Γουστέρης Κωνσταντίνος (Β1)

«Μένουμε σπίτι». Μια έκφραση που έχει εισέλθει στις ζωές όλων μας και σχηματίζει μια καινούρια πραγματικότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε. Μια έκφραση που θα μας φέρει ενάντια σε πολλά, μα το σημαντικότερο, θα μας φέρει ενάντια στους ίδιους μας τους εαυτούς.

Με την φράση «μένουμε σπίτι» αυτόματα περνάνε από το μυαλό μας αμέτρητες λέξεις που θα μας συνοδέψουν σε αυτό μας το ταξίδι, που κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει. Ένας χορός έντονων συναισθημάτων θα βρίσκεται μέσα μας κάθε μέρα. Θα έρθουμε αντιμέτωποι με την μοναξιά αλλά και με τις επιλογές μας. Θα απομονωθούμε από όλους και από όλα και θα μείνουμε σπίτι μας για να προστατευτούμε θυσιάζοντας πολλά.

Οι στιγμές που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρες και πολλές φορές άσχημες. Ο φόβος μήπως αρρωστήσουμε εμείς ή ίδιοι ή κάποιο κοντινό συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο είναι υπαρκτός. Και η ανησυχία για τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας ακόμη μεγαλύτερη. Επιπλέον, το πώς πραγματικά θα είναι η χώρα μας και ο κόσμος γενικότερα, μιας και πρόκειται για μια παγκόσμια πανδημία, οι οικονομίες των χωρών, και οι ανθρώπινες σχέσεις όταν τελειώσει όλο αυτό, είναι στοιχεία τα οποία δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα.

Παρόλα αυτά η νέα πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε κρύβει και θετικά στοιχεία. Η ανθρωπότητα θα σταματήσει επιτέλους τον ακράτητο και συνεχή καλπασμό της, θα κάνει ένα διάλειμμα από το ποδοβολητό της σε αυτόν τον πλανήτη, θα κάνει ένα βήμα πίσω και θα έρθει αντιμέτωπη με τις πράξεις της, σωστές και λανθασμένες. Όλοι μας θα κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη μας σαν είδος αλλά και ο καθένας μας ατομικά. Είναι η ώρα που ο καθένας μας κλεισμένος στη πραγματικότητα που δημιούργησε για τον εαυτό του, θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό.

Κι όταν όλο αυτό τελειώσει και βγούμε πάλι έξω θα πρέπει να καταλάβουμε πόσο ασήμαντοι είμαστε εμείς  για τον πλανήτη που καταστρέφουμε καθημερινά. Πως η Γη θα συνεχίσει να γυρίζει ακόμα και χωρίς εμάς και πως από την κατάσταση που βιώνουμε τώρα τα χρήματα και η εικόνα που θεωρούμε  σημαντικά δεν μπορούν να μας σώσουν και αν δεν το καταλάβουμε μόνοι μας τότε το επόμενο μάθημα θα είναι ακόμα δυσκολότερο.

Με αισιοδοξία, θετική σκέψη και νέα όνειρα για το μέλλον περιμένουμε όλοι να βγούμε από αυτή τη δύσκολη κατάσταση και να «μπούμε» σε μια καθημερινότητα που θα λειτουργήσει ευνοϊκά για τον καθένα από εμάς και για τον πλανήτη γενικότερα!

Γουστέρη Μαριάννα (Β1)

Ο Εγκλεισμός στην περίοδο του Κορωναϊού

Τους τελευταίους μήνες η χώρα μας και ολόκληρος ο πλανήτης αντιμετωπίζει μια φονική πανδημία. Λόγω του ιού αυτού, οι κάτοικοι κάθε περιοχής αναγκάζονται να μείνουν μέσα στα σπίτια τους  για να αποφύγουν την εξάπλωσή του. Όμως, αυτός ο ιός έδωσε στην ανθρωπότητα την ευκαιρία να σταματήσει ολόκληρο τον καλπασμό της και να κάνει ένα  διάλειμμα, έστω και αναγκαστικό, από την καθημερινότητα.

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, που αντιμετωπίζουμε τώρα καθημερινά μέσα στα σπίτια μας, μας δίνεται η ευκαιρία να σκεφτούμε και να αντιμετωπίσουμε τα λάθη μας ως κοινωνικό σύνολο και ξεχωριστά ο καθένας ως άτομο. Βεβαίως, πολλές φορές οι σκέψεις για την εξάπλωσή του και ο θάνατος που μπορεί να συμβεί σε αγαπημένα μας πρόσωπα μπορεί να μας τρομοκρατήσει και να κλονίσει την ψυχραιμία μας. Οι περισσότεροι από εμάς θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την μοναξιά. Σε αρκετές οικογένειες θα δημιουργηθούν προβλήματα και συγκρούσεις, εξαιτίας του εγκλεισμού και της συνεχούς συνύπαρξης, που θα είναι δύσκολο να εξομαλυνθούν ή να επιλυθούν τελείως. Όλες οι σχέσεις που έχουν οι άνθρωποι θα δοκιμαστούν. Κάποιες από αυτές θα καταρρεύσουν, όμως άλλες θα αποδειχτούν σημαντικές, ουσιαστικές και ανθεκτικές.

Παρόλο αυτά, αυτή η πανδημία μπορεί να έχει και θετικά στοιχεία. Μπορεί να φέρει κάποιους ανθρώπους και κυρίως τις οικογένειες πιο κοντά. Θα βοηθήσει τους γονείς που περνούσαν τον περισσότερο χρόνο στην δουλειά τους να έρθουν σε επαφή με τα παιδιά τους και να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο, κάνοντας κάτι δημιουργικό μαζί τους. Επιπρόσθετα, είναι μια καλή ευκαιρία για όλους μας να ορίσουμε νέους είδους σχέσεις με τους κοντινούς μας ανθρώπους, συγγενείς και φίλους χρησιμοποιώντας τις πολύ χρήσιμες λειτουργίες των υπολογιστών και του διαδικτύου.

