Σχολικό έτος καραντίνας: Σχολείο ονείρων ή τηλεομήρων;

“Στάση” στην τηλεκπαίδευση… Πρόσω ολοταχώς για το σχολείο του μέλλοντος

Οι μαθητές και οι μαθήτριές μας επέστρεψαν μετά από τρεις μήνες στα διά ζώσης μαθήματα! Κρυμμένα χαμόγελα πίσω από τις μάσκες, σώματα αγκυλωμένα από το φόβο του θανατηφόρου ιού, μοναδικά βλέμματα που καθρεφτίζουν τον παλμό της νεανικής τους καρδιάς! Γεμίζουν τον αύλειο χώρο «από απόσταση», προσπαθούν να χωρέσουν τις μεγάλες αγωνίες τους στις μικρές σχολικές αίθουσες! Προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Πίσω από τις μάσκες τους αγωνιούν, θέλουν να χαρούν, να μιλήσουν, να προλάβουν να ζήσουν, όπως παλιά; Γιατί όχι και καλύτερα!  

«Η αναγκαστική «λύση» της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είχε ως κύριο στόχο να  διατηρηθεί η επαφή των εκπαιδευτικών με τους/τις μαθητές/τριές τους κατά το διάστημα  αναστολής της λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Η αποτίμηση των μαθησιακών αποτελεσμάτων αυτής της διαδικασίας, όπως και των επιπτώσεων στον ψυχισμό των παιδιών εξαιτίας του εγκλεισμού, ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και  θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να προκύψουν ερευνητικά δεδομένα» (Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου του 4ου ΠΕΚΕΣ Αττικής). 

Στο άρθρο της εφημερίδας «Καθημερινή» με τίτλο «Τι συνέβη στα παιδιά κατά τη διάρκεια της πανδημίας;» διαβάζουμε : Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η καραντίνα για τα παιδιά δεν ήταν διακοπές, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά απώλεια της γνωστής και δομημένης καθημερινότητάς τους, η οποία τους προσφέρει ασφάλεια, σιγουριά και αίσθηση ταυτότητας. Ο εγκλεισμός, που κράτησε μικρούς και μεγάλους μακριά από αγαπημένα πρόσωπα και συνήθειες, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Για ένα νήπιο για παράδειγμα, που δεν έχει αίσθηση του χρόνου, είναι πολύ καθησυχαστικό η μια συνήθεια να διαδέχεται την άλλη. Αυτό άλλαξε σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της καραντίνας, προκαλώντας σύγχυση, επισημαίνει η ψυχολόγος κ. Σοφία Παπαγεωργίου. «Μεγάλος αριθμός ερευνών έχει αναδείξει τη σπουδαιότητα της ύπαρξης ρουτίνας για την υγιή συναισθηματική και ψυχολογική ανάπτυξη ενός παιδιού. Η έλλειψη ενός σταθερού προγράμματος στην καθημερινότητα των παιδιών οδηγεί στην απορρύθμιση της ψυχολογικής τους ομοιόστασης. Η απουσία σχολείου και εξωσχολικών δραστηριοτήτων είχε ως αποτέλεσμα πολλά παιδιά να καταφύγουν στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, τάμπλετ και βιντεοπαιχνιδιών προκειμένου να απασχοληθούν, δημιουργώντας υπόβαθρο για ενδεχόμενο μελλοντικό εθισμό στα παιχνίδια και στο Διαδίκτυο» τονίζει η κ. Ζωή Σιούτη, κλινική και συμβουλευτική ψυχολόγος παιδιών, εφήβων, ενηλίκων.

Πάντα από «κοντά» η εφημερίδα «Κατά? τείχη» του 1ο Γυμνασίου Συκεών, πάντα στο πλευρό των μαθητών\-τριών «ακουμπά» τον παλμό της νεανικής καρδιάς, ερευνά τις απόψεις και τις εμπειρίες τους, κάνει στάση? στην τηλεκπαίδευση και καταγράφει τις προσδοκίες τους για το ιδανικό σχολείο του μέλλοντος, τον δικό τους προορισμό! ?Άλλωστε, ένας πολύ χρήσιμος τρόπος να κρυφοκοιτάξει κανείς στο μυαλό και στην ψυχή ενός παιδιού είναι το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και συγκεκριμένα η παραγωγή λόγου. Οι παρακάτω αρθογράφοι είναι μαθητές και μαθήτριες του Β1!

