?οι απόψεις αντικρούονται. Άλλοι νιώθουν όμορφα και άλλοι άσχημα. Όμως όλοι βρίσκονται στην ίδια θέση. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να εκφραστούμε, να ανοίξουμε την καρδιά μας και να αφήσουμε τα συναισθήματα να διαχυθούν και να χρωματίσουν τον αέρα.

Διαβάστε παρακάτω δύο διαφορετικές απόψεις των συντακτών της ΚΑΤΑ…ΤΕΙΧΗ και πείτε μας: εσείς τι “διαλέγετε”;;;

 

ΤΙ ΚΡΙΜΑ

Από τη Νινέτα Αδαμίδου

Πρωινά ξυπνήματα, κουδούνια, μαθήματα, κάτι ίσως κουραστικό αλλά ταυτόχρονα μοναδικό…Μία αξέχαστη εμπειρία η οποία στην αρχή φαινόταν στα μάτια όλων μας τόσο τρομακτική που τελικά θα μείνει μία ωραία ανάμνηση χαραγμένη στην καρδιά μας!

Στο ξεκίνημα της πρώτης γυμνασίου, ερχόμενοι απ? το δημοτικό και καθώς ακούγαμε ότι δε θα μπορούσαμε να προσαρμοστούμε εύκολα στις συνθήκες του γυμνασίου, όλοι ήμασταν σαν ¨ψάρια έξω απ? το νερό¨. Δεν μας πήρε πολύ καιρό μέχρι που καταλάβαμε ότι δεν έπρεπε να βασιζόμαστε στα λεγόμενα των άλλων. Η γνωριμία μας με τους καθηγητές και με το ίδιο το σχολείο μας βοήθησε να ξεπεράσουμε το φόβο μας για τη συνέχεια των υπόλοιπων χρόνων.

Το τελείωμα της πρώτης γυμνασίου σήμανε για τους περισσότερους (αν όχι όλους) από εμάς το ξεκίνημα της δευτέρας. Ο χρόνος κυλούσε σαν νερό με αποτέλεσμα κανένας από εμάς δεν μπορούσε να αποκτήσει την αίσθηση του χρόνου που περνούσαμε μέσα στο σχολείο. Η Τρίτη γυμνασίου (τελευταία πλέον χρονιά για εμάς) ήταν και η καλύτερη! Όλοι περιμέναμε πως και πως την τριήμερη η οποία παρόλο που πήγε να ακυρωθεί ήταν μια εκπληκτική εκδρομή! Περάσαμε όλοι τέλεια!!!

Η χρονιά γέμισε με διάφορες άλλες εκδηλώσεις και εκδρομές οι οποίες από τη μία δημιουργούν μία γλυκιά αίσθηση που μας δόθηκε η ευκαιρία να τα ζήσουμε όλα αυτά όλοι μαζί και από την άλλη μία στεναχώρια που θα αναγκαστούμε να αποχωριστούμε όλα αυτά με τα οποία δεθήκαμε και επίσης από τους καθηγητές μας με τους οποίους είχαμε πολύ καλή συνεργασία.

Πολλές φορές είναι δύσκολο να αποχωριστεί κάποιος τις στιγμές που έχει ζήσει και στις συνθήκες με τις οποίες έχει προσαρμοστεί για να πάει κάπου αλλού. Έτσι ο χρόνος μας μαθαίνει ότι είναι άπιαστος και φεύγει σαν νερό όταν γύρω μας επικρατεί ένα ευχάριστο κλίμα?

.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

Από την Αγνή Καλαϊτζή

Κάθομαι δίπλα στο παράθυρο και σκέφτομαι συνοπτικά τα τρία χρόνια της ζωής μου, αυτά τα χρόνια ? γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους: τον ανέμελο παιδικό (δημοτικό) και τον ενθουσιώδη εφηβικό ( λύκειο). Πέρασαν γρήγορα οι μέρες μου στο γυμνάσιο και ήταν ιδιαίτερες και μοναδικές. Πόσο ανυποψίαστη και χαρούμενη ήμουν όταν ήρθα! Ένιωθα πως είχε αποτιναχθεί από πάνω μου ο ζυγός του δημοτικού και ήμουν έτοιμη να εισέλθω σε ένα διαφορετικό μέρος. Υπήρχαν καλές και κακές στιγμές, γέλια και φωνές. Κάθε μέρα στην τάξη ανακάλυπτα και μια πτυχή του χαρακτήρα μου. Άλλοτε την καλή, την συμπονετική και ευαίσθητη και άλλοτε την οξύθυμη, που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορώ να αποβάλω. Και βάρυναν οι σχολικές μέρες με τη ρουτίνα τους την περιπετειώδη μου ψυχή που αναζητούσε κάτι διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα την απάλυναν και την γαλήνευαν με τις καθημερινές εκπλήξεις που εμπεριείχαν. Πόσο αλλόκοτο αυτό! Να ζει κανείς μια ρουτίνα γεμάτη εκπλήξεις. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους, άλλους τους συμπάθησα, άλλους όχι, πολλοί θα μου λείψουν και για άλλους χαίρομαι που δεν θα τους ξαναδώ. Βρίσκομαι στα πρόθυρα ενός νέου κόσμου, αυτού του λυκείου. Ίσως είμαι από τους λίγους, ίσως και η μόνη που θέλω να φύγω, δεν θέλω να μείνω άλλο εδώ, δεν λυπάμαι για την αναγκαστική φυγή μου, αλλά μάλλον είμαι ενθουσιασμένη. Ακόμα και αν αυτά τα τρία χρόνια ήταν όμορφα, πιστεύω πως δεν πρέπει να ερχόμαστε σε πολύ στενή επαφή με πράγματα εφήμερα, διότι είτε θα πονέσουμε επειδή θα χαθούν, είτε θα καταλήξουμε να τα απεχθανόμαστε. Επιθυμώ με όλη μου την καρδιά να αφήσω το γυμνάσιο και να γίνω πια μέρος του λυκείου. Είμαι μόνο στεναχωρημένη γιατί θα είμαστε σχεδόν τα ίδια άτομα στην τάξη. Είμαι περίεργη, έτσι; Και όμως, πιστεύω πως δεν έχω ζήσει πολλά πράγματα και θα ήθελα να γνωρίσω νέους ανθρώπους. Και όσο για αυτούς που στεναχωριούνται ή νιώθουν νοσταλγία, να θυμάστε ότι δεν πρέπει να κοιτάμε τα παλιά, γιατί χάνουμε τα τωρινά και τα μελλούμενα, και όπως λένε? τα καλύτερα έρχονται.

Leave a Comment