Από την Αναστασία Φιρτινίδου, Γ3

 

Πολλοί έχουν αναστατωθεί με τον ερχομό των προσφύγων στη χώρα μας και πιο συγκεκριμένα στα σχολεία. Και δεν μιλάω μόνο για τους γονείς (ενήλικες), που τους θεωρούμε παλαιών αρχών και στενοκέφαλους αλλά και για τα νέα παιδιά, που θέλουμε να θεωρούμαστε ανοιχτόμυαλοι! Τι συμβαίνει λοιπόν; Η νέα γενιά ψάχνει τρόπους για να νιώσει καλά. Ένας από αυτούς τους τρόπους  είναι η κοροϊδία εις βάρος κάποιου άλλου, διαφορετικού, συχνά καλύτερου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση στόχος είναι οι πρόσφυγες.

Τα παιδιά των προσφύγων είναι παρεξηγημένα. Το λέω γιατί το ξέρω από προσωπική μου πείρα. Πηγαίνω και παρακολουθώ μαζί τους μαθήματα, το απόγευμα, στο τμήμα υποδοχής προσφύγων που λειτουργεί στο σχολείο μου. Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν κάποιες δυσκολίες στην επικοινωνία, όχι λόγω θρησκείας ή κουλτούρας αλλά λόγω γλώσσας. Τα ξεπεράσαμε γρήγορα όμως μιλώντας στην αγγλική γλώσσα. Έχουμε γίνει φίλοι, μιλάμε, συζητάμε, χορεύουμε, τραγουδάμε και πολλά άλλα που κάνουμε όλοι με τους φίλους μας στις βόλτες και τις συναντήσεις μας. Ακούμε παρόμοια ξένη μουσική και αυτοί ακούνε τραγούδια στην αραβική γλώσσα όπως κι εμείς στα ελληνικά αντίστοιχα. Παίζουμε τα ίδια παιχνίδια όπως μπάσκετ, βόλεϊ, ποδόσφαιρο και πινγκ πονγκ. Έχουμε παρόμοια κινητά. Το σχολείο είναι γι αυτούς πιο «χαρούμενο», καθώς κάνουν λιγότερες ώρες και διασκεδάζουν περισσότερο. Φαίνονται χαρούμενοι που πάνε σχολείο και ακόμα πιο χαρούμενους τους βλέπω στο διάλλειμα. Το μόνο που μπορείς να θεωρήσεις περίεργο και μη αναμενόμενο είναι ότι δεν πιάσαμε φιλίες μόνο με τα κορίτσια, όπως θα περίμενε κανείς αλλά και με τα αγόρια. Το λέω περίεργο γιατί τα σχολεία σε πολλές περιοχές στη χώρα τους είναι αρρένων και θηλέων και οι φιλίες που αναπτύσσουν είναι μεταξύ του ίδιου φύλου, αφού δεν τους επιτρέπεται να κάνουν παρέα με άτομα του αντίθετου φύλου (αυτό αφορά τα κορίτσια), ούτε καν να μιλάνε. Βέβαια υπάρχουν κι εξαιρέσεις σε κάποιες χώρες. Αυτό όμως δεν ισχύει εδώ που ήρθαν κι έτσι μπορούν να αναπτύσσουν εδώ φιλίες με όποιον θέλουν.

Αυτά τα παιδιά έχουν περάσει τόσα πολλά και δύσκολα, παρ? όλα αυτά δεν το δείχνουν κι ούτε αυτό τους εμποδίζει να διασκεδάζουν και να κάνουν φιλίες μεταξύ τους αλλά και με ελληνόπουλα. Δεν ξέρω τι σκέφτονται και πώς φαντάζονται το μέλλον τους αλλά είμαι πλέον σίγουρη ότι δεν θα διαφέρει από το δικό μας. Ελπίζω περισσότεροι συμμαθητές μας σύντομα να ?ρθουν σε επαφή μαζί τους για να τα γνωρίσουν καλύτερα και να καταλάβουν ότι έχουμε πολύ περισσότερες ομοιότητες απ? όσες νομίζουμε. Βεβαίως υπάρχουν άτομα που θα τα αγνοήσουν όλα αυτά. Κακό του κεφαλιού τους. Εγώ κάνω παρέα με αυτά τα παιδιά και μ?  αρέσει και θα συνεχίσω να κάνω.

Leave a Comment