 Από τη συντακτική ομάδα «Κατά? τείχη»                                                                                                       

Αυτζή Κατερίνα: Από τη μία η ηλεκτρονική τάξη? και από την άλλη το σχολείο των ονείρων μου!

 Τα σχολεία με τα χρόνια αλλάζουν, εξελίσσονται ,αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι μαθητές μέσα στο χρόνο αγαπούν περισσότερο το σχολείο. Δεν ξέρω αν το ιδανικό ή ονειρικό σχολείο θα υπάρξει στο μέλλον,  πάντως σήμερα πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές είναι «παλιάς σχολής». Ωστόσο,  προσωπικά θα θεωρούσα ιδανικό το σχολείο, στο οποίο το πρώτο και σημαντικότερο θα ήταν οι καθηγητές  να μπορούν να καταλάβουν πώς νιώθουμε εμείς οι μαθητές. Γιατί πολλές φορές είναι λίγο λογικό να μην μπορούμε να ανταποκριθούμε και να απαντήσουμε σε κάτι που μας λένε. Επίσης, θεωρώ πως πολλοί καθηγητές νομίζουν ότι αν μας τιμωρήσουν και μας μαλώσουν, την επόμενη φορά θα είμαστε περισσότερο επιμελείς! Θα ήθελα να μη μας φέρονται έτσι, αλλά να μας λένε και «δεν πειράζει,  καταλαβαίνω». Τότε, ίσως την επόμενη φορά να είμαστε ακόμα πιο προετοιμασμένοι, καλύτερα διαβασμένοι. Επιπλέον, θα ήθελα να είχαμε περισσότερους νέους καθηγητές,  γιατί όπως ξέρουμε η κάθε γενιά είναι διαφορετική και ίσως και καλύτερη. 

Τώρα όμως, είναι όλα πιο διαφορετικά από όσο Θα θέλαμε και δεν ξέρω αν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι. Το λέω αυτό, γιατί μέσω τηλεκπαίδευσης  πιστεύω πως τα περισσότερα παιδιά δεν προσέχουν στο μάθημα και θεωρώ ότι είναι λογικό.  Γιατί, ποιος μαθητής ή μαθήτρια θα μπορέσει να αντέξει τόσες ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή; Για αυτό θεωρώ πως είναι καλύτερο το μάθημα που είμαστε όλοι από κοντά, και μπορούμε να επικοινωνήσουμε, να κοινωνικοποιηθούμε. Γιατί, πώς γίνεται να κοινωνικοποιηθούμε ενώ είμαστε όλη τη μέρα στο σπίτι μας, στο δωμάτιό μας, μπροστά σε μια οθόνη;  Εγώ πάντως είδα πως δεν γίνεται. Τέλος, θα ήθελα στο μέλλον να υπάρξουν καλύτεροι τρόποι μάθησης και να μην ξαναζήσουμε όλο αυτό με τον κορονοϊό, γιατί μας πήγε όλους ένα βήμα πίσω

