν κουρασμένοι, αλλά χαρούμενοι και τα παιδιά πήγαν για ύπνο πριν από λίγο. Ήρθε η στιγμή να ξαπλώσω και εγώ, γιατί εξαντλήθηκα αυτή την ημέρα. Εδώ σταματάω να σου γράφω. Καληνύχτα?