Από τους μαθητές/τριες του Β1 και Β2: Μάριο Θεοδοσίου, Πλάτωνα Νικολαϊδη , Αναστασία Μπλιώνη , Βαγγέλη Μπελεβεσλή , Λάζαρο Ζώτο.
Μαθητές και μαθήτριες του Β1 και Β2 του σχολείου μας κατέγραψαν μερικές από τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες που βιώνουν στο «αγχωτικό» σχολικό περιβάλλον στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, αλλά και οραματίστηκαν ένα «ιδανικό» σχολείο, όπου θα μαθαίνουν, θα συνεργάζονται, θα κάνουν φιλίες, δραστηριότητες με έναν δημιουργικό τρόπο? σε έναν ονειρικό κόσμο!
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ: Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Από τον Μάριο Θεοδοσίου
Σε κάθε σχολείο υπάρχουν διάφοροι «τύποι» μαθητών και καθηγητών. Υπάρχουν μαθητές που ενδιαφέρονται σε «κάποια» μαθήματα, σε όλα τα μαθήματα, σε ορισμένα μαθήματα ή και σε κανένα μάθημα… Καθηγητές υπάρχουν πολλών «ειδών» επίσης, με βασικούς: αυτόν που κάνει το μάθημα «παπαγαλία»- και αυτό δυσκολεύει τους μαθητές του- και τον καθηγητή που προσπαθεί να κάνει το μάθημα «πολυτροπικό» και ξεκούραστο για τους μαθητές?
Συνήθως οι μαθητές προτιμούν τα «εύκολα» μαθήματα. Και εξηγούμαι: Το μάθημα γίνεται εύκολο, αν ο μαθητής και ο καθηγητής προσπαθήσουν από κοινού να το κάνουν εύκολο. Θέλει συνεργασία? Για εμένα προσωπικά τα μαθήματα που μου αρέσουν (εκτός των δραστηριοτήτων πχ. Γυμναστική) είναι η Ιστορία, η Ιλιάδα και τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Μου αρέσουν, γιατί ( κατά τη γνώμη μου) είναι πιο ωραία από κάποια άλλα μαθήματα, παρουσιάζουν ενδιαφέρον από μόνα τους! Αν προσέχεις στη τάξη, είναι πολύ εύκολα μετά, ενώ (ας πούμε) τα Μαθηματικά είναι πιο κουραστικά και δύσκολα. Οι καθηγητές σε αυτά τα μαθήματα προσπαθούν να κάνουν το μάθημα ενδιαφέρον χρησιμοποιώντας άλλα μέσα κάποιες φορές (πχ. προτζέκτορα).Τα Μαθηματικά, ας πούμε , έχουν προαπαιτούμενες γνώσεις? με δυσκολεύουν!
Πολλοί «προτιμούν» μαθήματα, επειδή είναι πιο καλοί στις επιδόσεις σε αυτά. Νομίζω πως σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα θα υπάρχουν δύσκολα και εύκολα μαθήματα, αλλά τα μαθήματα διαφοροποιούνται, νομίζω, από την πετυχημένη ή όχι συνεργασία μαθητών ?καθηγητών? Είναι δύσκολη προς το παρόν η συνύπαρξη στο σχολικό περιβάλλον, αλλά το θέμα είναι πώς θα το δεις : σαν υποχρέωση (αγγαρεία) ή αν θα το δεις σαν κάτι που σε ενδιαφέρει!
ΤΟΝΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΣΕΣ!
Από τον Πλάτωνα Νικολαϊδη
Στο σχολείο μας υπάρχουν πολλές δραστηριότητες οι οποίες έχουν σκοπό την καλλιέργεια ομαδικού πνεύματος, αλλά και την δραστηριοποίηση των μαθητών .Αυτές ομορφαίνουν την καθημερινή σχολική ρουτίνα.
Κατά την γνώμη μου η ελκυστικότερη δραστηριότητα είναι η περιβαλλοντική ομάδα, καθώς μέσα από αυτήν γνωρίζουμε καλύτερα το φυσικό και κοινωνικό μας περιβάλλον και όλοι έχουμε κοινό σκοπό να προστατεύουμε τη φύση, να την εξερευνούμε και να μαθαίνουμε χρήσιμες πληροφορίες γι? αυτήν. Παράλληλα, καταφέρνουμε να συνεργαζόμαστε και να αποκτάμε γνωριμίες και μέσα από αυτές γνωρίζουμε τις διαφορετικές προσωπικότητες και χαρακτήρες των συμμαθητών μας. Τέλος, επειδή η περιβαλλοντική ομάδα πηγαίνει σε πολλούς βιότοπους, γνωρίζουμε διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας.