Σάνυ Αγγέλου: Το ιδανικό σχολείο 

Η τηλεκπαίδευση ήταν ένα «ικανό» διάλειμμα για να αναλογιστούμε όλα όσα θεωρούσαμε «δεδομένα»  πράγματα της ζωής μας. Το δια ζώσης μάθημα στο σχολείο μάς προσφέρει πολλά «αγαθά» και δυνατότητες, σε αντίθεση με το μάθημα μέσω του webex. Η τάξη, οι δάσκαλοι, η αυλή, είναι όλα πράγματα που θα τα θυμόμαστε πάντα και θα τα συζητάμε με τις οικογένειές μας, καθώς θα έρχονται στο νου μας  πολύ γλυκές αναμνήσεις. Σχετικά με το σχολείο που ονειρεύομαι! Θα ?θελα να χτίσουμε όλοι μαζί είναι έναν  τόπο αλληλοβοήθειας και  συμπόνιας. Η ομαδική δουλειά όλων των μαθητών μπορεί να οδηγήσει κάλλιστα σε πολύ όμορφα και πρωτότυπα αποτελέσματα. Όλοι μαζί μπορούμε να φτιάξουμε την εξωτερική εμφάνιση του σχολείου,  καλλιεργώντας πολύχρωμα λουλούδια που κάθε μέρα θα μας χαρίζουν την ευωδιά τους. Άλλος ένας βασικός τομέας που θα ήθελα να αυξηθεί,  είναι οι εκπαιδευτικές εκδρομές.  Όταν πηγαίνουμε σε ένα εξωτερικό χώρο οι μαθητές αφομοιώνουμε όσα μαθαίνουμε καλύτερα από ότι στην αίθουσα διδασκαλίας. Το σχολείο το διαμορφώνουν οι μαθητές σε μεγάλο βαθμό μια και αριθμητικά υπερτερούν. Έτσι, αν οργανωθούμε όλοι μαζί, αν ενώσουμε τις ιδέες μας, μπορούμε να βγάλουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα και τότε αυτό θα είναι καλύτερο σχολείο για όλους μας.

Θωμάς Γιαϊλίδης: Η γνωριμία μας με το webex?

 

Tα χαρακτηριστικά ενός τέλειου, ιδανικού σχολείου είναι πολλά. Tα γνωρίζουμε όλοι εμείς oι μαθητές!  Δυστυχώς, αυτόν τον καιρό ζούμε μία Πανδημία που άλλαξε τελείως τη ζωή μας. Πια τα πράγματα δεν είναι ίδια. Η πραγματική μας ζωή μάς στερεί μικροχαρές της καθημερινότητας,  αλλά νιώθω ότι μας στερεί  και πολλές από τις παλιές συνηθισμένες ελευθερίες μας.  Δεν μπορούμε να πλησιάζουμε τους φίλους και τους συγγενείς μας με το φόβο του ιού, τη μέρα επιτρέπεται να βγαίνουμε από τα σπίτια μας για συγκεκριμένους λόγους και τα σαββατοκύριακα απαγορεύεται να κυκλοφορούμε μετά τις 6:00 το απόγευμα. Αν το κάνουμε, υπάρχει ο φόβος του προστίμου. Και γενικότερα ο φόβος! Στερηθήκαμε το δια ζώσης σχολείο, γνωρίσαμε και το webex ! Τις μισές ώρες της μέρας καθόμαστε προσηλωμένοι μπροστά σε έναν υπολογιστή ή αλλιώς έναν «άψυχο» καθηγητή. Από το πρωί έως το μεσημέρι στο ηλεκτρονικό σχολείο και μετά άλλες τόσες ώρες, αφού όλα τα μαθήματα και τα φροντιστήρια γίνονται εξ αποστάσεως? Αυτό το εξαντλητικό πρόγραμμα σίγουρα δημιούργησε πολλά προβλήματα στα παιδιά.  Εκτός από προβλήματα όρασης,  σίγουρα δημιουργήθηκαν προβλήματα συναισθηματικής φύσης,  πονοκέφαλοι και έλλειψη Χαράς. Το webex το μόνο που κάνει είναι να μας αφήνει με μισή γνώση και να μας δημιουργεί προβλήματα,  μία μόνιμη ανασφάλεια. Τέλος, θα ήθελα να σας αναφέρω πως ζητώ πίσω τη φυσιολογική μου ζωή, με το πραγματικό μου σχολείο, τους αληθινούς μου φίλους και χωρίς το φόβο του ιού!

Ανδρεόγλου Νίκος: Σύγχρονο σχολείο- ιδανικό σχολείο, πορεία προς το άγνωστο?