Τέλος, είναι ίσως η ευκαιρία μας με το «Μένουμε Σπίτι» να δείξουμε την ωριμότητα και τον σεβασμό μας προς τα αγαπημένα μας πρόσωπα που είναι ευάλωτα στον ιό. Να τους προστατεύσουμε και στο τέλος να τους σώσουμε με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.  Και με αισιοδοξία να ξαναμπούμε στη νέα καθημερινότητα που θα έχει προκύψει!

Κωνσταντίνα Βράκα (Β1)

Κορωνοϊός: Η σηματοδότηση του τέλους ή η λάμψη μιας παγκόσμιας νέας αρχής;

?Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί??. Ο στίχος αυτός από το τραγούδι του Χρηστάκη είναι γνωστός στους περισσότερους από εμάς. Παρά την ενέργεια ελευθερίας που μας μεταδίδει, όμως, αυτός ο στίχος αποπνέει μια έντονη ειρωνεία τις μέρες αυτές, κατά τις οποίες όντως βρισκόμαστε όλοι στα δικά μας κλουβιά, χωρίς ? παρ΄ όλα αυτά ? να είμαστε κορόιδα.

?Όπως ολόκληρος ο πλανήτης, έτσι και εμείς, βρισκόμαστε σε καραντίνα. Κατανοητό είναι βέβαια ότι είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, αφού είμαστε αντιμέτωποι με κάτι που δεν μπορούμε, κυρίως, να δούμε. Ο κορωνοϊός είναι ένας αόρατος εχθρός, τον οποίο για να αντιμετωπίσουμε πρέπει να ενωθούμε. Με τη σειρά μας και εμείς, θα ενωθούμε απέχοντας ο ένας από τον άλλο. Παράδοξο, ναι, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, προστατεύουμε ο ένας τον άλλο και διευκολύνουμε το έργο των ανθρώπων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της πρωτόγνωρης μάχης.

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ,όμως, αρχικά, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι  υπερήρωες με υπερφυσικές δυνάμεις, όπως ο Σούπερμαν. Γιατροί, νοσοκόμοι, υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ και άλλοι πολλοί είναι οι ήρωες μιας άλλης γενιάς: της δικής μας. Αυτοί οι άνθρωποι θυσιάζονται ? με όλη την έννοια της λέξης ? για το κοινό καλό και αυτό που μπορούμε εμείς να κάνουμε για αυτούς είναι το ένα πράγμα που έχουμε βαρεθεί να ακούμε: Μένουμε σπίτι.

Οι προσδοκίες είναι μεγάλες και η αποστολή μας δύσκολη και αυτό, γιατί η πανδημία αυτή δεν επηρεάζει μόνο την υγεία του σώματός μας. Από μόνιμη σύγχυση και άγχος, μέχρι κρίσεις πανικού και νευρικούς κλονισμούς, ο καθένας μας έχει επηρεαστεί σε διαφορετικό επίπεδο. Εντονότερα από όλους, όμως, την κατάσταση βιώνουν οι έφηβοι. Ενώ βρίσκονται ήδη σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής τους, κατά την οποία αντιμετωπίζονται ως παιδιά, αλλά «πρέπει» να συμπεριφέρονται ως ενήλικες, οι έφηβοι τώρα καλούνται να κολυμπήσουν χωρίς σωσίβιο σε αχαρτογράφητα νερά αβεβαιότητας. Χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη από το εκπαιδευτικό σύστημα, πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους σε μέρες που πανικοβάλλουν και τον πιο ψύχραιμο ενήλικα. Και τελικά προκύπτει το ερώτημα: Τι θα γίνει από εδώ και πέρα;

Στο σημείο αυτό οι απόψεις διίστανται. Συνεχώς ακούμε για ανάκαμψη της οικονομίας, της αγοράς, του εμπορίου, όμως τι θα γίνει με την κοινωνία; Ποιος θα βοηθήσει τους απλούς ανθρώπους ? εμάς ? να ανακάμψουν; Θα συνεχίσουμε με αλληλεγγύη και προσοχή ή πλήρη αδιαφορία και κοινή υποκρισία;

Όλα αυτά είναι ερωτήματα που θέτει μια ακόμη 14χρονη κι όμως, κανένας επιστήμονας με πτυχία και διδακτορικά δεν μπορεί να απαντήσει. Γιατί;  Είναι απλό. Γιατί για πρώτη φορά η μοίρα μας βρίσκεται αποκλειστικά στα δικά μας χέρια και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει κάτι για να το αλλάξει αυτό. Εσείς, τι διαλέγετε;

Ευθύμογλου Ζωή (Β1)                                                                                             

Η σημερινή εποχή που διανύουμε έχει την ονομασία “Μένουμε σπίτι” , πράγμα που στην αρχή για κάποιους μπορεί να ακούγεται πολύ ωραίο και ευχάριστο ενώ για άλλους μοιάζει με εφιάλτη.

