“Καμιά φορά γίνομαι θύμα ενδοσχολικής βίας, αλλά δε με στεναχωρεί. Πιο πολύ με εκνευρίζει. Γίνεται από άτομα που κάνουμε παρέα και καλά για πλάκα. Γελάω κι εγώ καμιά φορά, αλλά συχνά τα αστειάκια φτάνουν στ’ αυτιά άλλων μαθητών οι οποίοι σχηματίζουν άποψη για μένα χωρίς να με ξέρουν. Αυτό δε μου αρέσει καθόλου.”

 

“Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι καθόλου ωραίο να σε κοροϊδεύουν. Ξέρω πολύ καλά τι λέω, αφού συνέχεια με λένε ?φυτό? και ?γλείφτη?. Έχω μια απορία που δε μπορώ να λύσω: οι θύτες σκέφτονται πριν κάνουν ό,τι κάνουν; Μπορούνε να έρθουν στη θέση των θυμάτων; Σίγουρα θα σταματούσαν αν καταλάβαιναν πώς είναι να σε κοροϊδεύουν. Γιατί; Γιατί άραγε συμβαίνουν αυτά; Είναι αναγκαίο το θύμα να δέχεται κοροϊδίες, κλωτσιές και βρισιές;”

 

“Η σχολική βία σε όλες τις μορφές της είναι κάτι πολύ άσχημο. Γνωρίζω την λεκτική βία πολύ καλά, διότι ήμουν κι εγώ θύμα παλαιότερα. Πριν από ένα χρόνο μάλιστα κάθε βράδυ έκλαιγα και το επόμενο πρωί δεν ήθελα να πάω στο σχολείο. Πιο συγκεκριμένα, μια κοπέλα έπαιζε το ρόλο του αρχηγού και ήταν εκείνη που αποφάσιζε ποιος θα έμπαινε στην παρέα και ποιος όχι. Για κάποιο λόγο δε με ήθελε και έλεγε σε όλες τις άλλες να μη με χαιρετούν και να μη με συμπαθούν. Εγώ της φερόμουν με τον καλύτερο τρόπο (ήμουν αγαθή) κι εκείνης δε της καιγόταν καρφάκι που δεν είχα κανέναν. Μάλιστα τα ίδια έκανε και σε άλλα μέλη της παρέας… Ευτυχώς πλέον η κοινωνική μου ζωή δεν εξαρτάται από αυτή.”

Leave a Comment