Κλιματική Κρίση

Με αφορμή την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειες που προκαλεί στον πλανήτη και στην ανθρωπότητα, όπως έξαρση ακραίων καιρικών φαινομένων, εξαφάνιση μορφών ζωής (ζώα και φυτά) αλλά και πανδημίες, με τελευταία αυτήν του κορονοϊού, σκεφτήκαμε να αναδείξουμε όλα αυτά με τον δικό μας τρόπο.

Από την Μάρθα Τριανταφύλλου, Β3

Η κλιματική αλλαγή, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και γενικότερα η καταστροφή του περιβάλλοντος αποτελούν μείζονα θέματα για τον άνθρωπο και την επιβίωση του. Τα τελευταία χρόνια έχουμε ανά τον πλανήτη ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως ξηρασίες, πλημμύρες και σεισμούς. Η πιο μεγάλη καταστροφή που έγινε όμως ήταν οι πυρκαγιές στον Αμαζόνιο, στον οποίο πέθαναν πάνω από 2, 3 εκατομμύρια άγρια ζώα, φέρνοντας μία ανεπανόρθωτη καταστροφή σε ένα πρωτογενές δάσος. Οι πυρκαγιές κατέκαψαν 4,1 εκατομμύρια εκτάρια δάσους και βοσκοτόπων. Το δάσος έχει απανθρακωθεί εντελώς και η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Η κυβέρνηση αποδίδει τις πυρκαγιές στην ξηρασία, στους ισχυρούς ανέμους και στην παράνομη αποψίλωση των δασών.

Από την Αφροδίτη-Μαρία Τσιώμπρα, Β3

ΦΑΛΑΙΝΟΘΗΡΙΑ

Φαλαινοθηρία είναι το κυνήγι και η σφαγή φαλαινών κυρίως για εμπορικούς σκοπούς. Χρονολογείται αιώνες πριν, αλλά κορυφώθηκε πάρα πολύ και  είχε ως αποτέλεσμα την μείωση πολλών ειδών, γι? αυτό και  η αλίευση φαλαινών μειώθηκε δραστικά. Τότε ήταν σημαντική επιχείρηση γιατί οι φάλαινες αποθηκεύουν  τεράστιες  ποσότητες  λίπους  που μπορεί να μετατραπεί σε έναν τύπο λαδιού. Κυρίως γι? αυτό το λάδι τις κυνηγούσαν, αλλά και για άλλα προϊόντα όπως  για παράδειγμα το κρέας  τους.

Υπήρχαν πολλές τεχνικές για να αλιευθούν αυτά τα κήτη οι οποίες εξελίσσονταν με την πάροδο του χρόνου και την ανάπτυξη της τεχνολογίας.  Μια τεχνική  για παράδειγμα ήταν να οδηγήσουν τα κήτη προς την στεριά με μικρά πλοία και να τα αναγκάσουν να ξεβραστούν εκεί , ώστε να τα σκοτώσουν πιο εύκολα. Χρησιμοποιούσαν και δίχτυα για να φράξουν τον δρόμο των ζωών προς τα ανοιχτά, εκτός από πλοία. Αυτό γινόταν κυρίως  με μικρές φάλαινες (φάλαινες- πιλότους για παράδειγμα) και κυρίως δελφίνια.  Aυτή ήταν  μια πολύ παλιά μέθοδος. Η πιο διαδεδομένη είναι αυτή με το καμάκι και την τριχιά. Η τριχιά ήταν ένα πολύ γερό σχοινί το οποίο μπορούσε να αντέξει περίπου τρεις τόνους αν και δεν του φαινόταν τόσο, ήταν φτιαγμένο από κάνναβη νοτισμένη σε πίσσα.  Το καμάκι ήταν ένα εργαλείο που έμοιαζε με δόρυ το οποίο δενόταν με την τριχιά. Οι φαλαινοθήρες ,οι άνθρωποι που κυνηγούσαν φάλαινες,  χρησιμοποιούσαν τέτοιου τύπου εργαλεία για να τις σκοτώσουν.  Όταν ο ανακάλυπταν ότι υπήρχε μια φάλαινα κοντά στο φαλαινοθηρικό, έμπαιναν σε μικρότερες βάρκες και προσπαθούσαν να πλησιάσουν το ζώο αθόρυβα.  Όταν το πλησίαζαν αρκετά,  ένα άτομο έπαιρνε το καμάκι και το κάρφωνε στην πλάτη του ζώου. Η φάλαινα βυθιζόταν, ενώ οι άνθρωποι απομακρυνόντουσαν σε περίπτωση κινδύνου με τις βάρκες από αυτήν. Εφόσον το καμάκι ήταν δεμένο με την τριχιά, η οποία με την σειρά της ήταν δεμένη με μια από τις βάρκες  (σε μερικές περιπτώσεις με δυο από αυτές) , δεν μπορούσαν να χάσουν την φάλαινα. Έτσι, όταν το ζώο ξανανέβαινε στην επιφάνεια,  κάνανε το ίδιο μέχρι να εξαντληθεί, να το πλησιάσουν και να το σκοτώσουν.  Μετά το δένανε στις βάρκες  και το σέρνανε μέχρι το φαλαινοθηρικό.   Φυσικά τα καμάκια, τα πλοία και πολλά άλλα εργαλεία εξελίχθηκαν, κάνοντας την αλίευση φαλαινών πιο εύκολη και γρήγορη.

Αυτή η σφαγή εξόντωσε μεγάλους αριθμούς φαλαινών σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Νορβηγία και η Ισλανδία  με αποτέλεσμα να παρέμβει η Διεθνής  Επιτροπή Φαλαινοθηρίας (IWC).  Διακήρυξαν απαγόρευση θανάτωσης διάφορων ειδών που κινδύνευαν  (πχ  το 1931 η φάλαινα της Γροιλανδίας ανακηρύχτηκε προστατευόμενη),  ενώ το 1986 θεσπίστηκε διεθνή αναστολή της φαλαινοθηρίας. Το αποτέλεσμα ήταν θετικό μιας  που  πολλές χώρες σταμάτησαν την σφαγή φαλαινών. Παρόλα αυτά ακόμα και σήμερα κήτη σκοτώνονται με την δικαιολογία πως γίνεται για επιστημονικούς σκοπούς, κάτι το οποίο δεν ισχύει και οργανώσεις όπως η Green Peace προσπαθούν να σταματήσουν ανάλογες πράξεις βάζοντας πολλές φορές και την ζωή τους σε κίνδυνο.