Οι  μαθητές  της  Α΄ και Β΄τάξης  του  Γυμνασίου  μας  επιχειρούν να  γράψουν τις  σκέψεις  τους  σε  στίχους. Η  ποίηση  δε  γράφεται  ποτέ  υπό  πίεση, γι?  αυτό  τους  δόθηκε  καιρός  και κίνητρα  να  εκφραστούν, ίσως  για  πρώτη φορά, σε  μια  γλώσσα  που  πάντα  απασχολεί  ολιγάριθμο  κοινό. Με  το  τρόπο  τους  πρόσθεσαν  τις  δικές  τους  απαλές  αποχρώσεις  στο  καλλίγραμμο  σώμα  του  ποιητικού  λόγου.      

Τα ποιήματα γράφτηκαν  στα  πλαίσια  της  φετινής  χρονιάς  που  είναι  αφιερωμένη  στην  ποίηση  και θα  λάβουν  μέρος  σε  έναν ποιητικό  διαγωνισμό  που  οργανώνει  η  Κεντρική  Βιβλιοθήκη  του  Δήμου  Θεσσαλονίκης. (Γιάννης Αρβανίτης, φιλόλογος)

 

Η γάτα της γειτονιάς

Ήτανε μια γάτα ασπρόμαυρη

που έτρεχε εδώ κι εκεί,

παρέα προσπαθούσε να ‘βρει,

άλλα ήταν άτυχη.

Πέρασε καιρός πολύς

για τον άτυχο το γάτο

αλλά ήρθε κάποτ? η στιγμή

αυτό το άτυχο γατί

συντροφιά  καλή  να  βρει

Βρήκε μια παρέα

με  γατιά  χρωματιστά

και όπως λένε τα παιδιά

ζήσαμε εμείς καλά

και αυτή καλύτερα.

Ευσέβιος  Αναστασιάδης   Απρίλιος  2018

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Για τον όρο Πτηνά

Από τότε που ήμουν πολύ μικρός

έδειχνα έναν θαυμασμό για τα πτηνά που πετάνε.

Δεν μπορούσα όμως να εξηγήσω αυτόν τον θαυμασμό μου

από τόσο μικρή ηλικία.

Μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα.

Ο θαυμασμός αυτός, έως και ζήλια για τα πουλιά

δεν είναι μόνο για το γεγονός ότι πετάνε

και μπορούν να ταξιδεύουν όπου θέλουν και όποτε θέλουν,

αλλά επειδή είναι ελεύθερα.

Σε αντίθεση με τον μίζερο άνθρωπο

που για να ταξιδέψει πρέπει να πληρώσει εισιτήρια

σε αεροπορικές εταιρίες που πολλές φορές είναι ακριβά,

που έχει πάντα από κάποιον να παίρνει διαταγές

και ποτέ δεν λειτουργεί αυτεξούσια.

Πάντα ήθελα να είμαι τελείως ελεύθερος σαν τα πουλιά,

αλλά ταυτόχρονα να είμαι και άνθρωπος.

Μέχρι στιγμής όμως, είμαι μόνο άνθρωπος.

Λάζαρος Ναζίρης  Απρίλιος  2018

 

(Χωρίς τίτλο)

Τα σύννεφα είναι άσπρα

Σαν την αγνότητα

Ο ουρανός γαλάζιος

Όπως το νερό

Το νερό είναι η ζωή

Όμως τι είναι η ζωή;

Η ζωή δώρο μοναδικό

Δώρο ξεχωριστό και ανεπανάληπτο

Μια φορά θα το έχεις

Μην το σπαταλήσεις!

Νίκος  Μπάλας

 

 

 

 

Ο  άμυαλος  Τάκης

Ο  Τάκης  με  τη  μαύρη  μηχανή

Πήγε  μια  βόλτα  να  φάει  γιαχνί

Στο  δρόμο , αντί να προσέχει  τη  διαδρομή

Πρόσεχε  μη  χαλάσει  το  μαλλί

Και  τράκαρε , αλίμονο,  με  ένα  κλαδί!

Όταν  οδηγείτε  μηχανή

Να  έχετε  πάντα  μεγάλη  υπομονή

Και  πάντα  προσοχή  στο  μπροστινό  κλαδί!

Γιατί  ο  Τάκης  με  τη  μαύρη  μηχανή

Δεν  έφτασε  ποτέ  να  φάει  το  γιαχνί

Τον  έφαγε  η  τρέλα  του

Για  το  μαλλί.

Κωνσταντινίδης  Κωνσταντίνος     Α2

 

ο ήλιος το νερό και η γη

Ο ήλιος το νερό και η γη

Κάνανε πολλά παιδιά

όμορφα και γελαστά

τα λουλούδια τα χρωματιστά.

Παίζουν έξω στην αυλή

χαίρονται πολύ κι αυτά

κάθε μέρα ανθίζουν

και την νύχτα έχουν όνειρα γλυκά

Δεν περπατάνε

μόνο μεγαλώνουν

και όλα μαζί

την ζωή καμαρώνουν

Και όταν μεγαλώσουν πια

Μπουκέτα θα γίνουν

θαυμαστά

Την αγάπη

θα συμβολίζουν

και την ευτυχία

παντού θα σκορπίζουν

Ελίζα  Βασσάρα   2017

 

 

(χωρίς τίτλο)

Είναι βράδυ

Κάθομαι και παρατηρώ τον ατελείωτο ουρανό,

Το φεγγάρι

Τι όμορφο που είναι!

