«Μένουμε σπίτι» ή «Ζωή σε ?καραντίνα»: Κάπως έτσι ή περίπου με αυτό τον τρόπο τα παιδιά του Α1 περιέγραψαν την καθημερινότητά τους στο σπίτι σε συνθήκες εγκλεισμού?

Σάννυ Αγγέλου: Ένα συνηθισμένο απόγευμα μετά το διάβασμα άνοιξα το κινητό μου όπως πάντα. Πήγα στις ειδοποιήσεις και αντίκρισα μια είδηση για τον κορονoϊό. Άρχισα να την διαβάζω αμέσως. Έλεγε για το κλείσιμο του σχολείου, λόγω αυτού του επικίνδυνου ιού. Κάπως έτσι λοιπόν, άρχισε η περίφημη «καραντίνα». 

Το να είσαι σπίτι σε ξεκουράζει, γιατί «ξεφορτώνεσαι» αυτό το πέρα δώθε στο σχολείο. Μπορείς να περάσεις ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά σου, παίζοντας διάφορα επιτραπέζια. Αλλά μένοντας καιρό μέσα αρχίζει κανείς να νιώθει στεναχώρια, απελπισία ακόμα και κατάθλιψη. Γι? αυτό, όσο καιρό είμαστε σε καραντίνα, για να αντιμετωπίσουμε τα παραπάνω, πρέπει να εξασκούμε τόσο το  σώμα μας, όσο και το μυαλό μας. 

Κάθε πρωί ξυπνάω και παίρνω πρωινό. Έπειτα αρχίζω το διάβασμα. Πρώτα κάνω μαθηματικά για να μην έχω κενά. Μετά ιστορία και φυσική για την προετοιμασία των εξετάσεων και τέλος διαβάζω βιβλίο, για να εμπλουτίσω το λεξιλόγιο και την φαντασία μου. Το μεσημέρι μετά το φαγητό παρακολουθώ μαζί με τα αδέλφια μου εκπαιδευτικά προγράμματα αλλά και παλιές ελληνικές ταινίες.

Το απόγευμα κάνω γυμναστική με την οικογένεια μου. Δεν κάνουμε πολύ ώρα, αλλά μας αρκεί όσο κάνουμε, για να διατηρούμαστε σε φόρμα. Τώρα που είμαστε στο σπίτι συνέχεια, πρέπει να προσέχουμε ακόμα περισσότερο την διατροφή μας. Καλό είναι να τρεφόμαστε όσο πιο υγιεινά μπορούμε. Πρέπει να περιορίσουμε τα πολλά γλυκά στη διατροφή μας και να αρχίσουμε να τρώμε περισσότερα φρούτα και λαχανικά.

Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο και είναι αλήθεια δεν μου αρέσει πολύ. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη και να σκέφτομαι θετικά. Αλλά αυτός ο ιός έχει σκοτώσει πολλούς ανθρώπους και εύχομαι πραγματικά να καταπολεμηθεί σύντομα.

Συνεπώς, πρέπει όλοι να συμβάλουμε για να ελαχιστοποιηθεί και έπειτα να εξαφανιστεί αυτός ο ιός. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να «ακούν» και να εφαρμόζουν τους κανόνες, για να κερδίσουμε όλοι μαζί αυτόν τον πολύπλοκο πόλεμο

Μένουμε σπίτι= Βάζω κιλά σπίτι

Ανέστης Καραγιάννης: Γενικά τον χρόνο της καραντίνας μου δεν τον περνάω και πολύ δημιουργικά. Όλη την ώρα είμαι κολλημένος στον υπολογιστή και τρώω… πολύ φαΐ ! πάρα πολύ φαΐ ! Δεν λέω πως δεν προσπαθώ να περάσω όσο πιο δημιουργικά μπορώ τον χρόνο μου, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο, όταν σπαταλάς όλη σου την ημέρα κλειδωμένος στους “τέσσερεις τοίχους” του διαμερίσματος!

Θα έλεγα ότι ζω μία ρουτίνα στην οποία τώρα-ευτυχώς- έχουν προστεθεί και τα καθημερινά ηλεκτρονικά μαθήματα και κάπως έτσι θα έχω να κάνω κάτι πιο ενδιαφέρον και διαφορετικό κάθε μέρα! Αυτό βέβαια, δεν αναιρεί το γεγονός του ότι έχω στεναχωρηθεί λίγο που «ξανάρχισαν» τα σχολεία, όμως το πάρα πολύ θετικό με αυτή την ιστορία είναι ότι θα μπορώ να “πάω στο σχολείο” ό,τι ώρα θέλω. Τώρα δεν χρειάζεται να ξυπνάω κάθε μέρα από το χάραμα!