Τα περισσότερα παιδιά στις δυτικές κοινωνίες και στις μέρες μας πηγαίνουν σχολείο. Τίθεται όμως  το ερώτημα, γιατί πάμε σχολείο; Ας απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρώτα. Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι για να πάμε σχολείο. Πηγαίνουμε σχολείο για να πάρουμε κάποιες βασικές γνώσεις , ώστε να μπορέσουμε να σπουδάσουμε στο μέλλον. Αλλά το σχολείο μας προσφέρει πέρα από τις γνώσεις και πολλά άλλα ακόμα πολύ βασικά. Για παράδειγμα,  μας βοηθάει να κοινωνικοποιηθούμε, να γνωρίσουμε φίλους, να αναπτύξουμε δεσμούς. Δυστυχώς, στις μέρες μας λόγω του κόβιντ 19 τα παιδιά έπρεπε να παρακολουθούν μαθήματα εξ αποστάσεως, μέσω διαδικτύου. Αυτό στέρησε πολλά από τους μαθητές, γιατί το να κάνεις μάθημα μέσω υπολογιστή είναι πολύ διαφορετικό από το δια ζώσης μάθημα. Εμένα προσωπικά μου έλειψε πολύ το κανονικό σχολείο, η καθημερινότητά μου, οι φίλοι μου, η ρουτίνα μου. Ελπίζω να τελειώσουν όλα σύντομα και να ονειρευόμαστε, όπως και παλιά αυτό το ελπιδοφόρο αύριο. Για να γίνει το σχολείο ιδανικό για εμένα θα έπρεπε να θεσπιστούν κάποιες αλλαγές. Οι μαθητές στην τάξη να είναι λιγότεροι, δεκαπέντε  κατά προτίμηση. Επίσης, οι ώρες των μαθημάτων να είναι λιγότερες, γιατί ο νους των μαθητών κουράζεται και δεν αποδίδει μετά από πολλές ώρες μαθήματος. Τέλος ,θα ήθελα να διευκρινίσω ότι το δια ζώσης μάθημα είναι πιο άμεσο, ουσιαστικό,  προτιμότερο! Βέβαια, θέλει αλλαγές και  εμείς προσαρμοστικότητα! Μαθητές και καθηγητές θα πρέπει όλοι μαζί να συνεργαστούμε αρμονικά και η πολιτεία να υιοθετήσει τις απόψεις μας,  έτσι ώστε να γίνει πράξη το ιδανικό σχολείο!

Νικόλας Αγγέλου : Το σχολείο των ονείρων μου! 

Το ιδανικό σχολείο για εμένα κατά βάση υπάρχει, αλλά φυσικά χρειάζεται κάποιες διορθώσεις για να αγγίξει το τέλειο. Καταρχάς, θα ήθελα να υπάρχουν σε όλες τις τάξεις διαδραστικοί  πίνακες, το όνειρο κάθε παιδιού.  Δεύτερον θα ήθελα να αντικατασταθούν βιβλία από tablet, τα οποία θα κουβαλάει κάθε παιδί στην τσάντα του, ώστε να περάσουμε σε αλλαγές της επόμενης γενιάς! Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και στα μαθήματα εξ αποστάσεως! Αχ αυτό το webex… Λογικά όλοι το ξέρουν το webex, είναι η πλατφόρμα που αντικατέστησε τη δια ζώσης διδασκαλία. Θα ήθελα να πω ότι με το τηλεμάθημα δεν κατανοείς καλά το μάθημα και θα υπάρξουν μεγάλα κενά, επειδή η ύλη δεν αφομοιώθηκε και αυτό θα φανεί στις επόμενες τάξεις. Ο καθηγητής δεν μπορούσε να έχει εικόνα για τους μαθητές του, ποιοι προσέχουν και ποιοι όχι. Οι βαθμοί μας είναι όλοι πλασματικοί. Τέλος πάντων, η γνώμη μου για το ιδανικό σχολείο και για την κατάσταση που ζούμε τώρα με το webex αυτή είναι!