Φωτίζει από εκεί ψηλά

Σαν μια λάμπα.

Και τότε σκέφτομαι

Πως κρέμεται από εκεί ψηλά;

Εγώ γιατί την βλέπω από εδώ κάτω;

Ποιος  την άναψε;

Κι αν κάποιος θελήσει και την σβήσει;

Αν εμείς είμαστε η αιτία να σβήσει νωρίτερα;

Έτσι απλά, επειδή είμαστε αχάριστοι.

Απρίλης  2018, Μικροπούλου Θεοδώρα

 

 

 

 

 

 

 

 (χωρίς τίτλο)

Θέλεις να παίξουμε ζωή μου;

Σε έχω μάθει πλέον

Ξέρω να προφυλάσσομαι από τα απρόοπτα βέλη που μου πετάς

Με στοχεύεις, το παλεύεις

Μα σ΄ έχω μάθει πλέον

Έβγαλα τις δοκιμασίες από τον θώρακα

Κι είμαι έτοιμη για τις επόμενες

Διαθέτω ακαταμάχητη πανοπλία

Μια ασπίδα από πίστη

Μια περικεφαλαία από επιμονή

Με μια φούντα επιμονής

Ένα δόρυ έγνοιας

Που στην μύτη κρύβει αγάπη

Τι κοφτερή μύτη που είναι!

Γύρω σιωπή

Εσύ γιατί κάθεσαι εκεί χάμω;

Κράτα το χέρι μου, σήκω και ορθός στέκε

Θα με έχεις βοηθό, Όπως εγώ έχω εκείνον

Μπορεί να μην το βλέπεις ,γι? αυτό αρκώ εγώ

Μην με παλεύεις μόνο

Μην μου λες πως δεν υπάρχει φως, επειδή εσύ δεν το βλέπεις

Ορίστε πάρε μια ακτίνα ελπίδας, στην δανείζω

Όπως μου την δάνεισε ο παντοδύναμος ήλιος

Όσο και να προσπαθείς να την σβήσεις

Δεν θα χάνεται

Κανείς δεν έμαθε πως σβήνεται η αγάπη.

Απρίλης  2018, Μικροπούλου Θεοδώρα

 

 

Τουρκία  ?  απειλή

Άνοιξε  το  θέμα  το  Τουρκικό

Τι  άλλο  θα  προκύψει;

Σε  αυτό  το  μέρος  το  μικροσκοπικό

Τούρκος  δε  θα  πατήσει

Διότι  το  πνεύμα  το  πατριωτικό

Θα  υπερισχύσει.

Όμως  ποιος  ξέρει  τι  θα  υπερισχύσει;

Ο  πόλεμος  ή  η  ειρήνη;

Διότι  σε  αυτές  τις  περιπτώσεις

Ένα  πράγμα  θα  διαλέξεις:

Ή  θα  χυθεί  αίμα  πολύ  και  η  γη

Θα  κοκκινίσει

Ή  θα  δεις  με  ένα  βλέμμα

Την  καλή  πλευρά  της  γης.

Κωνσταντίνος  Καλίτσογλου – Γενιτζάκης,   Β2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(χωρίς τίτλο)

Ακούγομαι;

Κουράστηκες κι εσύ ;

Να βλέπεις ανθρώπους να μην σέβονται το χώμα που πατούν;

Το κέρδος είναι ο κύριος σκοπός

Ο στόχος του από τότε που ήτανε μικρός

Ίσως να τον έμαθαν έτσι

Το ευχαριστώ να είναι ένα ξεπούλημα ακριβό

Τόση μεγάλη η αξία του συνεπώς

Εκατομμύρια ευρώ για το ευχαριστώ

Το λάθος και αυτό πιθανός λογαριασμός

Η συγνώμη ισούται με προσέγγιση του ευρώ

Μια απορία είχα πάντα από μικρή

Τι είναι άνθρωπος;

Αλήθεια έχω μπερδευτεί.

Όχι, δεν ακούγομαι κι αυτό είναι λυπητερό.

Δεν φτάνω ως εκεί,

Φταίνε τα κύματα που κλείνουν τον δρόμο για την ζωή

Απρίλης  2018, Μικροπούλου Θεοδώρα

 

 

Στης Χαλκιδικής τα νερά

Στης Χαλκιδικής τα νερά

είναι θαμμένα μικρά μυστικά

και εγώ ένα ένα  τα μετρώ

να δω που βρίσκεται το χαμένο μου φυλακτό

Στης Χαλκιδικής τα νερά

Δύο παιδία αγκαλιά

Τον έρωτα προσπαθούν να ανακαλύψουν

Μπας και πάνε πιο ψηλά

Στης Χαλκιδικής τα νερά

Φανερώνονται μικρά παιδία

που προσπαθούν να βρουν

Απρίλης  2018, Φαίδρα  Γκόγκου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leave a Comment