Μπορεί να βάζω αρκετό βάρος κατά την διάρκεια της «Καραντίνας», αλλά έχω ξεκινήσει και έναν νέο τρόπο ζωής, κάνοντας γυμναστική μέσα στο σπίτι, ώστε να μπορεί ο κόσμος να με αναγνωρίσει, όταν με το καλό βγούμε από τα σπίτια μας!

Κάπως έτσι περνάω τις μέρες μου σε αυτή την δύσκολη περίοδο του Κορωνοϊού. Για εμένα είναι μία πρωτόγνωρη και ξεχωριστή εμπειρία που θα διηγούμαι στα εγγόνια μου?  

Η ζωή μέσα στην «καραντίνα»

Νίκος Αγγέλου: Ήταν ένα χαλαρό μεσημεράκι. Μόλις είχα γυρίσει από το σχολείο. Μελετούσα τα μαθήματα μου. Ξάφνου, ακούω το τηλέφωνο να χτυπά.

Αναρωτήθηκα ποιος ήταν, διότι δέχομαι σπάνια τηλεφωνήματα τέτοιες ώρες. Μόλις πλησίασα στο τηλέφωνο, είδα ότι με καλεί η μαμά. Το ακουμπάω στο αυτί μου και αμέσως πετάγομαι. Άκουσα την μητέρα μου πολύ αναστατωμένη. Την ρωτάω τι συνέβη. Μου απαντάει τρομοκρατημένη «Νικόλα δυστυχώς, θα κλείσουν τα σχολεία και θα είμαστε σε καραντίνα για 14 μέρες (δυο εβδομάδες) λόγω του  κορονοϊού». Πριν καλά καλά χαρώ σκέφτηκα και το αρνητικό της υπόθεσης. Ότι θα γίνει παράταση σχολικής χρονιάς και έτσι ξεκίνησε το «Μένουμε σπίτι».

Ας πούμε λίγα λόγια για αυτόν τον φονικό ιό. Ο Κορωνοϊός ή  covid 19 είναι μια πανδημία που χτυπάει πιο πολύ στην τρίτη ηλικία και τις ευπαθείς ομάδες. Καθημερινά αυξάνονται ολοένα οι θάνατοι και τα κρούσματα σε παγκόσμια κλίμακα. Η μόνη χώρα μέχρι  τώρα που δεν έχει θανάτους είναι η Τσεχία. Με αποτέλεσμα, αυτός ο φονικός ιός να μας κάνει να μείνουμε σπίτι. Πρέπει να μείνουμε σπίτι, για να επιβραδύνουμε την διασπορά του Κορωνοϊού ή Covid 19.

Εγώ φυσικά καθημερινά κάνω εντατική επανάληψη, για να μην χάσω τον ρυθμό της καθημερινότητας. Κάθε μέρα από τις εννέα  έως τις έντεκα κάνω όλα τα μαθήματα που μας βάζουν στο eclass. Έπειτα από τις δώδεκα έως τις μία και μισή γράφω μια περίληψη που να είναι βασισμένη σε ένα βιβλίο. Ακόμη, διαβάζω ένα λογοτεχνικό βιβλίο και κάνω επανάληψη Μαθηματικά. Τέλος, κάνω επανάληψη όλα τα μαθήματα που πρόκειται να γράψω εξετάσεις.

Μέτα τρώω κατά τις τέσσερις και στις έξι  και μισή κάνω γυμναστική, για να κρατήσω σε φόρμα το σώμα μου. Τις ασκήσεις τις παίρνουμε από  έναν προπονητή. Μας στέλνει καθημερινά εντατικές ασκήσεις ενδυνάμωσης ποδιών και κορμού. Επίσης, ο μπαμπάς μιας και πηγαίνει στην δουλειά, μας πήρε σούστες και λάστιχα, για να κάνουμε πιο δύσκολη προπόνηση. Ακόμη, εκτός από τον προπονητή που μας στέλνει ασκήσεις, έχουμε και ένα μονόζυγο για έλξεις.

