ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ

Διαβάσαμε, συζητήσαμε, σχολιάσαμε στην τάξη τα “κόκκινα λουστρίνια” της Ειρήνης Μάρρα και φανταστήκαμε πιθανές παραλλαγές για το τέλος του διηγήματος.Τα “κόκκινα Λουστρίνια” είναι ένα από τα δεκατρία διηγήματα της συλλογής “Η τριλογία του δίφραγκου”. Αναφέρεται στα συναισθήματα για τα οικογενειακά μας πρόσωπα όπως η αγάπη και η αλληλεγγύη αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Σας παρουσιάζουμε τη δουλειά μας…

 

Από την Ελισάβετ Μικροπούλου

Ο μικρός τσαγκάρης τύλιξε τα παπούτσια και τα έκρυψε στο δωμάτιό του. Ήθελε πρώτα να συνεννοηθεί με τη μητέρα του. Έτσι κι έγινε. Αφού μάζεψαν το τραπέζι, έπιασε τη μαμά του και της εξήγησε τι ήθελε να κάνει και ότι χρειαζόταν τη βοήθειά της. Η μαμά του, πρόθυμη να τον βοηθήσει, αποφάσισε, το απόγευμα που θα πήγαινε να καθαρίσει στο σπίτι του δασκάλου, να τον πάρει μαζί της.

Η καρδιά του αγοριού χτυπούσε όλο και πιο δυνατά καθώς πλησίαζε η ώρα! ?Ήθελε τόσο πολύ να της τα δώσει. Έκανε σβούρες στο δωμάτιό του, μια από εδώ, μια από εκεί, ώσπου άκουσε  τη μητέρα του να τον φωνάζει, για να ξεκινήσουν. Φόρεσε τα αγαπημένα του ρούχα, χτενίστηκε και ξεκίνησαν μάνα και γιός για το σπίτι του δασκάλου. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος που θα τη συναντούσε και δεν κατάλαβε ότι είχε ξεχάσει τα παπούτσια στο σπίτι.

Όταν το συνειδητοποίησε, όμως, ήταν πολύ αργά, είχαν ήδη μπει μέσα στο μεγάλο σπίτι του δασκάλου και η κόρη του περίμενε με πολλή ανυπομονησία να πάρει το δώρο της. Το αγόρι τα έχασε, δεν ήξερε τι να πει. Νόμιζε πως θα τον έβρισκε γελοίο.

Άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε για το σπίτι του. Όταν έφτασε πια, λαχανιασμένος και μπήκε μέσα, είδε την αδελφή του να φοράει τα «κόκκινα λουστρίνια». Τα είχε βρει, καθώς συμμάζευε το δωμάτιό του. Της άρεσαν τόσο πολύ! Φάνηκε στο πρόσωπό της η λάμψη στο χαμόγελό της. Πρώτη φορά την έβλεπε έτσι. Τότε αποφάσισε να της τα δώσει και να τα φοράει αυτή, γιατί της άξιζαν. Της πήγαινε να χαμογελάει. Αυτή μόλις τον είδε έτρεξε και τον αγκάλιασε. Ήταν το ιδανικό δώρο αυτά τα παπούτσια. Το αγόρι ένιωθε πολύ όμορφα για αυτό που έκανε.

Όταν επέστρεψε πίσω στο σπίτι του δασκάλου, εξήγησε στο κορίτσι τι συνέβη. Αυτή βρήκε πολύ ρομαντική την πράξη του και γι` αυτό τον αγκάλιασε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Ήταν η πιο υπέροχη μέρα στη ζωή του αγοριού. Κατάλαβε ότι τα αγαθά δεν είναι το παν, αρκεί η αγάπη. Από τότε έβλεπε την αδελφή του πάντα χαμογελαστή και απέκτησε και μια καινούργια «φίλη».

Από το Γιάννη Μιχαλόπουλο

Ήρθε η μεγάλη ημέρα! O μικρός τσαγκάρης ετοιμάστηκε και έβαλε τα καλά του και ξεκίνησαν με την μαμά του να συναντήσουν την κόρη του δασκάλου. Ο μικρός τσαγκάρης είχε πολύ άγχος. Όταν τελικά φτάσανε στο σπίτι της κόρης του δασκάλου, ο μικρός τσαγκάρης έκανε επιτέλους την κίνηση και έδωσε τα κόκκινα λουστρίνια.