Επίσης, μια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα είναι η ρομποτική. Μέσα από αυτήν μαθαίνουμε την τεχνολογία αλλά και ψυχαγωγούμαστε. Ακόμα, αναπτύσσουμε φιλίες με νέα άτομα, με τα οποία λειτουργούμε σαν ένα σύνολο για ένα κοινό σκοπό. Επιπλέον, μέσα από την ρομποτική γνωρίζουμε και καινούριους τόπους ή ανθρώπους σε διαγωνισμούς που διοργανώνονται στο εσωτερικό της χώρας μας ή στο εξωτερικό.
Μία ακόμα ευχάριστη και ενδιαφέρουσα δραστηριότητα είναι η θεατρική ομάδα. Μέσα από αυτήν καταφέρνουμε να εκτονώνουμε και να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Εκτός από αυτό, γνωρίζουμε καινούρια άτομα αλλά και τρόπους, για να αυτοσχεδιάζουμε και να αναπαρασταίνουμε μία «κατάσταση» ή έναν ρόλο. Επίσης, με κάποιον τρόπο ανταμειβόμαστε και χαιρόμαστε με το χειροκρότημα των θεατών. Τέλος, γνωρίζουμε πώς να συνυπάρχουμε και πώς να λειτουργούμε μέσα σε μία ομάδα.
Έτσι, αυτές οι δραστηριότητες έχουν στόχο την ευχάριστη συνύπαρξη, την γνώση, την ομαδικότητα και την συνέπεια?
ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ: ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ!!!
Από την Αναστασία Μπλιώνη
Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Διαφέρουν στα εξωτερικά χαρακτηριστικά, στον χαρακτήρα, στη συμπεριφορά, στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Έτσι, ο καθένας πάνω στη Γη είναι μοναδικός. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα τόσο διαφορετικά άτομα, καλούνται να συνυπάρξουν μέσα στα πλαίσια του μαθήματος;
Η συνύπαρξη μέσα στην τάξη έχει πολλά θετικά. Αρχικά, μεταξύ των μαθητών δημιουργούνται στενοί δεσμοί φιλίας που μπορεί να τους συντροφεύουν για πάρα πολλά χρόνια. Η φιλία είναι πολύ σημαντική για το σχολείο, γιατί σε κάνει να το βλέπεις με άλλο μάτι και να χαίρεσαι να πηγαίνεις. Ακόμα, ο διαφορετικός τρόπος σκέψης του κάθε μαθητή οδηγεί τους υπόλοιπους σε στοχασμό και προβληματισμό. τέλος, από τα πιθανά λάθη του καθενός μαθαίνει όλη η τάξη και δεν τα ξανακάνει. Έτσι, αναπτύσσεται ο τρόπος σκέψης της τάξης και επιτυγχάνεται βελτίωση
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και μερικά αρνητικά από τη συνύπαρξη των μαθητών μέσα στην τάξη. Πρώτον, η διαφορετική επίδοση των μαθητών στα μαθήματα του σχολείου δημιουργεί αντιπαλότητες και οδηγεί στον ανταγωνισμό και τη ζήλια μεταξύ των μαθητών. Δεύτερον, η συμπεριφορά κάθε μαθητή δεν είναι ίδια. Κάποιος μπορεί να είναι άτακτος και να μην θέλει να παρακολουθήσει το μάθημα, όμως κάποιος άλλος θέλει να μάθει και έτσι προσέχει. Ο ζωηρός δεν θα πρέπει να χαλάει το μάθημα κάνοντας φασαρία, εμποδίζοντας τους υπόλοιπους να μάθουν. Πρέπει να σέβεται ο ένας το δικαίωμα του άλλου που θέλει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του και θέλει να μάθει καινούρια πράγματα, χρήσιμα για το μέλλον του.
Τέλος, πιστεύω ότι η συνύπαρξη των μαθητών μέσα στην τάξη είναι κάτι θετικό, διότι προάγει τη φιλία, τη συνεργασία και την κριτική σκέψη των μαθητών. Μία λύση για τη φασαρία που γίνεται μέσα στην τάξη είναι τα μικρότερα τμήματα, ώστε να επωφεληθούν όλοι οι μαθητές?
