Aπό την Κατερίνα Κελνικόλα
Δευτέρα, πρώτη μέρα της εβδομάδας και το ξυπνητήρι χτυπάει στις 5.00. Σηκώνομαι κάποιες φορές με την κούραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου και άλλες πάλι με μια ανεξήγητη για κάποιους όρεξη και δύναμη για να κολυμπήσω. Μετά από μιάμιση ώρα πρωινής προπόνησης ακολουθεί το σχολείο, 7 ώρες μαθήματος. Το απόγευμα το πρόγραμμα συνεχίζεται με την απογευματινή προπόνηση. Εκεί συναντάω τους φίλους μου, γελάμε, συζητάμε για το πώς περάσαμε στο σχολείο, σχολιάζουμε την προπόνηση που θα ακολουθήσει και γενικά διασκεδάζουμε και χαλαρώνουμε. Αυτό είναι που μας δίνει κουράγιο να διαβάσουμε μετά την προπόνηση και μας αποδεικνύει ότι μέσα από το κολύμπι αναπτύσσεις φιλίες μιας ζωής.
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό που μας ωθεί στο να συνεχίζουμε το κολύμπι είναι τα πολύ περισσότερα θετικά που μας παρέχει σε σχέση με τα αρνητικά. Για παράδειγμα εκτός από τις φιλίες που αναπτύσσονται και την καλή φυσική κατάσταση που αποκτούμε μας διαπλάθει και ως προσωπικότητες. Πειθαρχούμαστε, ωριμάζουμε πιο γρήγορα και ακονίζουμε το μυαλό αφού το κολύμπι απαιτεί αυτοσυγκέντρωση, αυτοπειθαρχία και ψυχική ηρεμία. Για τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μας είναι παράξενο το πώς τα βγάζουμε πέρα, προλαβαίνουμε τα μαθήματα και έχουμε και όρεξη για την υπόλοιπη μέρα. Αυτό όμως δεν αποτελεί κάτι δύσκολο και ακατόρθωτο όταν το θέλεις πραγματικά.
Κολυμπάμε επειδή το αγαπάμε, αγαπάμε τον υγιή ανταγωνισμό και την ευγενή άμιλλα και μας αρέσει το συναίσθημα της επιτυχίας που επιβραβεύει τους κόπους και τις θυσίες μας. Το πάθος και η δίψα για διάκριση παίζει τεράστιο ρόλο στην κολύμβηση. Θα πετύχετε σε ότι κάνετε στη ζωή σας εφόσον αγαπάτε αυτό που κάνετε.
Σημείωση: Η Κατερίνα κάνει πρωταθλητισμό… διαβάστε στο blog του σχολείου μας τα τελευταία κατορθώματά της!
Leave a Comment
You must be logged in to post a comment.