Από τη Μαρία Σταθοπούλου
Πολύ συχνά με ρωτάνε αν μου αρέσει το σχολείο. Παρά την επανάληψη του φαινομένου αυτού η κάθε φορά βρίσκει την απάντηση που θα δώσω απροετοίμαστη. Σκέφτομαι τα μαθήματα που μου αρέσουν και το οτιδήποτε με ενδιαφέρει και θέλω να μάθω καθώς επίσης ωραίες στιγμές με τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου. Από την άλλη μεριά όμως τι είναι αυτό που με αγχώνει ή με κάνει να σκέφτομαι τα πρωινά που ξυπνώ “Ωχ! Σχολείο πάλι!”; Ίσως φταίει το ότι αυτό το σχολείο απέχει πολύ από αυτό που φαντάζομαι!
Αρχικά το πρώτο χαρακτηριστικό του ονειρεμένου μου σχολείου είναι ο συνδυασμός του παλιού με το μοντέρνο τόσο στην κατασκευή όσο και στην οργάνωση. Φαντάζομαι ένα κτίριο νεοκλασικής εποχής με αγάλματα στους εξώστες και με μία τεραστίων διαστάσεων αυλή με σιντριβάνια, ψηλά δέντρα και όμορφα φυτά. Στο εσωτερικό του οι διάδρομοι στρωμένοι με περίτεχνα χαλιά ενώ οι τοίχοι διακοσμημένοι με πίνακες και φωτογραφίες. Όσον αφορά τη μετάβαση μας από όροφο σε όροφο θα ήθελα να υπήρχε μια κυλιόμενη σκάλα που όμως εξωτερικά να φαντάζει σαν αυτές τις μεγαλοπρεπείς σκάλες με τις γυαλιστερές και εντυπωσιακές κουπαστές. Οι τάξεις θα ήταν πιο ευρύχωρες με τζάκια για τις κρύες νύχτες του χειμώνα και μεγάλα παράθυρα ώστε να μπαίνει άπλετο φως. Επιπλέον τα θρανία και οι πόρτες θα έπρεπε να είναι ξύλινα και περίτεχνα σκαλισμένα. Παρά την αρχιτεκτονική αυτή δεν θα έλειπαν τα ξεχωριστά για κάθε μαθητή λάπτοπ και ο προτζέκτορας για την πιο ευχάριστη διδαχή του κάθε μαθήματος.
Μία άλλη μου επιθυμία είναι η ύπαρξη διάφορων χώρων στο σχολείο για πιο αποτελεσματικό μάθημα. Πιστεύω πως θα ήταν καλό να δημιουργηθούν ξεχωριστά γήπεδα τένις και μπάσκετ, πισίνες με αποδυτήρια καθώς επίσης στάβλος με άλογα και ειδικός χώρος ιππασίας στην αυλή. Επιπροσθέτως η δημιουργία μιας μεγάλης τραπεζαρίας όπου θα τρώμε όλοι μαζί μεσημεριανό θα βοηθήσει και στην ανάπτυξη καλύτερων σχέσεων μεταξύ των μαθητών αλλά και των καθηγητών ενώ και η κατασκευή πλήρως εξοπλισμένων εργαστηρίων φυσικής και χημείας θα έκαναν ειδικά αυτά τα μαθήματα πιο προσιτά στους μαθητές, που τα έχουν σαν κάτι ακατόρθωτο να τα μάθουν, αφού τα πειράματα βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση και αφομοίωση των μαθημάτων. Τέλος, σχετικά με τους χώρους θα επιθυμούσα να υπάρχει ένα εργαστήρι τεχνολογίας όπου θα μπορούσαμε να κάνουμε τις εργασίες μας αλλά και μια μεγαλύτερη αίθουσα καλλιτεχνικών και φωτογραφίας με μεγάλη συλλογή έργων τέχνης από όλες τια εποχές αλλά και ποικιλία φωτογραφικών μηχανών ανάμεσα τους και κάποιες παλαιάς τεχνολογίας.
Κάτι ακόμα στο οποίο διαφέρουν τα δύο σχολεία, το ένα υπαρκτό και το άλλο όχι, είναι ότι στο φανταστικό σχολείο θα ήθελα να υπήρχαν περισσότερες ώρες καλλιτεχνικών ώστε να έχουμε το χρόνο να δουλέψουμε και σκιές και χρώμα όπως επίσης να δοκιμάσουμε χαρακτική και γλυπτική. Επιπλέον η προσθήκη εκμάθησης φωτογραφίας, κηπουρικής ιππασίας και θεάτρου στα διδασκόμενα μαθήματα θα ήταν κάτι το καταπληκτικό καθώς όχι μόνο θα διευρύναμε τις γνώσεις μας, αλλά και θα περνούσαμε ευχάριστες ώρες μαθαίνοντας κάτι χρήσιμο και δημιουργικό που απαιτεί και τη πλήρη συμμετοχή μας όχι μόνο σαν μαθητές αλλά και σαν χαρακτήρες και μυαλά. Επίσης αν συνδυαζόταν η χρήση της τεχνολογίας με τα βιβλία θα προέκυπτε ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα που πιστεύω θα έλκυε ακόμα και τον πιο αδιάφορο μαθητή ενώ τα μαθήματα απομνημόνευσης δεν θα ήταν τόσο βαρετά.
Για να τελειώσω, θα ήθελα να προσθέσω πως σε ένα ιδανικό σχολείο δεν θα υπήρχε σύστημα βαθμολόγησης με τον μαθητή να κάνει τα πάντα για να φτάσει το είκοσι τα μαθήματα θα κυλούν με πλήρη συμμετοχή των μαθητών που δεν πιστεύω πως υπάρχει περίπτωση να μην ενδιαφέρονται πια ενώ και η δουλειά με ομαδικές εργασίες θα βοηθούσε τους μαθητές να προετοιμαστούν για τη ζωή που τους περιμένει στον έξω κόσμο και να μάθουν πως πρέπει να συμπεριφέρονται στους άλλους.
Όταν λοιπόν σκέφτομαι όλες αυτές τις διαφορές απαντώ σ’αυτούς που με ρωτάνε “Εντάξει, θα μπορούσε να είναι και καλύτερο”!
Leave a Comment
You must be logged in to post a comment.