Η κόρη του δασκάλου ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με το δώρο αυτό και έδωσε στο μικρό τσαγκάρη ένα φιλί! Έπειτα του πρότεινε να δώσει τα κόκκινα λουστρίνια στην αδερφή του που της άξιζαν και τα χρειαζόταν πιο πολύ από την ίδια. Του είπε, επίσης, ότι και αυτή τον αγαπάει πάρα πολύ και ότι δεν χρειάζεται να κάνει τέτοια δώρα για να του ανταποδίδει την αγάπη της.

Τέλος, ο μικρός τσαγκάρης πήγε τα κόκκινα λουστρίνια στην αδερφή του, η οποία, όταν τα φόρεσε, χάρηκε τόσο πολύ που, από το γέλιο της, έλαμψε όλο το σπίτι. Ο μικρός τσαγκάρης έμεινε με την κόρη του δασκάλου μέχρι τα βαθιά γεράματα και πέθαναν ευτυχισμένοι μαζί!

Από τη Σταυρούλα Καμπάνταη

Έτσι προχώρησε προς την κουζίνα, όπου καθόταν η αδελφή του, κρατώντας τα τυλιγμένα κόκκινα λουστρίνια .Κοίταξε την αδελφή του, χωρίς να της μιλήσει από πάνω μέχρι κάτω. Κάτι είχε αλλάξει επάνω της, αλλά τι. Την ξανακοίταξε από ξανά. Το βλέμμα του έπεσε στα πόδια της. Δεν φορούσε τα συνηθισμένα ξώφτερνα πασουμάκια της. Φορούσε κάτι αστραφτερά κατακόκκινα λουστρίνια. Δεν πίστευε στα μάτια του. Δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο και την ρώτησε :

-Αδελφή, που βρήκες αυτά τα παπούτσια; Αφήνονται πανάκριβα.

-Νόμιζα ότι δεν θα τα προσέχατε?επειδή συνήθως δεν προσέχετε ούτε εμένα?δεν τα έκλεψα, τα ονειρευόμουν από μικρή. Έτσι εδώ και χρόνια μαζεύω λεφτά για να τα αποκτήσω μια μέρα. Πήγα κρυφά στο αφεντικό σου του έδωσα τα λεφτά κι εκείνος μου έφτιαξε τα παπούτσια των ονείρων μου. Του απάντησε τρομαγμένη η αδελφή του.

Αυτός δεν είπε τίποτα άλλο, βγήκε από την κουζίνα και κράτησε σφιχτά τα λουστρίνια . Δεν ήθελε να τα δώσει στη κόρη του δασκάλου πια. Μετά από πολλή σκέψη , αποφάσισε να τα κρύψει ξανά και να τα κρατήσει για κάποια ξεχωριστή.

 Από τη Λένα Μοσχοβάκη

Όταν είδε την αδερφή του, τελικά δεν της έδωσε τα παπούτσια. Ήταν αποφασισμένος να τα δώσει στην κόρη του δασκάλου. Έτσι, την επόμενη μέρα, πήγε μαζί με τη μητέρα του στο σπίτι της κόρης του δασκάλου. Κρατούσε τα παπούτσια μέσα σε ένα κουτί με μια κορδέλα γύρω-γύρω και έναν φιόγκο από πάνω. Η μητέρα του τον ρώτησε αν ήταν σίγουρος γι? αυτό που πήγαινε να κάνει. Εκείνος της απάντησε ότι ? ναι – ήταν σίγουρος, και μπήκαν στο σπίτι.

Ο μικρός τσαγκάρης, μόλις είδε την κόρη του δασκάλου, τη χαιρέτησε και της έδωσε το κουτί με τα κόκκινα λουστρινένια παπούτσια. Όταν άνοιξε το κουτί και είδε τα παπούτσια, ξίνισε τη μούρη της. Ο τσαγκάρης τη ρώτησε αν της αρέσουν. Η κόρη του δασκάλου, για να μην τον πληγώσει, του είπε ότι της άρεσαν πολύ, αλλά, όταν ο τσαγκάρης έφυγε από το σπίτι χαρούμενος, η κόρη του δασκάλου πήγε και πέταξε τα παπούτσια.

Αργότερα, στον δρόμο, βρήκε ο μικρός τσαγκάρης ολόιδια παπούτσια με αυτά που έφτιαξε με τόσο μεράκι και αγάπη, πεταμένα σε έναν κάδο. Τότε κατάλαβε ότι ήταν αυτά που είχε δώσει στην κόρη του δασκάλου. Στενοχωρήθηκε πολύ και κατάλαβε ότι έπρεπε να τα είχε δώσει στην αδερφή του, αλλά πια ήταν αργά ??