Τα πράγματα είναι δύσκολα ! Η χώρα μας, αν και οργανωμένη και έτοιμη με τα κατάλληλα μέτρα από την πρώτη κιόλας στιγμή, δεν φάνηκε ότι αντιμετώπισε με σοβαρότητα  την κατάσταση . Από την στιγμή που ανακοινώθηκε η απαγόρευση προσέλευσης σε χώρους συνωστισμού όπως είναι οι καφετέριες , τα πάρκα, τα θέατρα , τα σχολεία, μέχρι και στα νοσοκομεία, αφού υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό διασωληνωμένων ανθρώπων, συνιστάται πρώτα να επισκεπτόμαστε τον γιατρό μας και μετά αν είναι αναγκαίο να εισέλθουμε σε κάποιο νοσοκομείο.  Μέχρι και η προσέλευση στα φαρμακεία ,στις δημόσιες υπηρεσίες  και στα καταστήματα ποτών και τροφίμων γίνεται με το …σταγονόμετρο. Το μέγιστο όριο των ανθρώπων που μπορούν να εισέλθουν είναι μέχρι δύο άτομα σε απόσταση ενός μέτρου.

Ωστόσο όμως , παρά τα μέτρα που τέθηκαν για να περιοριστεί η όλη κατάσταση, εξακολουθεί να υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό  ανθρώπων που αδιαφορεί για την κατάσταση εγκλεισμού  και εξακολουθούν να βγαίνουν έξω για άσκοπους λόγους όπως είναι,  περίπατος ή βόλτα του κατοικίδιου, που κατ? ουσίαν είναι μια δικαιολογία για να μπορούν μερικοί να βγαίνουν έξω. Αδιαφορούν για τα μέτρα προστασίας , μάσκες , αντισηπτικά , γάντια , με αποτέλεσμα να βάζουν σε κίνδυνο τόσο  τον εαυτό τους  όσο και την οικογένεια τους αλλά και τους συμπολίτες τους. Από την άλλη , υπάρχουν οι άνθρωποι που το παρακάνουν . Πηγαίνοντας να αγοράσουν προμήθειες έτσι ώστε   να μην αναγκάζονται να βγαίνουν συνέχεια για αγορές , κάνουν υπερβολές στο ποσοστό προμηθειών που χρειάζονται , αντί δηλαδή να ψωνίζουν για μια βδομάδα , ψωνίζουν για έναν μήνα. Χρησιμοποιούν υπερβολική ποσότητα αντισηπτικού με αποτέλεσμα να  αποκτήσουν κάποια  δερματικά προβλήματα  στα χέρια.

Η κατάσταση όμως είναι ήδη πολύ δύσκολη και για τα άτομα που έχουν κάποιο πρόσωπο μεγάλης ηλικίας στο σπίτι τους που χρειάζεται την φροντίδα και την βοήθειά τους, αφού αυτός ο ιός εξουθενώνει και επιβαρύνει περισσότερο άτομα μεγάλης ηλικίας . Οι σχέσεις μεταξύ των μελών την οικογένειας  ποικίλλουν. Άλλες φορές μπορεί να είναι αγαπημένες και δεμένες και άλλες απόμακρες και έντονες .

Τα πράγματα, όμως, και στον χώρο της εκπαίδευσης είναι πολύ φορτωμένα. Πλέον οι μαθητές θα πρέπει να επικοινωνούν από σχολικές πλατφόρμες με τους εκπαιδευτικούς για την παράδοση και την κατανόηση του μαθήματος που κατά την γνώμη μου , φαίνεται ανούσιο και άσκοπο από την στιγμή που υπάρχει και ένα ποσοστό παιδιών που δεν έχουν την δυνατότητα παροχής ηλεκτρονικού  υπολογιστή ή λάπτοπ , ή έχουν μόνο κινητό που δεν είναι και ο καλύτερος  τρόπος επικοινωνίας σε τέτοιες καταστάσεις. Τα δίκτυα στην χώρα μας δεν θα αντέξουν τόσο έτσι ώστε να μας παρέχουν ίντερνετ για την σύνδεσή μας σε ένα ηλεκτρονικό μάθημα ,αφού και οι άνθρωποι που δουλεύουν από το σπίτι ή αυτοί που βρίσκονται στο ίντερνετ για ψυχαγωγία επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το δίκτυο.

Στην τελική όμως ? μήπως είναι όλα μια μεγάλη απάτη;? Μήπως είναι όλα μια καλοστημένη φάρσα; ?.Μήπως είναι απλά μια μεγάλη πολιτική σκοπιμότητα για να επωφεληθούν τα μεγάλα κεφάλαια  και οι πλούσιοι; ?.Μήπως είναι όλα αυτά αλήθεια και όντως όλα αυτά έγιναν εξαιτίας την νυχτερίδας και του φιδιού; …Ή μήπως όλα αυτά που περνάμε είναι απλά ένας εφιάλτης που θα τελειώσει κάποια στιγμή; ?.Αλλά μήπως αυτό όντως μας αξίζει; …Μάλλον η απάντηση είναι υπομονή και πειθαρχία.

Βασιλειάδης Αχιλλέας (Β1)

“25η μέρα καραντίνας”

Αγαπητοί συμμαθητές μου, χαίρομαι που το άρθρο μου φιλοξενείται στη σχολική μας εφημερίδα, γιατί μου δίνεται η δυνατότητα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από τις σκέψεις μου που αφορούν την πανδημία του κορονο?ού. Πριν ένα μήνα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα είμαστε σήμερα! Έτσι, το θέμα του κορονο?ού είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και απαιτείται μεγάλη προσοχή από όλους μας και τήρηση των κανόνων ατομικής και συλλογικής προστασίας.

Οι επιπτώσεις του κορονο?ού στη ζωή μου είναι νομίζω ίδιες με όλων των συμμαθητών μου. Μέχρι πριν ένα μήνα περίπου ήμουν ένα παιδί δραστήριο, που πήγαινα στο σχολείο, είχα σχεδόν κάθε μέρα προπόνηση πάλης, μάθαινα αγγλικά, έβγαινα βόλτες με τους δικούς μου και έπαιζα με τους φίλους μου. Εκμεταλλευόμαστε τα ηλιόλουστα σαββατοκύριακα με εκδρομές με την οικογένειά μου.

