Από την Πέγκυ Μαντοπούλου
Λοιπόν, την Δευτέρα γράφουμε Μαθηματικά, την Τρίτη Φυσική, την Τετάρτη Ιστορία?Ώπα κάτσε, Ιστορία γράψαμε χτες. Αχ?τί γράφουμε την Τετάρτη; Αρχαία ή μήπως Βιολογία; Πφφφ..τα μπέρδεψα! Όμως, με τόσα διαγωνίσματα λογικό είναι…Νομίζω πως όλοι οι μαθητές έχουμε κάνει αυτό το μονόλογο από μέσα μας!
Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο γράφουμε συνέχεια διαγωνίσματα. Θα? θελα να? ξερα, δεν τελειώνουν ποτέ; Λες και πολλαπλασιάζονται! Ποιος ο λόγος να γράφουμε; Από εκεί θα κριθώ για το πόσο διαβάζω ή όχι; Ένας μαθητής που θέλει να διαβάσει, θα διαβάσει είτε γράφει διαγώνισμα είτε όχι. Από την άλλη, ένας που δεν διαβάζει σκοτίστηκε αν γράφουμε. Επομένως, σε τί χρησιμεύουν; Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας κάνουν να αγχωνόμαστε και να πιεζόμαστε περισσότερο.
Πάντως, θεωρώ πως τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα αν ήταν λίγο συνεργάσιμοι οι καθηγητές. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο και ξεκούραστο για μας, αν μας ρωτούσαν την ημερομηνία που θέλουμε να γράψουμε. Αν προγραμματίζαμε εμείς τα διαγωνίσματά μας ίσως και να ήταν όλη η διαδικασία πιο εύκολη. Ενώ τώρα, μπαίνει μέσα ο καθηγητής και σου λέει ??την Πέμπτη γράφουμε διαγώνισμα??, και έπειτα σου αρχίζει το κατεβατό με την ύλη που έχεις να διαβάσεις. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Καταρχάς, για πιο λόγο να μας το λένε τελευταία στιγμή; Λες και είναι το μόνο πράγμα που έχουμε να κάνουμε κι έχουμε απεριόριστο χρόνο. Και επίσης, από πού και ως πού ??γράφουμε??; Εμείς γράφουμε (οι μαθητές), εσείς απλώς μας το λέτε. Υπάρχει μεγάλη διαφορά!
Η πιο αστεία (ειρωνικά) φάση, είναι όταν τυχαίνει να πέφτουν δύο διαγωνίσματα την ίδια ημέρα ή ένα διαγώνισμα με ένα τεστ (που στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα διότι το τεστ έπαψε πια να είναι μόνο πάνω στο μάθημα της ημέρας). Ο ένας καθηγητής λέει, το προγραμμάτισα και δεν μπορώ να το αλλάξω. Ο άλλος, πως είναι απλώς ένα τεστ, και τελικά κανένας δεν υποχωρεί για να αλλάξει μέρα. Στο μόνο πράγμα που συμφωνούν και οι δύο είναι στο να μας λένε να τους καταλάβουμε. Μα και εμάς τότε ποιος θα μας καταλάβει;
Θεωρώ πως οι περισσότεροι καθηγητές ξέχασαν πώς είναι να είσαι μαθητής και ίσως αυτό φταίει που δεν υπάρχει συνεννόηση μεταξύ μας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πιστεύω, πως οι περισσότεροι καθηγητές νομίζουν πως έχουμε μόνο το μάθημα τους να διαβάσουμε ή ότι πρέπει να δώσουμε περισσότερη βάση σ’ αυτό. Μα όλοι τα ίδια λένε! Και στην τελική, δεν έχουμε μόνο το σχολείο. Το φροντιστήριο πού το πας; Ειδικά τώρα, που στις ηλικίες που βρισκόμαστε, οι περισσότεροι είμαστε στο έτος για το πτυχίο.
Βέβαια, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα και αυτό είναι το μόνο που με παρηγορεί. Θα μπορούσαμε να γράφουμε 2 και 3 διαγωνίσματα για το κάθε μάθημα μέσα σε ένα τρίμηνο. Ή να γράφαμε 3-4 διαγωνίσματα την ημέρα. Όμως, μέχρι στιγμής τέτοιες υπερβολές δεν έχουν κάνει. Οπότε, μήπως αντί να γκρινιάζουμε και να παραπονιόμαστε να τους πούμε και ευχαριστώ;
Όμως, πέρα από την πλάκα! Αντί να κοιτάνε μόνο πως θα ξεμπερδέψουν από τα διαγωνίσματα (οι καθηγητές) δεν σκέφτονται κανένα τρόπο προκειμένου να μας διευκολύνουν; Και αν από την άλλη θέλουν να μας βοηθήσουν αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο, ας ρωτήσουν και κανένα μαθητή. Ελπίζω, οι καθηγητές να προβληματίστηκαν έστω και λίγο. Τελειώνοντας, όποιος ξέχασε πώς είναι να είσαι μαθητής ή θεωρεί υπερβολικά όλα τα παραπάνω ας παρακολουθήσει το παρακάτω βιντεάκι?.
Leave a Comment
You must be logged in to post a comment.