Όλη αυτή η κατάσταση μου προκαλεί κάποια συναισθήματα. Πρώτα από όλα νιώθεις μοναξιά και σε πιάνει κλειστοφοβία, άμα για δύο μήνες δεν βγαίνεις έξω. Έπειτα,  νιώθεις φόβο μην σου φέρει κανένας τον ιό από έξω. Εγώ ξαναθυμίζω στους γονείς μου να βγαίνουν σπάνια έξω, αλλά αυτοί μου λένε πως δεν γίνεται αλλιώς. Μόλις μπαίνουν μέσα στο σπίτι, κατευθείαν μου λένε να ανοίξω το παράθυρο. Πάνε στο μπαλκόνι και αφήνουν όλα τα τρόφιμα και το μπουφάν που φοράνε. Μόλις μπουν μέσα, τρέχουν στο μπάνιο και πλένουν σχολαστικά το πρόσωπο τους και τα χέρια τους.

Για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο πρέπει να παραμείνουμε σπίτι μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση. Επίσης, ακολουθούμε πιστά όλους του κανόνες υγιεινής. Θα χαρώ πολύ να επιστρέψουμε πίσω στα σχολεία και να  τελειώσει όλο αυτό σε παγκόσμια κλίμακα!

  

Η καθημερινότητα σε «καραντίνα»

 Αντώναρος Ιωάννης: Αυτές τις μέρες βρίσκομαι στο σπίτι μου, επειδή «κυκλοφορεί» ο ιός του κορονοϊού? Περνάω μια χαρά, αν και κάποιες φόρες με πιάνει η βαρεμάρα και θέλω να βγω έξω, κατά τα άλλα, περνάω ωραία. Βέβαια, κοιμάμαι πιο πολύ και για αυτό δεν έχω έλλειψη του ύπνου. Αυτές τις μέρες δηλαδή, ξυπνώ κατά τις δώδεκα το μεσημέρι, τρώω το «πρωινό» μου, περίπου στις τρεις τρώω το μεσημεριανό μου. Το απόγευμα κάνω τα εξ αποστάσεως μαθήματα μου. Έπειτα γυμνάζομαι για να μην παχύνω?

Βαριέμαι λίγο αυτόν τον μήνα, αλλά μπορώ να κάνω  κι αλλιώς;

«Η καθημερινότητα τώρα που μένω σπίτι?»

 Αυγητίδης δημήτρης: Εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού τα σχολεία είναι κλειστά. Επίσης, δεν μπορούμε να βγούμε έξω και να πάμε στις δραστηριότητες μας. Στην αρχή μου είχε αρέσει η ιδέα να κάθομαι στο σπίτι, αλλά τώρα η καθημερινότητα μου είναι βαρετή.

Κάθε μέρα ακολουθώ το ίδιο πρόγραμμα. Ξυπνάω αργά το πρωί και αφού πάρω το πρωινό μου, ξεκινάω να παίζω με τους φίλους μου στο playstation. Οι ώρες περνάνε πολύ γρήγορα μιλώντας με τους φίλους μου καθώς παίζουμε παιχνίδια. Το απόγευμα βλέπουμε με την οικογένεια μου ταινίες και ντοκιμαντέρ με θέμα τη φύση. Το βράδυ ξαπλώνω στο κρεβάτι μου με το κινητό μου και συζητάω με τους φίλους μου και κάνουμε πλάκες. 

   Αυτό που με ευχαριστεί περισσότερο όμως, είναι να παίζω με τον γάτο μου. Ψάχνει σε όλο το σπίτι να με βρει για να μου ορμήσει και να αρχίσω το παιχνίδι μαζί του. Άλλες φορές κρύβεται και ψάχνω να τον βρω εγώ. Ενώ το βράδυ έρχεται στο κρεβάτι μου, μου κάνει χάδια και κοιμάται μαζί μου.

   Επειδή κάθε μέρα κάνω τα ίδια, βαρέθηκα. Μου λείπει να βγαίνω έξω, να πηγαίνω στο σχολείο, να συναντώ τους φίλους μου και να παίζω μπάσκετ. Θα ήθελα να τελειώσει γρήγορα η καραντίνα και να βρεθεί το εμβόλιο, για να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι πια και να γυρίσουμε στην φυσιολογική μας ζωή.