Σήμερα δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά. Οι μέρες περνούν η μία μετά την άλλη πανομοιότυπες. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι μέρα είναι σήμερα! Τα σαββατοκύριακα πλέον δε με χαροποιούν γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα καινούργιο. Μέχρι και τις αγαπημένες μου γιαγιάδες δεν ξέρω πότε θα τις ξαναδώ! Ακόμη και το σχολείο, που παρακαλούσα να φτάσουν γρήγορα οι γιορτές και να κλείσει, σήμερα μου λείπει! Κοιμάμαι βέβαια πιο πολλές ώρες τη μέρα, απασχολούμαι πιο πολύ με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (ενώ πριν ήταν κάπως απαγορευμένα στο σπίτι μας) και παίζουμε πότε-πότε οικογενειακώς ή μόνο με την αδελφή μου επιτραπέζια παιχνίδια. Καμιά φορά τηλεφωνώ στους φίλους μου που μου λείπουν. Βιβλία ακόμη δεν έχω ανοίξει. Τα κρατώ σε μια απόσταση!

Όμως, πιστεύω ότι κάποια στιγμή αυτό όλο θα τελειώσει και θα επιστρέψουμε στην κανονική ζωή. Εκείνο που δεν ξέρω αν τελειώσει ποτέ, είναι αυτός ο φόβος και ο πανικός που δημιουργήθηκε στους μεγάλους, τους γονείς μας, ότι ο νέος αυτός ιός υπάρχει παντού και μεταδίδεται πολύ εύκολα. Μάλιστα μερικά από τα άρθρα που διάβασα κάνουν λόγο για μόνιμα προβλήματα που αφήνει πίσω του ο κορονο?ός, ακόμη κι αν τον ξεπεράσεις.

Στην προσπάθεια της καταπολέμησης της διάδοσης του κορονο?ού πάρθηκαν κάποια μέτρα από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου με αφορμή αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Ένα από αυτά τα μέτρα είναι η τηλεργασία. Το να μπορεί δηλαδή ο εργαζόμενος να δουλεύει από το σπίτι του. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, πάντως χαίρομαι που η μητέρα μου δουλεύει από το σπίτι και δε βγαίνει έξω, εκεί που κυκλοφορεί αυτός ο ύπουλος ιός! Από την άλλη όμως, από αυτά που διάβασα στο διαδίκτυο, η τηλεργασία ίσως ήρθε για να μείνει. Αυτό ,όμως, θα σημάνει μεγάλες αλλαγές, γιατί ενδεχομένως οι εργαζόμενοι που θα αναγκαστούν να δουλεύουν με τηλεργασία δε θα έχουν σταθερό ωράριο και δε θα γνωρίζουν ποιοι είναι οι άλλοι συνάδελφοί τους, με αποτέλεσμα να μην τους δίνεται η δυνατότητα να ανταλλάσσουν απόψεις πάνω στη δουλειά τους και να δημιουργούν κοινωνικές επαφές.

Ένα άλλο που με προβληματίζει είναι η απόφαση του κράτους να κλείσουν όλα τα καταστήματα. Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης ναι μεν είναι καλό για τη δημόσια υγεία, αλλά όμως πάρα πολλοί άνθρωποι (μερικοί μπορεί να είναι οι γονείς μας) έχασαν τις δουλειές τους και έτσι αυξάνονται οι φτωχοί στη χώρα μας.

Ένα καλό όμως που δημιουργήθηκε με το “μένουμε σπίτι” είναι ότι μειώθηκε η ατμοσφαιρική ρύπανση. Οι ουρανοί έγιναν πιο καθαροί γιατί δεν κυκλοφορούν πλέον πολλά αυτοκίνητα, αλλά ούτε και αεροπλάνα πετούν. Η τηλεόραση έδειξε τα καθαρά νερά από τα κανάλια της Βενετίας στα οποία πλέον κολυμπούν… δελφίνια!

Με βάση τους παραπάνω προβληματισμούς που σας εξέθεσα, νομίζω πως η κατάσταση στον κόσμο και τις ζωές μας μετά την εποχή του “μένουμε σπίτι”, θα είναι πολύ αβέβαιη και σίγουρα όχι, όπως πριν. Θα ήθελα όλα να είναι όπως πριν! Οι γονείς των φίλων μου να μην είναι άνεργοι, να μην υπάρχουν φτωχοί, να μην υπάρχει ο φόβος ότι θα κολλήσουμε και θα μεταδώσουμε τον ιό και να χαρούμε όλοι μαζί ένα τρελό καλοκαίρι!

Πέττα Κωνσταντίνα (Β3)

Τους τελευταίους μήνες εμφανίστηκε από το πουθενά ο κορονοϊος και άλλαξε τη ζωή μας καθολικά. Τίποτα δεν είναι όπως πριν? Οι πόλεις έχουν ερημώσει, τα σχολεία, οι χώροι ψυχαγωγίας και τα εμπορικά καταστήματα δεν λειτουργούν, καθώς διανύουμε την εποχή “μένουμε σπίτι” για το καλό όλων μας.

