ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ)

Πώς αισθάνεται ένα παιδί μεταναστών; Μα φυσικά και ως μετανάστης αλλά και ως Έλληνας!

…με τα μάτια του μετανάστη

Η ζωή σε κάθε χώρα είναι πολύ δύσκολη, στη δική μου χώρα, την Αρμενία, όμως οι άνθρωποι αισθάνονται σεβασμό μεταξύ τους, χωρίς να κοιτάζουν από πού κατάγεται ο άλλος. Στην Ελλάδα ο σεβασμός βρίσκεται μόνο ανάμεσα στους Έλληνες, αλλά και αυτό όχι πάντα.

Είμαι από ενός έτους εδώ, είμαι ξένη και καμαρώνω γι΄αυτό, αλλά κάπου κάπου νιώθω και Ελληνίδα. Την υποστηρίζω και τη σέβομαι όσο μπορώ, γιατί εδώ ζω, εδώ μένω, από δω πήρα γνώσεις, προσπαθώ να ενωθώ με τους Έλληνες για να την κάνουμε καλύτερη.

Στο πλάι μου έχω φίλους από την Ελλάδα που με δέχονται όπως είμαι. Πολλές φορές όμως οι άνθρωποι με αποφεύγουν επειδή έχω διαφορετική εθνικότητα. Υπάρχουν κάποιοι που ρωτάνε για την εθνικότητά μου και όταν τους λέω πως είμαι ξένη, αντιδρούν λες και έχουν μάθει κάτι περίεργο. Συνήθως δε δίνω σημασία γιατί χαίρομαι που είμαι διαφορετική.

Μερικές φορές θέλω να φύγω από την Ελλάδα, όχι επειδή δε μου αρέσει, αλλά επειδή εγώ την σέβομαι, ενώ αυτή όχι.Πιστεύω πως κανονικά θα έπρεπε σε κάθε Έλληνα που πηγαίνει σε άλλη χώρα να του συμπεριφέρονται όπως και αυτός στους ξένους για να δει πώς είναι να μη σε σέβονται σε ξένη χώρα και να σε υποβαθμίζουν σαν άνθρωπο. Ξέρω πως πάντα τα πράγματα θα είναι δύσκολα, αν ο καθένας συνεχίζει να κοιτάει μόνο την διαφορετικότητα του άλλου.

Όπως και να ?χει αγαπάω όχι μόνο τη χώρα μου, αλλά και την Ελλάδα.

…με τα μάτια του Έλληνα

Πραγματικά απορώ: Η πρόταση «δε μου ανήκει» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο κάποιων ανθρώπων;
Αγαπάω τη χώρα που ζω για όσα μου προσφέρει, γιατί έχει κάποια ιστορία, ένα παρελθόν κι ένα μέλλον. Την αγαπάω για τους δικούς μου λόγους, αλλά δεν έχω το δικαίωμα να επιλέγω ποιοι θα έρθουν ή να αρνούμαι στους ξένους να έρχονται στη χώρα που ζω, γιατί η Ελλάδα «δε μου ανήκει». Η κάθε χώρα, η κάθε πόλη είναι κομμάτι της γης και η γη δεν ανήκει μόνο σε μερικούς αλλά σ? όλους τους ανθρώπους.

Μερικές φορές έρχομαι σε πολύ δύσκολη θέση! Συχνά ακούω στο δρόμο κάποια ρατσιστικά σχόλια για τους ξένους φίλους μου και στενοχωριέμαι, γιατί δε σέβονται αυτούς τους ανθρώπους, τους μιλούν άσχημα και προσβλητικά, τους υποτιμάνε. Αυτή η συμπεριφορά δε δείχνει μόνο τους άσχημους τρόπους των ανθρώπων αλλά και τον πολιτισμό τους.

Κάποιοι άνθρωποι δε σκέφτονται πως αν δεν υπήρχαν οι αλλοδαποί και οι λαθρομετανάστες η χώρα μας θα είχε μείνει πολύ πίσω. Οι ξένοι (Βούλγαροι, Ρώσοι, Αλβανοί, Ρουμάνοι και όποιοι άλλοι) με τη δουλειά και την προσφορά τους στην ελληνική οικονομία τη βοηθούν με πολλούς τρόπους. Εργάζονται και συνεισφέρουν. Αναγνωρίζονται όμως τελικά η εργασία τους, οι ικανότητες κι οι γνώσεις τους; Συνήθως κάνουν τις πιο βαριές και υποτιμητικές δουλειές ενώ οι γυναίκες τους αντίστοιχα συνήθως καθαρίζουν σπίτια.
Όπως και να ΄χει Ελλάδα σ? αγαπώ αλλά με πληγώνεις!