Αυτζή Κατερίνα:Αυτές τις μέρες «μένουμε σπίτι». Τι κάνουμε όλες αυτές τις ώρες; Υπάρχουν πολλοί ωραίοι τρόποι και δραστηριότητες με τις οποίες μπορεί κανείς να ασχοληθεί και να περάσει ευχάριστα τον χρόνο του.

Πρώτα από όλα, μπορεί κανείς να διαβάσει πολλά εξωσχολικά βιβλία. Βέβαια, τα περισσότερα παιδιά δεν επιλέγουν αυτή την δραστηριότητα, γιατί προτιμούν να ξοδεύουν το χρόνο τους στον υπολογιστή.Όμως, ένας πολύ καλός τρόπος για να περάσει κανείς λίγο χρόνο με την οικογένειά του, αλλά και να εμπλουτίσει τις γνώσεις του είναι τα επιτραπέζια παιχνίδια. Αυτά μπορεί να είναι είτε ομαδικά, είτε ατομικά. Επίσης, μπορεί κανείς να μιλήσει με τους φίλους του μέσω βιντεοκλήσης, έτσι ώστε να μην χάσει την επικοινωνία μαζί τους.

Από την άλλη, δεν είναι όλα τόσο απλά, διότι μπορεί να κλείσανετα πάντα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζει κάποιος τις παλιές του δραστηριότητες. Πολλά παιδιά συνεχίζουν να κάνουν Αγγλικά από το σπίτι, μέσω της εφαρμογής του Skype. Αυτό δεν είναι τόσο απλό, αλλά έτσι δεν μένουν πίσω και δεν χάνουν την χρονιά τους. Επίσης, κάτι που θα μπορούσαμε όλοι να κάνουμε είναι η γυμναστική στο σπίτι. Μπορεί να ακούγεται πολύ δύσκολο, αλλά υπάρχουν ασκήσεις στο διαδίκτυο, που μπορούμε να ακολουθήσουμε. Βέβαια, καλό θα ήταν να παίρναμε πρώτα συμβουλές από τον γυμναστή μας, έτσι ώστε να μην τραυματιστούμε.

Συμπερασματικά, υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που μπορούμε να κάνουμε καθώς είμαστε στο σπίτι. Μπορεί να θεωρούμε ότι αυτό είναι βαρετό, αλλά τελικά ο χρόνος περνάει σαν νερό, ενώ δενόμαστε και με την οικογένειά μας.

 

«Η ζωή στα χρόνια μιας πανδημίας?» 

Γιαϊλίδης Θωμάς: Σε μία εποχή που η τεχνολογία καλπάζει, που τα ρομπότ αντικαθιστούν πολλές από τις δραστηριότητες μας έτυχε να δημιουργηθεί ένας ιός ο οποίος θα αλλάξει τα δεδομένα.  Ο γνωστός σε όλους μας Κορονοϊός έχει χαρακτηριστεί πλέον πανδημία και παίρνει μαζικά ζωές.

Σε αυτή την πανδημία δεν είναι μόνο η σωματική μας υγεία που βρίσκεται σε κίνδυνο. Είναι και η ψυχική μας ακεραιότητα καθώς είμαστε ήδη τρεις εβδομάδες σε καραντίνα. Εσώκλειστοι, δέσμιοι των ίδιων μας των δωματίων, με την απαγόρευση κυκλοφορίας και τη μονοτονία στο σπίτι βρισκόμαστε σε ένα μόνιμο στοχασμό για το τι μπορεί να επέλθει μετά από αυτό.

Η μέρα ξεκινά χωρίς τον ήχο από το ξυπνητήρι. Πρωινό και στη συνέχεια ξεκινάει το παιχνίδι στον υπολογιστή ή σε κονσόλα, στη συνέχεια βγάζω την σκυλίτσα μου βόλτα μαζί με τον αδερφό μου. Αφού επιστρέψουμε, διαβάζω κάποιο μυθιστόρημα που μου έχει προτείνει ο αδερφός μου. Ακολουθεί δείπνο με την οικογένεια, αφού οι γονείς επιστρέψουν  από την δουλειά τους. Για να γεμίσει ο χρόνος μέχρι το βράδυ, καθόμαστε μαζί και παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια, κάνουμε συζητήσεις ή βλέπουμε μαζί κάποια ταινία και ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις της πανδημίας. Αυτό όμως, που πραγματικά μου λείπει είναι η επικοινωνία με τους φίλους μου από κοντά. Το σχολείο, το παιχνίδι και  οι βόλτες με την παρέα μου. Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε αυτά τα αυστηρά μέτρα για το δικό καλό αλλά και για το καλό της κοινότητας.