Από την Άννα Οικονομοπούλου

… Την επόμενη μέρα, ο μικρός τσαγκάρης ξύπνησε πρωί-πρωί μαζί με τη μητέρα του, για να πάει στο σπίτι του δασκάλου. Όταν έφτασαν , είχε καταλάβει πως, ευτυχώς, η κόρη του δασκάλου ήταν ξύπνια. Έκανε νόημα στη μητέρα του πως θα πάει να τη δει. Είχαν συζητήσει το βράδυ και τον είχε ρωτήσει αν είναι σίγουρος. Πήγε και τη βρήκε στον καναπέ. Τον καλημέρισε και τον ρώτησε τι ήθελε  εδώ τόσο νωρίς. Της απάντησε πως είχε κάτι να της δώσει και της έδωσε τα κόκκινα λουστρίνια.

Μόλις τα είδε , το πρόσωπό της φωτίστηκε. Πήρε λίγη  από τη λάμψη και το χρώμα των παπουτσιών. Αυτή ξαφνιάστηκε αλλά ήταν πάρα πολύ ενθουσιασμένη, τόσο που δεν ήξερε τι να του πει! Τελικά βρήκε τη φωνή της και ντροπαλά του είπε πως δεν της άξιζαν. Όμως, και αυτός χάρηκε  που της άρεσαν και επέμεινε να τα κρατήσει,  γιατί τα είχε φτιάξει για εκείνη. Τότε, η κοπέλα δέχτηκε να τα κρατήσει ως δώρο γενεθλίων και τον έβαλε να της υποσχεθεί πως θα πήγαινε στη γιορτή που έκανε για τα γενέθλιά της. Φυσικά και θα πήγαινε ! Δεν θα το έχανε με τίποτα!

Από τη Βασιλική Λιθοπούλου

Δεν μπορούσε με τίποτα να φανταστεί κάτι κοινό ανάμεσα στις δυο κοπέλες. Πόσο ξέθωρη είναι η αδελφή του. Πόσο όμορφη είναι η κόρη του αφεντικού του. Στο μυαλό του γύριζαν όλο και περισσότερες εικόνες. Σκαφτόταν ότι αν έδινε τα γοβάκια στην κόρη του αφεντικού του θα την γέμιζαν χαρά και αισιοδοξία. Γιατί πού ξέρεις;  Μπορεί το νεαρό κορίτσι να είχε μια τρυφερή συμπάθια για τον τσαγκάρη. Ενώ η αδελφή του. Το ίδιο χάλι θα ήταν με καινούρια και με καινούρια παπούτσια. Τι θα άλλαζε μήπως; Μόνο ένα αστραφτερό λουστρίνι θα άλλαζε έναν τέτοιο άνθρωπο; Ενώ η κόρη είχε την χάρη, είχε την ομορφιά. Τα είχε όλα. Και αν όλα αυτά ήταν το 99%, με τα λουστρίνια θα γινόταν το άριστο 100%. Μα γιατί όλες αυτές οι σκέψεις; Γιατί όλος αυτός ο πανικός; Αφού ήταν ολοφάνερη.

Τελικά έδωσε τα λουστρίνια στην κόρη του αφεντικού του. Την έκαναν να αστράφτει ακόμα πιο πολύ. Όπως αποδείχτηκε το δωρώ άτονε μοιραίο. Μετά από δύο χρόνια παντρεύτηκαν οι δυο τους και έκαναν μια κόρη που τους έμοιαζε πολύ. Μπορεί το δώρο του να ήταν μια πράξη αγάπης που τους έδεσε και τους παντρέψω, αλλά τα όμορφα γοβάκια κατέληξαν στην αδελφή του. Πώς; Μετά από έξι μήνες καλοφορεσιάς η κόρη έδωσε τα λουστρίνια σε φιλανθρωπίες. Η αδελφή του ήταν Τάσο καλός άνθρωπος που πήγαινε και έκανε παρέα σε ορφανά παιδιά που ήταν κλεισμένα σε ορφανοτροφεία. Σε ένα τέτοια μέρος πετάχτηκαν και τα γοβάκια και σαν τα βρήκε η κόρη στα κουτιά των φιλάνθρωπων, τα άρπαξε και δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ.

Τα ταλαιπωρημένα λουστρίνια μοιράστηκαν την συντροφιά 2 απρόβλεπτων γυναικών!!!

Ένα δείγμα από τις εργασίες μας!

και αυτό επίσης!