Όλο αυτό επιδρά αναπόφευκτα στην ψυχολογία μας. Οι ειδήσεις για τις οποίες πληροφορούμαστε καταστρέφουν κάθε ίχνος αισιοδοξίας που με δυσκολία ζει μέσα μας. Η απόσταση που πρέπει να τηρούμε από συγγενείς και φίλους συντελεί στην κακή ψυχολογία. Επιπρόσθετα, άγχος διακατέχει την εκπαιδευτική κοινότητα για το πώς θα εξελιχθεί η σχολική χρονιά. Εκτός από τα παραπάνω, επικρατεί αγωνία και αβεβαιότητα για το μέλλον? Θα βγούμε υγιείς και πιο δυνατοί από όλο αυτό; Η οικονομία και η ψυχολογία μας θα γίνουν όπως πριν, σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα;

Τίποτα δεν θα είναι όπως πριν? Πώς είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε κάτι που στιγμάτισε την ανθρωπότητα; Μετά από τόσους μήνες απομόνωσης κάποιοι θα χρειαστούν ψυχολογική υποστήριξη. Ο χαμός αγαπημένων τους και η καραντίνα θα τους στοιχίσουν ίσως, την ευτυχία και την όρεξη για ζωή? Πέρα από το ψυχολογικό όμως, ένα σημαντικό κομμάτι είναι και το οικονομικό. Οι επιπτώσεις στην οικονομία θα είναι πολύ σοβαρές?

Σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώ να περνάω ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μου παίζοντας επιτραπέζια? Έχουμε παίξει τόσες φορές MONOPOLY όσες ποτέ! Ανακαλύπτω και εφαρμόζω εύκολες συνταγές γλυκών! Ήθελα πάντα να ασχοληθώ με αυτό, αλλά δεν είχα χρόνο. Μου παίρνουν περισσότερο χρόνο οι εργασίες για το σχολείο, αφού πρέπει να τις εκτελούμε με διαφορετικό τρόπο. Μου λείπουν πολύ οι φίλοι μου? Επιδιώκω όμως, να επικοινωνώ μαζί τους μέσω κλήσεων με εικόνα! Αυτό με κάνει πιο δυνατή! Προσπαθώ να σκέφτομαι αισιόδοξα? Βγαίνω για περπάτημα προκειμένου να αποβάλω την ένταση της ημέρας. Πόσο εκτιμώ τον ήλιο, τον καθαρό αέρα, τα βήματά μου, όλα μοιάζουν με δώρο?

Έχασα όλα αυτά που θεωρούσα δεδομένα? Αφού περάσει όλο αυτό, τίποτα δεν θα είναι ίδιο με πριν. Θα βλέπω τα πάντα με άλλο μάτι γιατί θα ξέρω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Εδώ η πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία?

Ίσως όλα αυτά που περνάμε να είναι ένα μήνυμα του πλανήτη να σταματήσουμε να του συμπεριφερόμαστε σαν εχθροί. Τώρα που εξαιτίας ενός ιού, ενός αόρατου εχθρού κινδυνεύει να χαθεί η ανθρωπότητα θα μπορέσουμε, ίσως, να αντιληφθούμε την χείριστη και καταστροφική συμπεριφορά με την οποία τον αντιμετωπίζουμε! Πόσο να αντέξει και αυτός;

Ακριτόπουλος Νίκος (Β1)

 Εποχή του «μένουμε σπίτι»: εγκλεισμός, επιπτώσεις και προβλέψεις

Το «μένουμε σπίτι» είναι το σύνθημα που έγινε μαζικότερη προτροπή και πλέον η αναγκαία οδηγία των τελευταίων ετών στη χώρα μας. Ολόκληρη η υδρόγειος ταλανίζεται από τον γνωστό ιό COVID-19. Έναν ιό που ξεκίνησε από την Κίνα στα τέλη του 2019 και έμελλε να αλλάξει τη ζωή και την καθημερινότητα όλων των ανθρώπων σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η ζωή σε καραντίνα δεν είναι παιχνίδι και πρέπει να τηρείται αυστηρά προκειμένου να σταματήσει αυτή η πανδημία. Η Ελλάδα βέβαια αποτελεί μια εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Η λέξη «καραντίνα» είναι μία παρεξηγημένη έννοια. Καραντίνα δεν σημαίνει βγαίνω έξω κάθε 3 ημέρες γιατί βαρέθηκα στο σπίτι μου. Ο καθένας μπορεί να το πει αυτό, αγνοώντας τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι πράξεις του σε αυτόν και στους συνανθρώπους του. Όμως, μένω σπίτι δεν σημαίνει προστατεύω μόνο τον εαυτό μου αλλά και όλους τους γύρω μου. Εγώ, ως υπεύθυνο άτομο ακολουθώντας τις επίσημες οδηγίες των αρχών, των ειδικών και των υπεύθυνων της δημόσιας προστασίας και της δημόσιας υγείας, ομολογώ πως έχει αλλάξει η ζωή μου. Είναι μία δύσκολη κατάσταση για όλους μας και αγνοώντας το, δεν βοηθάει την κατάσταση. Βέβαια και λίγο χιούμορ δεν βλάπτει.

Αρχικά, κοιτώντας πρώτα τις θετικές συνέπειες, έχουμε μεγάλες ανατροπές. Τα αρνητικά συναισθήματα της καραντίνας μου αποκάλυψαν την καλλιτεχνική μου πλευρά. Σχεδόν καθημερινά ζωγραφίζω από έναν πίνακα. Το πιο τρελό όμως είναι ότι αρέσουν στην οικογένειά μου. Πολύ περίεργο! Ποτέ δεν ζωγράφιζα ωραία. Έτσι περνάω κυρίως τον χρόνο μου και ξεχνάω λίγο τι γίνεται. Αν δεν έχω διάθεση να ζωγραφίσω τότε διαβάζω ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή φτιάχνω κάτι στην μηχανή δημιουργίας 3D. Μέχρι τώρα έχω διαβάσει τέσσερα βιβλία. Τι ωραίο που είναι να χάνεσαι σε έναν φανταστικό κόσμο, ειδικά αυτές τις μέρες!