Έχουμε όλοι γύρω μας παραδείγματα ανθρώπων που αφήνουν την ασφάλεια του σπιτιού τους και βγαίνουν στη πρώτη γραμμή, στη μάχη ενάντια στον ιό. Οφείλουμε να τους στηρίξουμε τηρώντας τα μέτρα που μας ανακοινώθηκαν και να αφήσουμε τις παρατυπίες. Να δείξουμε με τον τρόπο μας τους επιστήμονες που ασχολούνται με εντατικούς ρυθμούς για να την αντιμετώπιση του ιού σε παγκόσμιο επίπεδο. Αγωνίζονται για να βρεθεί ένα φάρμακο κατά του κορονοϊού, να θεραπεύσει τους ήδη νοσούντες και ένα εμβόλιο που θα εξασφαλίσει ανοσία στους υπόλοιπους. Ο τρόπος που μπορούμε να τους στηρίξουμε είναι απλός, μένουμε σπίτι και ακολουθούμε σχολαστικά τους κανόνες υγιεινής.

Η ευχή μου είναι να σταματήσουν οι θάνατοι , να υπάρξει μια γρήγορη και αποτελεσματική αντιμετώπιση του ιού και η γρήγορη ανάρρωση των ήδη άρρωστων ανθρώπων. Και φυσικά, μετά τη λήξη της πανδημίας να βγούμε όλοι μαζί δυνατότεροι παρά τις ανθρώπινες απώλειες και την όποια κρίση επέλθει ως αποτέλεσμα αυτής της παγκόσμιας πληγής. Γιατί ως άνθρωποι έχουμε καθήκον να παλεύουμε πάντα για ένα καλύτερο αύριο.

 Αθηνά Δημητριάδη: Μετά την απόφαση του υπουργείου να κλείσουν τα σχολεία λόγω του κορονοϊού, η οικογένειά μου κι εγώ αποφασίσαμε να πάμε στο χωριό μας και να περάσουμε εκεί αυτό το χρονικό διάστημα.

 Αρχικά, που δεν ήταν τόσο αυστηρά τα μέτρα περιορισμού, τα αδέρφια μου κι εγώ πηγαίναμε απέναντι από το σπίτι μας να παίξουμε μπάσκετ ή να κάνουμε ποδήλατο στην γειτονιά. Φυσικά είχαμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο χωρίς σχολείο και φροντιστήριο, που προσωπικά τον εκμεταλλεύτηκα περνώντας την ώρα μου πιο δημιουργικά.

 Τελικά, όμως ανακοινώθηκαν αυστηρότερα μέτρα περιορισμού, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βγαίνω για μπάσκετ και για ποδήλατο και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να βλέπω ταινίες. Επίσης, άρχισαν τα μαθήματα μέσω βιντεοκλήσης στο φροντιστήριο, κάτι που μπορώ να πω ότι δε με ευχαρίστησε ιδιαιτέρως, αλλά είναι ένας τρόπος να περνάει η ώρα μου.

 Ένας λόγος που θέλω να γυρίσω στο σχολείο είναι, διότι είναι κάπως βαρετά να είσαι στο σπίτι όλη μέρα χωρίς να μπορείς να συναντήσεις τους φίλους σου ή έστω να βγεις έξω και να παίξεις.

«Μένουμε σπίτι!»