Γκίνε Χρήστος : Αλλαγές… απαραίτητες 

Νομίζω πως όλοι οι μαθητές θέλουν να αλλάξουν το σχολείο τους, να το κάνουν καλύτερο και ως προς το κτίριο και ως προς το περιεχόμενό του, τα προγράμματα του, και φυσικά το ωράριο του. Σίγουρα όλοι οι μαθητές θέλουν μεγαλύτερα διαλείμματα και λιγότερες ώρες μαθημάτων. Αλλά εγώ νομίζω πως και έτσι όπως είμαστε, είμαστε μια χαρά, αν είχαμε πιο άνετα θρανία, καρέκλες, αν είχαμε προτζέκτορες σε κάθε αίθουσα, αν δίνονταν παραπάνω χρήματα από την πολιτεία, για να έχουμε καλύτερη υλικοτεχνική  υποδομή σε κάθε αίθουσα, θα ήμασταν βέβαια, καλύτερα. Αναρωτιέμαι,  είναι πολλά αυτά που ζητάω; Δεν ζητάω πολλά, γιατί ξέρω ότι όταν θέλουν, μπορούν να πάρουν σωστές αποφάσεις για το καλό μας!

Αντώναρος Θωμάς: Τι μας συμβαίνει τέλος πάντων; 

Τελευταία τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το μάθημα γίνεται αλλιώς, και μέχρι πρόσφατα  και διαδικτυακά. Η τηλεκπαίδευση έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Το εξ αποστάσεως  μάθημα δεν έχει το αποτέλεσμα που θέλουμε,  γιατί τα παιδιά δεν προσέχουν και αποσπώνται. Όλο αυτό το διάστημα μας έλειπε το δια ζώσης μάθημα, γιατί μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε πιο εύκολα. Το εξ αποστάσεως μάθημα δεν είναι καλύτερο σίγουρα και δεν μπορεί να αναπληρώσει το μάθημα που κάναμε στη «φυσική» μας τάξη. Κατά τη γνώμη μου για να γίνει το σχολείο καλύτερο, πρέπει να αφαιρεθούν οι πολλές ώρες διδασκαλίας. Καλό θα ήταν να μην έχουμε τόσα πολλά αντικείμενα και  μαθήματα αλλά πολύ πιο λίγα, ίσως μόνο τα βασικά. Αυτό θα είναι το σχολείο των ονείρων μου και πιστεύω όλων των παιδιών, γιατί οι μαθητές θα έκαναν λιγότερες ώρες και θα εστίαζαν στα πιο σημαντικά. Ελπίζω κάτι να αλλάξει και το σχολείο κάποια μέρα να γίνει πιο ουσιώδες.

Απατσίδης Γιώργος :Το «δικό» μου τέλειο σχολείο!

Το σύγχρονο σχολείο έχει πολλά αρνητικά και όλοι οι μαθητές θα ήθελαν να το αλλάξουν. Όλοι μας θέλουμε το ιδανικό σχολείο. Πολύ καλύτερο για εμάς και πιο φιλικό. Προσωπικά το σχολείο των ονείρων μου δεν θα είχε σίγουρα μάθημα εξ αποστάσεως και τηλεκπαίδευση. Για ποιο λόγο θα ρωτήσετε; Ο λόγος είναι ότι στην τηλεκπαίδευση δεν πιστεύω ότι γίνεται ποιοτικό μάθημα, όπως το εννοούμε και όπως το γνωρίσαμε στο ζωντανό σχολείο. Κάποιος μπορεί να ξαπλώνει στο κρεβάτι του, άλλος να τρώει και κάποιος άλλος να έχει προβλήματα πρόσβασης στο διαδίκτυο ή εξοπλισμού, όπως μικρόφωνο. Σε αυτές τις συνθήκες το μάθημα γίνεται  δυσκολότερο. Επίσης ,το να περνάμε πάνω από οκτώ ώρες στον υπολογιστή είτε παρακολουθώντας σχολικά μαθήματα , είτε μαθήματα φροντιστηρίου δεν πιστεύω ότι είναι φυσιολογικό. Στο σχολείο των ονείρων μου θα νιώθουμε τους καθηγητές πιο φιλικούς και δεν θα τους φοβόμαστε. Θα προσπαθούμε να δουλεύουμε βιωματικά , συνεργατικά , με περισσότερα διαδραστικά μέσα, ώστε να μην  βαριόμαστε και να μην κάνουμε φασαρία. Πολύ απλά το μάθημα θα παρουσιάζει ενδιαφέρον  και ο μαθητής θα θέλει να το παρακολουθήσει. Επίσης, μία φορά το μήνα το δεκαπενταμελές θα οργανώνει μία εκδήλωση. Όλη η σχολική κοινότητα , καθηγητές και μαθητές σε συνεργασία θα αποφασίζουν το περιεχόμενο αυτών των εκδηλώσεων. Γενικά το σχολείο των ονείρων μου Θα είναι πολύ πιο δημοκρατικό. Σε αυτό το σχολείο δε θα γίνονται τηλεμαθήματα!