Όλα όμορφα και ωραία, μέχρι που μου χτυπάει την πόρτα η αρνητικότητα μου. Η καραντίνα με έχει ρίξει «εσωτερικά». Η ψυχολογία μου έχει πέσει κατακόρυφα. Είναι πραγματικά ένα βάσανο όλο αυτό, αλλά όλοι το κρύβουμε πολύ βαθιά. Έχω έναν κόμπο στο λαιμό που με σφίγγει. Με ενοχλεί αφάνταστα η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Όλη αυτή η καθημερινότητα με έχει απορυθμίσει δραστικά. Με ενοχλεί που δεν μπορώ να δω τους φίλους μου και να βλέπω συνεχώς μία ψηφιακή εικόνα?. Κουράστηκα να βλέπω παντού αυτόν τον ιό, βαρέθηκα να ακούω τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μιλάνε για αυτό? . Κάπως έτσι, λοιπόν, πέφτω στο κρεβάτι μου κάθε βράδυ διαβάζοντας ένα βιβλίο, για να διώξω αυτήν την πίκρα, αυτόν τον κόμπο, αλλά μάταια. Τα βράδια κοιμάμαι το πολύ τρεις ώρες και μετά, όταν δεν αντέχω πια, πέφτω ξανά σε έναν ύπνο που διαρκεί μέχρι το μεσημέρι. 

 Όλη αυτή η κατάσταση δοκιμάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Η παγκόσμια οικονομία δείχνει σημάδια κατάρρευσης όπως κανείς δεν έχει φανταστεί. Πίσω από όλο αυτό το απλό «μένω σπίτι», όλα δείχνουν να καταρρέουν. Αλλά ασφαλώς δεν είναι έτσι. Συγχαίρω πραγματικά όλους τους ανθρώπους που συμβάλλουν στο να σταματήσει αυτή η πανδημία, γιατί όπως και να το δούμε το «μένω σπίτι» είναι πραγματικά κάτι πολύ λίγο εάν το συγκρίνουμε με τον αγώνα που καταβάλουν καθημερινά οι νοσηλευτές, οι γιατροί, οι υπεύθυνοι υπουργοί υγείας και προστασίας του αλλά και πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι. Το γεγονός ότι κάποια άτομα το αγνοούν μου φαίνεται σαν κάτι πέρα από παράλογο. Η ανεργία θερίζει και αν δεν σταματήσει εγκαίρως όλο αυτό που συμβαίνει, θα υπάρξουν πολλές αρνητικές συνέπειες, πιθανώς και μη-αναστρέψιμες. Τα νοσοκομεία όλου του πλανήτη έχουν γίνει κέντρα πρόληψης ή αντιμετώπισης του κορονοϊού. Δεν αντέχω να γράφω και άλλα.

Όσον αφορά το θέμα της τηλεκπαίδευσης και της τηλεργασίας πιστεύω ότι είναι το καλύτερο που μπορεί να γίνει. Το κακό όμως με την Ελλάδα αλλά και με τις άλλες χώρες είναι ότι δεν προετοιμάσανε τους μαθητές/καθηγητές ή τους εργαζόμενους για τις τηλεδιασκέψεις. Ως συνέπεια αυτής της αμέλειας τα συστήματα που γίνονται τηλεδιασκέψεις ή η ανάθεση εργασιών καταρρέουν και δυσκολεύουν την κατάσταση ακόμα περισσότερο. (π.χ. e-class). 

Παρόλες τις αντιξοότητες αισιοδοξώ ότι όλα θα επιστρέψουν στον κανονικό ρυθμό και χαμογελάω  ?.  Μη βγαίνετε άσκοπα από το σπίτι, να ακούτε τις οδηγίες των αρχών και της δημόσιας υγείας. Κάντε αυτό το βήμα και στο τέλος θα βγούμε όλοι κερδισμένοι. Να το θυμάστε αυτό ?.

Μάριος Ελευθερίου (Β1)

 H ζωή μέσα στο σπίτι.

Από τότε που κλείσανε τα σχολεία και είμαστε αναγκασμένοι να μένουμε στο σπίτι λόγω της καραντίνας, ζούμε μια διαφορετική ζωή που έχει τα θετικά της και τα αρνητικά  της.

Τα    θετικά  της είναι ότι δεν χρειάζεται να ξυπνάνε τα παιδιά  νωρίς το πρωί για να πάνε στο σχολείο. Έτσι μπορούν να  παίζουν περισσότερες ώρες ηλεκτρονικά παιχνίδια και να ασχολούνται  πιο πολλές ώρες με μια δραστηριότητα που τους ενδιαφέρει. Τα αρνητικά της καραντίνας, όμως, είναι περισσότερα. Χάθηκε η προσωπική επαφή που είχαμε με τους φίλους και τους συμμαθητές μας, επίσης δεν μπορούμε να ευχαριστηθούμε μια βόλτα και να δούμε στους αγαπημένους μας συγγενείς, όπως την γιαγιά και τον θείο μου. Ευτυχώς που υπάρχει το internet, και τώρα, που άρχισαν και τα ηλεκτρονικά μαθήματα, ξαναβρέθηκα με τους συμμαθητές μου.

Αυτή η πανδημία νομίζω ότι έχει αλλάξει και θα συνεχίζει να αλλάζει τον κόσμο σ΄ όλη τη γη. Ο φόβος για τον ιό θα μας κάνει να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας. Πιο συγκεκριμένα  έχει ήδη προκαλέσει οικονομικά προβλήματα γιατί έχουν κλείσει πολλές επιχειρήσεις και θα πάρει πολύ καιρό για να ξαναβρούν όλοι τον ρυθμό που είχαν. Οι άνθρωποι μετά από την πανδημία θα είμαστε πιο επιφυλακτικοί στους δημόσιους χώρους και με τους συνανθρώπους μας. Για παράδειγμα δεν θα αγκαλιαζόμαστε ή θα κάνουμε χειραψίες.

Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν χαθεί χιλιάδες ζωές. Αυτό που ζούμε δεν έχει ξαναγίνει και εύχομαι να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.

Τσιώμπρα Αφροδίτη (Β3)

Μένουμε σπίτι

Ο κορωνοϊός είναι ένας ιός που προσβάλει τον ανθρώπινο οργανισμό. Οι επιστήμονες δεν έχουν πολλές  πληροφορίες γι αυτόν, δεν ξέρουμε από τι προέρχεται, αν και φυσικά υπάρχουν πολλές εικασίες, ότι μεταδόθηκε στον άνθρωπο από νυχτερίδες και παγκολίνο, εξωφρενικά απίστευτες όπως π.χ. ότι ο ιός δημιουργήθηκε σκόπιμα σε εργαστήριο, αλλά στο τέλος κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά από τι προήλθε. Σύμφωνα με τους επιστήμονες έχει τα συμπτώματα μιας βαριάς γρίπης (π.χ. βήχας, πυρετός κ.τ.λ.), ενώ προσβάλει όλες τις ηλικίες. Παρόλα αυτά είναι θανατηφόρος κυρίως σε άτομα μεγάλης ηλικίας και σε άτομα με ιατρικά προβλήματα.

Πριν μόλις λίγους μήνες  ο κορωνοϊός είχε εμφανιστεί κι εξαπλωθεί αρχικά στην Κίνα με αποτέλεσμα ολέθριες συνέπειες για τους ανθρώπους σε εκείνη την περιοχή. Δηλαδή, δυστυχώς τεράστιο αριθμό θανάτων και πολλών αρρώστων. Σιγά- σιγά εξαπλώθηκε και προς την Ευρώπη κι έγινε πανδημία χτυπώντας πολλές χώρες  μέχρι που τελικά κατάφερε να φτάσει και στην χώρα μας. Στην Ελλάδα ακόμα και πριν έρθει ο ιός κάποιοι είχαν αρχίσει να αγοράζουν μάσκες, αντισηπτικά και είχαν αρχίσει να προσέχουν ώστε να μην φέρουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Κάποιοι ήταν ψύχραιμοι, άλλοι όχι , ενώ άλλοι ήταν απλά αδιάφοροι. Πολλοί κατηγορούσαν την Κίνα ενώ μερικοί το έπαιρναν στο αστείο. Τελικά, μετά από τη ραγδαία εξάπλωση του ιού, αποφασίστηκε από την κυβέρνηση κλείσιμο μαγαζιών και σχολείων και καταλήξαμε ,σχεδόν όλοι, στο σπίτι. Ακολούθησε και απαγόρευση κυκλοφορίας.

Εγώ προσωπικά παραμένω ψύχραιμη για τον κορωνοϊό  μέχρι στιγμής, αλλά πάντα ανησυχώ λίγο για την γιαγιά μου και για τον μπαμπά μου που είναι μακριά μην τυχόν πάθουν κάτι. Έχω κακό προαίσθημα όσον αφορά την πρώτη αλλά προσπαθώ να το αγνοήσω πιστεύοντας ότι άμα δεν ακούει τον πρωθυπουργό, που ζητάει πολύ σωστά να μένουμε όλοι στο σπίτι και να βγαίνουμε μόνο για τα απαραίτητα, θα ακούει τουλάχιστον τον κ. Σπύρο Παπαδόπουλο, τον αγαπημένο της ηθοποιό, ο οποίος έχει κάνει σχετικές διαφημίσεις με το θέμα ??Μένουμε Σπίτι.??  Μια άλλη ανησυχία μου είναι τα ηλεκτρονικά μαθήματα που με έχουν αγχώσει όσο και την μαμά μου, αλλά νομίζω ότι  μπορώ να τα καταφέρω. Γενικότερα δεν βαριέμαι τόσο όσο περίμενα.  Έχω κάνει ήδη τον μαραθώνιο βιβλίων Χάρι Πότερ, δηλαδή να διαβάσω και τα επτά βιβλία, βλέπω Anime (Ιαπωνικά καρτούν), διαβάζω Manga (Ιαπωνικά κόμικ) και άλλα βιβλία, μιλάω με φίλους μέσω κινητού ή μπαλκονιού, παίζω με το κινητό, ζωγραφίζω και παίζω φλάουτο. Φυσικά και βαριέμαι αλλά ξέρω ότι πρέπει να κάνω υπομονή. Μου λείπουν γενικότερα οι φίλοι μου και οι γνωστοί μου, οι βόλτες έξω και οι συγγενείς μου στο χωριό αλλά ελπίζω να τους ξαναδώ σύντομα.

Πιστεύω ότι πρέπει όλοι να συμβάλουν με τον δικό τους τρόπο ώστε ο κορωνοϊός να μην εξαπλωθεί.  Πρέπει όλοι να πάρουν τις ευθύνες τους, ώστε να μηδενιστούν οι αριθμοί των θυμάτων και των νεκρών. Είναι στο χέρι μας να αυξηθούν ή να μειωθούν τα θύματα. Αυτό φυσικά ισχύει και για τις άλλες χώρες, όχι μόνο για την δική μας. Πιστεύω ότι η καραντίνα επηρεάζει πολύ αρνητικά την  ψυχολογία των ανθρώπων αυτές τις μέρες και ειδικότερα τώρα που ήρθε η άνοιξη και πλησιάζει το Πάσχα.  Αλλά πρέπει να μένουμε μέσα στο σπίτι , αν θέλουμε να τελειώσει η καραντίνα, αν θέλουμε να έρθει κι άλλο Πάσχα?