Χριστίνα Καραχισαρίδου: Αυτή την περίοδο με την πανδημία τα πράγματα είναι δύσκολα για όλους μας, αλλά πιο πολύ για τους μεγάλους ανθρώπους όπως: παπούδες και γιαγιάδες.
 Επειδή δεν βγαίνουμε έξω, οι ώρες δεν περνούν όπως περνούσαν με το σχολείο, τις δραστηριότητές μας και τις βόλτες. Ξαφνικά, ο χρόνος μεγάλωσε, οι ώρες περνούν αργά και βαρετά. Η  ψυχολογία όλων των ανθρώπων δεν είναι και πολύ καλή. Προσπαθούμε να ξεχαστούμε και να γελάσουμε, αλλά δεν τα καταφέρνουμε πάντα. Πρέπει όμως, να αισιοδοξούμε και να κοιτάμε μπροστά. Εγώ προσπαθώ να κάνω διάφορα πράγματα για να περνώ την ώρα μου. Εφόσον συμμαζέψω το δωμάτιό μου, βλέπω στον υπολογιστή αν μας έστειλαν άλλα μαθήματα. Αφού τα τελειώσω, προσπαθώ να χαλαρώσω βλέποντας κάποιο ευχάριστο πρόγραμμα στην τηλεόραση ή φτιάχνοντας παζλ. Αργότερα, μπορεί να κάνω καμιά κατασκευή, να ζωγραφίσω, να μιλήσω με μια φίλη μου στο τηλέφωνο ή με τα ξαδέρφια μου. Γενικά, κάθε μέρα κάνω κάτι διαφορετικό. 
 Κάποιες όμως, μέρες δεν θέλω να κάνω τίποτα από αυτά, γιατί δεν έχω όρεξη και έτσι κάθομαι με την μητέρα μου και κουβεντιάζουμε. Θυμόμαστε παλιές ιστορίες και ταξίδια. Σχολιάζουμε επίσης, αυτούς που δεν υπακούουν στις εντολές της κυβέρνησης και βγαίνουν έξω. Πόσο κακό κάνουν! Δεν σκέφτονται την υγεία τους και την υγεία των άλλων; Δεν ξέρω τι να πω!
 Ελπίζω, εύχομαι και παρακαλώ τον Θεό αυτή η ασθένεια να φύγει γρήγορα και να μπορέσουμε να επανέλθουμε όλοι στην παλιά καθημερινότητά μας, με υγεία και με πιο πολύ όρεξη για διάβασμα και για δουλειά!
 Καλή υγεία να έχουμε όλοι !!

Καρρά Χρυσάνθη: Το <<Μένουμε σπίτι >> από εδώ και πέρα η φράση αυτή θα αποκτήσει μια διαφορετική σημασία για όλους μας. Ίσως θα ανακαλεί συναισθήματα αναγκαστικού εγκλεισμού, ψυχαναγκασμού, φόβου βαρεμάρας.

Το <<Μένουμε σπίτι>> ή <<Θα μείνω σπίτι>> σήμαινε μια κατάσταση «χαλάρωσης» για περισυλλογή, για ξεκούραση. Αποκτά πλέον το αρνητικό πρόσημο του κατ΄οίκον περιορισμού. Και αυτό ίσως μας πνίγει. Κι αν λειτουργήσουμε αντίστροφα; Αν αλλάξουμε το αρνητικό πρόσημο σε θετικό, προτάσσοντας τη συμβολή μας στο κοινό καλό, και γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες μέσω της προσωρινής κοινωνικής μας αδράνειας;

 Τώρα που μένουμε σπίτι, δουλεύουμε από το σπίτι, κάνουμε τηλεδιασκέψεις, ανταλλάσουμε προβληματισμούς, αστειευόμαστε και διασκεδάζουμε όλοι μαζί. Δεν είναι εφικτό για όλους κάτι τέτοιο, αλλά αυτό κάνει ακόμα πιο αναγκαίο να γίνει από όσους μπορούν, ώστε να προφυλαχθούν και όσοι δεν έχουν πολυτέλεια. Ίσως είναι τώρα η ευκαιρία να δοκιμάσουμε εκείνες τις εξωτικές συνταγές που, γυρνώντας πεινασμένοι από το σχολείο, δεν είχε η μαμά μας τη υπομονή να τα φτιάξει μαζί μας. Επιπλέον, να περιποιηθούμε τα φυτά μας ή να παρακολουθήσουμε την αγαπημένη μας σειρά ή ταινία χωρίς να αποκοιμηθούμε, να παίξουμε με τους φίλους μας διαδικτυακά λόγω του κορονοϊού, να φτιάξουμε παζλ που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε στην καθημερινότητά μας λόγω έλλειψης χρόνου και επίσης, να παίξουμε όλοι μαζί με την οικογένεια μας επιτραπέζια ή κάποιο άλλο διασκεδαστικό παιχνίδι.

Τέλος, μπορεί οι συνθήκες να μην μας επιτρέπουν να δούμε την θετική πλευρά των πραγμάτων, αλλά ίσως μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε στις περιστάσεις, περιμένοντας να επανέλθει η καθημερινότητά μας στους ίδιους ρυθμούς και να αναζητούμε διαρκώς <<μία μέρα στο σπίτι>>.