“DREAM SCHOOL?
Από τον Βαγγέλη Μπελεβεσλή
Σίγουρα όλοι μας έχουμε παράπονα για τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου και σίγουρα όλοι μας , στα όνειρά μας σκεφτόμαστε πως θα είναι το ιδανικά σχολείο , ή μάλλον το σχολείο των ονείρων μας , που θα διασκεδάζουμε και εντός αλλά και εκτός της τάξης. Με έναν σύγχρονο τρόπο , που ο κάθε μαθητής θα μπορούσε να παρακολουθήσει ?
Ας ξεκινήσουμε από τις τάξεις. Κατά αρχήν, τα παιδιά θα έπρεπε να είναι μέχρι 16 άτομα. Με αυτόν τον αριθμό θα γινόταν πιο εύκολο μάθημα, διότι ο καθηγητής θα μπορέσει να εμπνεύσει όλα τα παιδιά και αυτά που προσπαθούν να «διαλύσουν» την ομαλή λειτουργία της τάξης! Έπειτα, θα πρέπει σε κάθε τάξη να υπάρχει ένας διαδραστικός πίνακας, ώστε τα παιδιά να μπορούν με ενδιαφέρον να παρακολουθούν το μάθημα. Επίσης, καλό θα ήταν ο κάθε μαθητής να έχει μία δική του ηλεκτρονική συσκευή , δίχως να χρειάζεται να κουβαλάει αυτό το βάρος στη τσάντα του, λόγω των πολλών σχολικών βιβλίων! Σίγουρα όλα αυτά θα συμβάλουν σε ένα μάθημα , γεμάτο ζωντάνια , όρεξη και μόρφωση για κάθε μαθητή!
Όσο αφορά εκτός της τάξης :Θα πρέπει οι αυλές του σχολείου να είναι πιο μεγάλες , πιο «φυσικές» και να παρέχουν όλες τις αθλητικές δραστηριότητες που θα επιθυμούσε ένα παιδί. Καλό θα ήταν επίσης άμα συμπεριελάμβανε δέντρα, λουλούδια, πράσινο, όπου τα παιδιά θα μπορούν να ζουν , τουλάχιστον την μισή μέρα της ζωής τους, σε ένα τόπο γεμάτο καθαρό οξυγόνο, σε σχέση με το γκρίζο κλίμα που υπάρχει σε κάθε μία από τις γειτονιές μας?
Ήρθε η ώρα λοιπόν, να αναφέρω το τέλος των εξωσχολικών υποχρεώσεων! Όταν τα παιδιά γυρνούν σπίτι, έχουν να πάνε σε αθλητικές δραστηριότητες , σε φροντιστήρια , όλα αυτά που ροκανίζουν τον χρόνο τους και δεν τα αφήνουν να ανασαίνουν, να έχουν ελευθερία. Κατά τη γνώμη μου όλα αυτά θα έπρεπε να γίνονται μέσα στο ίδιο το σχολείο . Δύο η ώρα να τελειώνει η διδασκαλία και μέχρι τις έξι , το παιδί θα έχει τελειώσει , αθλητικές δραστηριότητες και φροντιστήρια , έτσι ώστε έπειτα, να επιστρέψει στο σπίτι του χωρίς καμία άλλη διδακτική υποχρέωση.. .
Αυτό λοιπόν είναι ένα σχολείο, για το οποίο κάθε παιδί αγωνίζεται και ονειρεύεται . Το μάθημα θα είναι συναρπαστικό και ενθουσιώδες για κάθε μαθητή που θα συμβάλει σε αυτό.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!!!
Τα σημερινά σχολεία διαφέρουν πολύ από τα σχολεία που ονειρεύονται οι μαθητές. Για μένα το ιδανικό σχολείο θα είχε καινοτόμα για την Ελλάδα χαρακτηριστικά.
Αρχικά, το πρόγραμμα θα βασιζόταν στις ανάγκες των μαθητών. Για παράδειγμα, το ωράριο δε θα ήταν προσαρμοσμένο σ?αυτό των εργαζομένων, αλλά θα ευνοούσε τα παιδιά: οι ώρες διδασκαλίας θα διαρκούσαν περισσότερο, θα τοποθετούνταν πιο αργά και θα ήταν λιγότερες.