Όταν τελικά ο κορωνοϊός μηδενιστεί θα υπάρχουν πολλά αρνητικά αποτελέσματα. Θα κυριαρχεί μεγάλο πένθος. Η ψυχολογία παρά το τέλος του ιού δεν θα είναι και τόσο αναπτερωμένη, μετά από τόσους θανάτους που θα έχουν σημειωθεί. Θα υπάρχει καχυποψία ανάμεσα στους ανθρώπους. Κατά πάσα πιθανότητα οικονομικά προβλήματα: ανεργία από τις επιχειρήσεις που θα κλείσουν, καμιά κίνηση στην τουριστική περίοδο του Πάσχα και του καλοκαιριού, οικονομικά προβλήματα σε όλες τις χώρες που εμφανίστηκε η πανδημία. Υπάρχουν όμως και θετικά :η ρύπανση της ατμόσφαιρας κατά την διάρκεια της καραντίνας μειώθηκε αρκετά, ψάρια ,δελφίνια και κύκνοι επέστρεψαν σε νερά, όπου είχαν να εμφανιστούν χρόνια, μειώθηκε η ηχορύπανση.

Πιστεύω ότι θα βρούμε έναν τρόπο να ξεπεράσουμε τα προβλήματα στο τέλος αν, όπως είχα γράψει πριν, μένουμε σπίτι και κρατάμε τους εαυτούς μας και τους άλλους ασφαλείς. 

Τριανταφύλλου Μάρθα  (Β3)

Ο Κορωνοιός είναι ο καινούριος ιός που εμφανίστηκε στον κόσμο και έφερε τον όλεθρο παγκοσμίως.

Η ζωή μου άλλαξε ραγδαία, επειδή λόγω της απαγόρευσης  είμαι κλεισμένη στο σπίτι. Τα αισθήματα μου είναι ανάμικτα. Από την μια νιώθω ανησυχία, πανικό και φόβο για τον εαυτό μου και τους δικούς μου και αγωνία για το πότε θα τελειώσει αυτή η αναστάτωση.

Από την άλλη αυτή η απειλή με έκανε να σκεφτώ και να καταλάβω ότι θεωρούσα πολλά πράγματα δεδομένα, όπως το σχολείο τους φίλους μου, μία βόλτα έξω. Για αυτό το λόγο πρέπει να εκτιμάμε τη ζωή μας, να μη παραπονιόμαστε συνέχεια. Να είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε γιατί βλέπουμε πώς όλα ανατρέπονται έτσι ξαφνικά.

Πιστεύω στους επιστήμονες και στους γιατρούς όλου του κόσμου, ότι θα βρουν τη θεραπεία και θα τελειώσει αυτή η δοκιμασία. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να ελπίζουμε για το καλύτερο.

Θα κλείσω  με μια ρήση  του Νίτσε «Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό» και πιστεύω ότι όλοι θα βγούμε πιο δυνατοί από αυτή την δοκιμασία..

Σιούρδου Σοφία (Β3)   

Αγαπητοί αναγνώστες, γνωρίζοντας τις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε γράφω για να σας δώσω κουράγιο. Όλοι έχουμε περιορίσει τις εξωτερικές μας δραστηριότητες και μένουμε στις πολύ απαραίτητες (ψώνια, δουλειά, γιατροί).

Είναι σαν να μας στερούν την ελευθερία μας και είμαστε ένα έθνος που από εμάς ξεκίνησε η Δημοκρατία . Είμαστε αυτοί που 400 χρόνια είχαμε σκλαβιά άρα ξέρουμε περισσότερα από τον καθένα τι είναι ελευθερία.

Αλλά μας έχει ζητηθεί να την στερηθούμε υπό την απειλή του αφανισμού. Διότι αν δεν πειθαρχήσουμε θα έχουμε πολλούς νεκρούς. Δεν είναι και τόσο δύσκολο  να περιοριστούμε στο σπίτι που έχουμε τις ανέσεις μας. Δεν πολεμάμε στα βουνά, δεν κοιμόμαστε στο χώμα, δεν τρώμε μπομπότα,ψωμί κατοχής. Όλα αυτά καλά. Το πρόβλημα θα ξεκινήσει μετά. Όταν τελειώσει η δοκιμασία, γιατί η προσαρμογή μετά τον εγκλεισμό μας μες το σπίτι δεν θα είναι εύκολη. Δεν γνωρίζουμε τι θα έχει γίνει στην οικονομία, θα υπάρχουν δουλειές; Θα υπάρχει προσφορά και ζήτηση προϊόντων – υπηρεσιών; Όλα είναι σε ένα σύννεφο. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι έχει επένδυση χρώματος μαύρου. Πολλοί θα  χάσουν τις δουλειές τους, θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες, θα πρέπει το κράτος να στηρίξει τους πολίτες.

Για μένα που είμαι έφηβη προς το παρόν με προβληματίζει αν θα χάσω την σχολική μου χρονιά με την παραμονή μου στο σπίτι, αν θα κάνω μαθήματα το καλοκαίρι, πότε  θα γράψω εξετάσεις. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι θέλω, όταν θα γυρίσω (στο σχολείο) να τους βρω όλους εκεί και τους συμμαθητές μου και τους καθηγητές μου. Να μην θρηνήσουμε θύματα από τον κορωνοϊό.

Ελπίζω το μέλλον να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και να εκτιμήσουμε τα αγαθά που υπάρχουν γύρω μας και να τα σεβαστούμε. Όπως την οικογένεια μας, τον πολιτισμό μας, τα ήθη και έθιμα μας γιατί αυτά είναι η ταυτότητά μας. Αν δεν έχεις ταυτότητα δεν μπορείς να πατήσεις σε γερά θεμέλια και να ξεκινήσεις από την αρχή.

ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ!!!!!    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leave a Comment