     «Και ξαφνικά? καραντίνα»                               

Στέφανος Γκορτσόπουλος: Και ξαφνικά η καθημερινότητα μου δεν είναι η ίδια πια. Όλα άλλαξαν μέσα σε ένα απόγευμα. Από την ώρα που ξυπνάω ακόμη. Κάθε μέρα είναι τόσο διαφορετική. Τίποτα  δεν είναι το ίδιο πια. 

Ξυπνούσα καθημερινά  γύρω στις 6:50, τώρα ξυπνάω στις 11:00. Επίσης, τώρα τελευταία αγόρασα κινητό και ασχολούμαι κάποιες ώρες με αυτό, όπως και να παίζω περισσότερο με τον μικρό αδερφό μου, αλλά την πιο πολύ  ώρα την περνάω κάνοντας επαναλήψεις των μαθημάτων μου. Αλλά κάποιες στιγμές όλα είναι πολύ βαρετά και μονότονα. Όλοι, σαν παιδιά που είμαστε  χαρήκαμε που θα έκλειναν τα σχολειά, αλλά δεν φανταζόμασταν ότι τα πράγματα θα γινόντουσαν τόσο επικίνδυνα που θα έπρεπε να στείλουμε μήνυμα στην κυβέρνηση για να βγούμε από το σπίτι!

   Τις πρώτες τρεις μέρες αφού έκλεισαν τα σχολεία εγώ και οι φίλοι μου βγαίναμε κάθε μέρα στην πλατεία, στο πάρκο, στο γήπεδο. Όμως, αφότου ανακοινώθηκε η απαγόρευση επικοινωνούμε μόνο μέσω μηνυμάτων και βιντεοκλήσης. Ούτε στους παππούδες και τις γιαγιάδες μου μπορώ να πάω. Πολλές μικρές καθημερινές καταστάσεις έχουν γίνει απαγορευτικές. 

   Τώρα νομίζω πως καταλαβαίνω τι νιώθουν τα άγρια ζώα στο ζωολογικό κήπο. Τα παίρνουν από το φυσικό τους περιβάλλον, τα περιορίζουν σε έναν κλειστό χώρο, και κάθε μέρα τα ίδια. Δεν έχει μία φυσιολογική ροή η ζωή τους και γυρνάνε γύρω ? γύρω στα κλουβιά τους, όπως άλλωστε κάνουμε και εμείς στα σπίτια μας, για να περάσει η ώρα μας αυτό τον καιρό. Βέβαια, από τα θετικά αυτής της κατάστασης είναι, όπως άκουσα στην τηλεόραση, ότι το περιβάλλον έχει πάρει μια μεγάλη ανάσα οξυγόνου από την ελάττωση των μετακινήσεων παγκοσμίως .

   Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να μας βγει σε καλό όλο αυτό που περνάμε . Μια μέρα σύντομα, να ξυπνήσουμε και να έχει βρεθεί  το εμβόλιο, για να τελειώσει αυτή η πανδημία και να επιστρέψουμε στην φυσιολογική μας ζωή, που τόσο μας έλειψε, την οποία έχουμε αρχίσει να υπολογίζουμε και εκτιμάμε πολύ διαφορετικά από ότι πριν.

«Η καινούρια μου ζωή στο σπίτι»

Αντώναρος Θωμάς: Στην καινούρια μου «προσωρινή» ζωή προσπαθώ να περνάω δημιουργικά τον χρόνο μου. Ξυπνώ κατά τις 12:00, τρώω πρωινό και παίζω με το κινητό μου μέχρι τις 3:00. Μετά τρώω και κάνω κάποια μαθήματα. Μετά παίζω ρακέτες μέσα στο σπίτι ή με τους γονείς μου ή με τον αδελφό μου. Έπειτα, κάνω γυμναστική και αφού τελειώσω,  κάνω μπάνιο και βλέπω μια ταινία ή παίζω με το κινητό μου. Πλέον η ρουτίνα μου δεν είναι και τόσο ενδιαφέρουσα. Κάθε μέρα κάνω τα ίδια πράγματα. Αυτές τις μέρες ο χρόνος δεν περνάει και πολλές φορές βαριέμαι. Μα πρέπει να κάνω υπομονή μέχρι να τελειώσει η καραντίνα. Ξέρω ότι η ρουτίνα μου είναι λίγο βαρετή, άλλα κάνω ότι μπορώ για να περάσει ο χρόνος μου.