Βασιλικάρης Νικόλαος: Το ιδανικό μάθημα για μένα  

Το ιδανικό μάθημα για μένα είναι το δια ζώσης,  γιατί έζησα ένα δίμηνο να κάνω από το webex και δεν μου άρεσε τόσο πολύ. Το τηλεμάθημα είχε και θετικά και αρνητικά:  Στα θετικά ήταν ότι ξυπνούσα δέκα  λεπτά πριν το μάθημα, ενώ όταν πήγαινα σχολείο ξυπνούσα σαράντα λεπτά πριν. Όμως είχε και αρνητικά το webex, όπως ότι δεν καταλαβαίναμε πολλές φορές τα μαθήματα και οι καθηγητές δεν μπορούσαν  να μας τα εξηγήσουν όπως στη ζωντανή μας τάξη. Τέλος πάντων, για να περάσουμε στο «ψητό»:  ποιο είναι για εμένα το ιδανικό μάθημα; Ποιο είναι το ιδανικό σχολείο; θα ήθελα το σχολείο μου να έχει και κάποιες αλλαγές? Το μάθημα να γίνεται πιο ευχάριστα, να έχουμε μεγαλύτερα διαλείμματα και αν μπορούσαμε να ξεκινάμε λίγο πιο αργά, γιατί δεν μας φτάνει ο ύπνος και κάθε πρωί Θέλω κι άλλο. Επειδή το σχολείο μάς δίνει εκτός από γνώσεις και εφόδια, για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς τους νέους χρειαζόμαστε  το πραγματικό ζωντανό σχολείο, αυτό που νιώθουμε ο ένας τον άλλον και γνωρίζουμε καλύτερα τους καθηγητές και το μάθημα.

 Αυγητίδης Δημήτρης : Το σχολείο που ονειρεύομαι! 

Αυτόν τον καιρό όλος ο πλανήτης αντιμετωπίζει την Πανδημία του κορονοϊού.  Ως αποτέλεσμα ξεκινήσαμε να κάνουμε μάθημα μέσω  webex. Το μάθημα εξ αποστάσεως ήταν ένα πιο «άνετο» σχολείο για μας, γιατί ήμασταν στο σπίτι μας και όλα ήταν πιο βολικά. Όμως, και με το webex υπήρχαν αρνητικά, όπως ήταν πιο δύσκολο να παρακολουθήσεις το μάθημα ή επειδή είσαι στο σπίτι σου και «δεν κάθεσαι» όπως στο κανονικό σχολείο για να προσέξεις ή επειδή υπήρχαν πολλά τεχνικά προβλήματα, όπως με τη σύνδεση του Internet ή και την είσοδο στην  πλατφόρμα, ή δεν λειτουργούσε το μικρόφωνο, ή «κολλούσε» ο καθηγητής και άλλα πολλά τέτοιου είδους. Εκτός από τα κλειστά σχολεία αυτός ο ιός προκάλεσε τη λεγόμενη καραντίνα. Αυτή η συνεχιζόμενη καραντίνα μας έκανε να μην μπορούμε να βγούμε έξω Να χαρούμε τη μέρα, να δούμε το φως του ήλιου και να κινηθούμε περπατώντας,  πηγαίνοντας  σχολείο… Μας έχει λείψει τόσο η παλιά κανονική μας ζωή!Έτσι, πολλοί μαθητές , φαντάζομαι,  θα θέλουν (όπως και εγώ) ένα διαφορετικό σχολείο από αυτό που ζούμε, που θα είναι πιο άνετο και ευχάριστο. Θα ήθελα και εγώ να αλλάξει το σχολείο μου. Για εμένα το ιδανικό σχολείο είναι αυτό που έχει πιο πολλά ή μεγαλύτερα διαλείμματα, έτσι ώστε οι μαθητές να ανανεώνονται και να είναι πιο ξεκούραστοι  για το επόμενο μάθημα.  

