Από την Κατερίνα Κελνικόλα

Στις μέρες μας τα παιδιά έχουν ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις για καλύτερες σχολικές υποδομές και εκπαιδευτικά προγράμματα και καθηγητές. Συχνά μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί παραπονιούνται για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία ,όμως δεν μπορούν να βοηθήσουν και να επέμβουν δραστικά, γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα χρήματα.

Αν κάποιος με ρωτούσε πως φαντάζομαι το σχολείο των ονείρων μου, θα του έλεγα εξαρχής ότι το φαντάζομαι στην εξοχή, με μία μεγάλη πανέμορφη αυλή και πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις.

Το ιδανικό σχολείο για μένα είναι ένα παλιό διατηρητέο κτίριο με πολλές αίθουσες για όλα τα μαθήματα και μεγάλα παράθυρα για να εισβάλλει άπλετο φως στα πέτρινα δωμάτια. Καθώς επίσης και ένα cafe με τραπεζάκια όπου ο καθένας θα μπορεί να ξεκουραστεί πλήρως μετά από κάθε μάθημα.

Όσον αφορά το λειτουργικό σύστημα του σχολείου θα προτιμούσα να διαρκούσε 3-4 ώρες το πρωί και να πηγαίνουμε για άλλο ένα δίωρο το απόγευμα, όπου θα διδασκόμαστε τις ξένες γλώσσες, κάτι σαν φροντιστήριο. Κατά την γνώμη μου η διάσπαση αυτή του προγράμματος θα μας ξεκούραζε και θα περνούσαμε πιο ευχάριστα τις σχολικές ώρες.

Έπειτα κάτι άλλο που θα τραβούσε το ενδιαφέρον των μαθητών είναι οι διαδραστικές αίθουσες, η χρήση Internet και η προβολή της περίληψης του μαθήματος στον υπολογιστή. Αυτά βοηθάνε τους μαθητές να κατανοήσουν καλύτερα το μάθημα και τους καθηγητές να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους, για να δείξουν στους μαθητές ό,τι περισσότερο μπορούν σχετικά με το μάθημα.

Kάθε παιδί έχει το δικαίωμα να πηγαίνει σε ένα σχολικό περιβάλλον όπου θα διασκεδάζει και ταυτόχρονα θα μαθαίνει, και αυτό το δικαίωμα υποχρεούται να το παρέχει το κράτος. Δυστυχώς όμως τα κράτη δεν παρέχουν τέτοιου είδους ανέσεις!

Leave a Comment