Επίσης, θα ήταν προτιμότερο η κυβέρνηση να παρέχει στα σχολεία περισσότερες ανέσεις και δραστηριότητες, έτσι ώστε ο κάθε μαθητής να επιλέγει τις κατευθύνσεις που τον ενδιαφέρουν, χωρίς να θεωρεί τη ζωή του μονότονη. Το σχολείο, δηλαδή, να παρέχει ποικιλία δραστηριοτήτων, όπως κεραμική ή μαγειρική, και περισσότερο εξοπλισμό και υποδομές για μαθήματα, όπως της φυσικής αγωγής, της πληροφορικής και της μουσικής.
Τέλος, τα μαθήματα να διεξάγονται «αλλιώτικα» και η διδακτική ύλη να αναβαθμίζεται. Το σχολείο να μη βαθμολογεί πια ατομικά τις επιδόσεις του κάθε μαθητή, αλλά να στοχεύει στη συνεργασία και ομαδικότητα των μαθητών. Οι καθηγητές να μη κυριεύονται από άγχος να τελειώσουν το διδακτικό υλικό εντός των περιθωρίων που τους επιβάλει το κράτος, αλλά να συζητάνε ουσιαστικά με τους μαθητές, να πειραματίζονται, να μπορούν να ξεφύγουν από το μάθημα και να τους διδάσκουν ηθική και αλήθειες ζωής. Τα παιδιά να δοκιμάζουν όλους τους τρόπους διδασκαλίας, δηλαδή βιωματικό, ακουστικό, οπτικό, και να επιλέγουν τα ίδια πώς να αφομοιώνουν τα βασικά στοιχεία του μαθήματος.
Έτσι, οι μαθητές θα νιώθουν περήφανοι για το όνομα που τους έχει απονεμηθεί, και θα αποκτήσουν προσόντα και ικανότητες ευχάριστα?
ΣΧΟΛΕΙΟ? ΣΕ ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Από τον Λάζαρο Ζώτο
Το σχολείο των ονείρων μου θα ήθελα να είναι ένα τεράστιο κτίριο με ζωηρά και παιχνιδιάρικα χρώματα! Οι διάδρομοι να έχουν στρωμένα κάτω μεγάλα κόκκινα χαλιά, λες και είμαστε εθνικοί star. Οι τάξεις θα είναι απέραντες με πολύ βολικές καρέκλες, έτσι ώστε να είναι αναπαυτικές. Τα θρανία θα είναι σταθερά από πολύ καλό ξύλο. Στην αίθουσα θα υπάρχουν δύο πίνακες, ένας «τεραστίων» διαστάσεων και ένας διαδραστικός, επίσης μεγάλων διαστάσεων, συνδεδεμένος με έναν υπεργρήγορο υπολογιστή. Τα παιδιά θα έχουν δικά τους ντουλάπια με όλα τους τα απαραίτητα μέσα. Τέλος, στην γωνία της αίθουσας θα υπάρχει μία τηλεόραση και καναπεδάκια, για να παρακολουθούμε ταινίες, όποτε είναι απαραίτητο!
Σχετικά με τις υπόλοιπες αίθουσες, θα ήθελα να υπάρχει αίθουσα πληροφορικής με υπολογιστές πρώτης ποιότητας, το χημείο που θα έχει ψηλά θρανία και καρέκλες και τα απαραίτητα υλικά, για να κάνουμε πειράματα και δοκιμές και τέλος, μια αμφιθεατρική αίθουσα, για να παίζονται εκεί οι θεατρικές παραστάσεις του σχολείου και άλλων θιάσων. Η αίθουσα αυτή θα έχει εξαιρετικό φωτισμό και ακουστική καθώς και όλο το σχετικό εξοπλισμό!
Τέλος, θα ήθελα να προστεθεί ένα καινούριο μάθημα, η μαγειρική! Να υπάρχει μια μεγάλη κουζίνα με φούρνους, σκεύη, πάγκους και ψυγεία γεμάτα με υλικά. Καθηγητής μας θα ήθελα να είναι κάποιος σαν τον Έκτορα Μποτρίνι!
Ξέρω πως όλα αυτά που ζητάω και θέλω είναι? απραγματοποίητα, σχεδόν αδύνατα στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά αυτό είναι το σχολείο των ονείρων μου και δεν μπορώ να το αλλάξω!
Υ.Γ.
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα. [by Phaedra]
{source}
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/6RNRRqybUpE” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
Leave a Comment
You must be logged in to post a comment.