Γκορτσόπουλος Στέφανος :Αλήθεια, μας ακούτε;

 Για εμένα μετά την εμπειρία του lockdown το ιδανικό σχολείο δεν είναι άλλο από το σημερινό δια ζώσης. Ήταν κρίμα να μην μπορούμε να βλέπουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα λόγω ενός ιού.  Η φετινή ανάμνηση της αίθουσας διδασκαλίας με όλους τους συμμαθητές μαζί, με το γέλιο και τις χαρούμενες φωνές δεν αντικαθίσταται από κανέναν υπολογιστή. Ζήσαμε ατελείωτες ώρες μπροστά σε μια ψυχρή οθόνη! Με το ηλεκτρονικό σχολείο χάνεται η ομορφιά του μαθήματος. Και όχι μόνο αυτό. Πολλοί καθηγητές αρνούνται να μας αξιολογήσουν λόγω των τεχνικών προβλημάτων και της δυσκολίας παρακολούθησης από τους μαθητές  του μαθήματος εξ αποστάσεως, και με το δίκιο τους. Και πραγματικά το βλέπεις,  με το δια ζώσης μάθημα όλοι επικοινωνούμε και δενόμαστε,  πράγμα που η ηλεκτρονική τάξη απλώς πετάει στα σκουπίδια. Δεν υπάρχει επικοινωνία και ας μιλάμε. Δεν υπάρχει ευχαρίστηση και ας υποκρινόμαστε. Δεν υπάρχουν 100% αποτελέσματα του μαθήματος και ας λέμε στον καθηγητή μας πως υπάρχουν. Τίποτα δεν αναπληρώνει το δια ζώσης μάθημα? 

Αθανασούλη Αλίκη: Επίκαιρο όσο ποτέ το γιατί πηγαίνουμε σχολείο?

Αυτή η ερώτηση σίγουρα έχει περάσει από το μυαλό όλων των μαθητών. Συχνά νιώθω πως όλοι μας ξυπνάμε το πρωί κουρασμένοι  και  εξαντλημένοι, έχοντας στο μυαλό μας ότι μας περιμένει μία κουραστική μέρα, γεμάτη μαθήματα, δύσκολες δραστηριότητες αλλά και όμορφες στιγμές. Μια μέρα με σκανδαλιές και ατελείωτες βόλτες στα πάρκα και τους δρόμους. 

Μέχρι που ξυπνήσαμε και αντικρίσαμε μπροστά μας μία οθόνη! Το «παράθυρο» έγραφε webex. Μας είπαν είναι «άμυνα»  εναντίον του κορονοϊού!  Επί τέσσερις μήνες δεχόμασταν την αφόρητη ακτινοβολία του υπολογιστή από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όλο αυτό κατάντησε για μας μία κουραστική καθημερινή ρουτίνα, με αποτέλεσμα να ξεχάσουμε πώς είναι το κανονικό σχολείο!  Μετά από  αυτήν την εμπειρία οι  περισσότεροι από εμάς καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι το δια ζώσης μάθημα. Όχι μόνο γιατί μπορούσαμε να κατανοήσουμε καλύτερα την παράδοση του μαθήματος, αλλά γιατί το σχολείο μας δίνει τη δυνατότητα να συναναστρεφόμαστε τους συμμαθητές μας και να βλέπουμε τις εκφράσεις τους, να μοιραζόμαστε συναισθήματα,  αντί για τα «κουτάκια»  στην οθόνη του υπολογιστή,  με ένα αδιάφορο όνομα, χωρίς πρόσωπο, χαμόγελο και ζεστασιά!