ΑΓΧΟΣ: Η ΑΓΧΟΝΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

 Από την Πέγκυ Μαντοπούλου

Στις μέρες οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν άγχος, διαφέρει όμως το είδος και η έκφρασή του από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποιοι αγχώνονται για το μέλλον τους, άλλοι επειδή είναι τέλος του μήνα και δεν έχουν χρήματα. Υπάρχει όμως και η κατηγορία των μαθητών που αγχώνονται για τα διαγωνίσματα, τα τεστ, την προφορική εξέταση και άλλα σχετικά. Για αυτή την κατηγορία άγχους μιλάει το άρθρο μου.

Κάθε χρόνο λίγο πριν πάρουμε βαθμούς είναι η περίοδος των διαγωνισμάτων. Αυτή η περίοδος είναι η χειρότερη για το μαθητή. Γράφει κάθε μέρα διαγωνίσματα, τεστ, κάποια προειδοποιημένα, κάποια άλλα όχι. Όλη αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται για ένα μήνα τουλάχιστον. Βέβαια, για ένα μαθητή που διαβάζει κάθε μέρα, δεν είναι πρόβλημα το γεγονός ότι γράφει συνέχεια αλλά το άγχος που έχει επειδή γράφει! Αυτό συμβαίνει και στη δική μου περίπτωση.

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να καταλάβω για πιο λόγο αγχωνόμαστε ενώ έχουμε διαβάσει. Όλοι μου λένε, ακόμα και οι καθηγητές, ότι δεν υπάρχει λόγος. Και εγώ η ίδια το λέω στον εαυτό μου, όμως, παρ? όλα αυτά δεν αλλάζει κάτι.

Το άγχος οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι πλέον οι μαθητές έχουν πάρα πολύ πιεσμένο πρόγραμμα. Το πρωί πηγαίνεις στο σχολείο και κάνεις επτάωρο. Το μεσημέρι, μετά το σχολείο, έχεις ενισχυτική την οποία παρακολουθείς, προφανώς γιατί δεν κατάλαβες τίποτα μέσα από το μάθημα λόγω της οχλαγωγίας που επικρατούσε. Έπειτα, έχεις φροντιστήριο και μόλις γυρνάς σπίτι, συνειδητοποιείς πως είναι 18:00 και ακόμα δεν έχεις προλάβει να τελειώσεις τα μαθήματα για την άλλη μέρα. Κυρίως όμως, δεν έχεις κάνει επανάληψη για το αυριανό διαγώνισμα. Με ένα τέτοιο πρόγραμμα, είναι δυνατόν να μην αγχωθείς;

Ξέρω ότι το άγχος δεν κάνει καλό και εάν είναι να αγχωνόμαστε από τώρα όταν θα δώσουμε πανελλαδικές εξετάσεις τι θα κάνουμε; Αυτήν ακριβώς την ερώτηση μου έθεσε προχθές μια καθηγήτριά μου μετά από ένα περιστατικό. Γράφαμε τρεις συνεχόμενες ώρες: την 1η τεστ, την 2η διαγώνισμα και την 3η έκθεση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πιεστώ και να αγχωθώ (όπως και άλλοι συμμαθητές μου) πολύ! Τελικά, καταλήξαμε, εγώ και μια άλλη συμμαθήτρια με ζαλάδα, πονοκέφαλο και τρέμουλο. Και όλα αυτά εξαιτίας του άγχους. Έτσι, αναρωτήθηκα και εγώ η ίδια, τι θα κάνω από δω και πέρα και πως θα είναι τα πράγματα αν δεν το αποβάλω επιτέλους. Αυτό το περιστατικό, με ??ταρακούνησε?? και με έκανε να καταλάβω πρώτον ότι δεν αξίζει να χαλιέμαι για ένα διαγώνισμα (στην τελική δεν κρίνομαι μόνο από αυτό) και δεύτερον με έκανε να καταλάβω πως αν δεν κάνω κάτι τώρα με το πρόβλημα αυτό, θα με καταδιώκει σε ό,τι και αν κάνω για όλη μου τη ζωή.

Αυτός ήταν και ο λόγος που με ώθησε να γράψω αυτό το άρθρο. Σκοπός μου είναι να προβληματίσω και άλλους εφήβους με το ίδιο θέμα. Ξέρω, πως δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να το αποβάλεις, πόσο μάλλον όταν αγχώνεσαι επειδή δεν αγχώνεσαι (πχ. για κάποιο διαγώνισμα). Θέλει συνεχή προσπάθεια. Γι? αυτό και εγώ λέω ένα πράγμα στον εαυτό μου ??Διάβασες; Θα γράψεις! Δεν διάβασες; Δεν θα γράψεις!??

Επομένως, την επόμενη φορά που θα γράφετε μην ξεχάσετε να κλειδώσετε το άγχος στο συρτάρι!