Η εργασία έχει πάντα θετικά αποτελέσματα στις ζωές των ανθρώπων από την αρχαιότητα και ειδικότερα στις μέρες μας που είναι? δυσεύρετη!  Όμως, τι συμβαίνει, όταν λόγω εργασίας οι ηρωίδες-μητέρες των σπιτιών απομακρύνονται από αυτά;

Από τον Καραδάκη- Αγκαθίδη Νικήτα,Β1

Μόλις γυρίζω από το σχολείο, πρέπει να πλύνω τα πιάτα, να σκουπίσω, να σφουγγαρίσω, να ετοιμάσω το φαγητό, να πηγαίνω στον κάδο τα σκουπίδια, να ταΐσω την γάτα και ένα σωρό ακόμα δουλειές? Όλα αυτά από την μέρα που η μητέρα μου έπιασε δουλειά. Την νιώθω βέβαια, διότι, όσο ήταν άνεργη, αυτή έκανε όλες τις δουλειές, δεν είχε όμως και επτά  ώρες σχολείο!                                  

Τώρα πια όλα είναι αλλιώτικα? μπορεί η μητέρα μου να αισθάνεται καλύτερα, να χαίρεται που προσφέρει έστω και αυτά τα λιγοστά χρήματα που βγάζει στην οικογένεια, να νιώθει πιο παραγωγική, πιο δραστήρια. Για εμένα όμως όλα είναι διαφορετικά? Παλιά, όταν γυρνούσα από μία εξοντωτική μέρα σχολείου στο σπίτι, έβρισκα ένα ζεστό πιάτο φαγητό, παρέα και ένα καθαρό σπίτι να με περιμένει… Όμως τότε δεν τα εκτιμούσα όλα αυτά, τα θεωρούσα αυτονόητα και δεν είμαι καθόλου περήφανος για αυτό?Πια μόλις γυρίζω από το σχολείο, αντί να χαίρομαι, σκέπτομαι τι ακόμα με περιμένει και έτσι η μέρα συνεχίζεται με δυσκολίες, μέχρι η μητέρα μου να γυρίσει?

 

 Από την Κουκουτζέλα Χρύσα, Β1

Τα πράγματα όσο πάνε και δυσκολεύουν για την μητέρα μου! Το εορταστικό ωράριό της έχει ξεπεράσει οκτάωρο  και δεν είναι ένα απλό οκτάωρο όλο αυτό που ζει καθημερινά. Στα πολυκαταστήματα οι υπάλληλοι δουλεύουν αρκετές ώρες (πάνω από πέντε) και τους έχουν με μόνο μισή ώρα, και αν, διάλειμμα? Μερικοί έχουν έναν καλό μισθό, άλλοι αξιοπρεπές, άλλοι μηδαμινό… Η μητέρα μου ανήκει στην ομάδα της οκτάωρης-εντεκάωρης βάρδιας , άλλες φορές με ικανοποιητικό μισθό, και άλλες με ψίχουλα? Την έχουν αδικήσει πολύ. Έχουν να της δώσουν μία εβδομάδα άδεια από το καλοκαίρι. Ναι, κι όμως. Όλο το χρόνο παίρνει περίπου τρεις ή τέσσερις εβδομάδες άδεια, και αυτό μόνο. Εγώ με τον αδερφό μου το μεσημέρι κάνουμε μόνοι μας φαγητό, διαβάζουμε μόνοι μας, τακτοποιούμε-καθαρίζουμε το σπίτι μόνοι μας? Ο πατέρας μου γυρνάει ανάλογες ώρες,  αργά το απόγευμα από την δουλειά, αλλά τον περιμένουν άλλες τόσες αργότερα, οπότε εκμεταλλεύεται αυτές τις λίγες ώρες ξεκούρασης που έχει. Μου λείπουν πολύ αυτά τα χρόνια που, όταν γυρνούσα από το σχολείο  κάθε μεσημέρι, ήταν όλα έτοιμα. Μου λείπει η μαμά. Στεναχωριέμαι πολύ, όταν την βλέπω να γυρνάει σπίτι κουρασμένη, και να κάνει ό,τι θελήσουμε εμείς, παρά την κούραση της από όλη την ημέρα. Θέλει και προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για μας και να είναι συνεπής σε δουλειά και οικογένεια και πιστεύω  το έχει πετύχει και με το παραπάνω! Θα την αποκαλούσα και ??σούπερ ήρωα??. Όλες οι μητέρες δηλαδή είναι ηρωίδες, αλλά η δικιά μου είναι μια ξεχωριστή , γιατί «έχει αποκτήσει» πολλά προβλήματα υγείας σε όλη αυτή την περιπέτεια ή και δράμα που έζησε και ζει στην δουλειά, αλλά τα ξεπερνάει όλα με τη δική της καλοσυνάτη διάθεση?

 

Από τον Βογιατζής Ναούμ, Β1

Σήμερα τελείωσε η άδεια ανατροφής της μητέρας μου (για την ανατροφή του μικρού μου αδελφού) και μπορώ να πω πως το γεγονός έχει φέρει μια γενική αναστάτωση στην οικογένεια, μια και η μητέρα μου πρέπει να γυρίσει στη δουλειά. Τόσο καιρό, που η ίδια βρισκόταν εδώ, τα πράγματα κυλούσαν πολύ ωραία? Κάθε μέρα παρευρισκόταν στο οικογενειακό τραπέζι, ετοιμάζοντάς μας εξαίσια φαγητά! Τα απογεύματα με πήγαινε στην προπόνηση, καθώς και στο φροντιστήριο, ενώ, όταν γυρνούσα, έβρισκα πάντα κάποια λιχουδιά να ψήνεται στον φούρνο!                                              

Τώρα που άλλαξε η κατάσταση και έγινε όπως πριν, δεν νοσταλγώ τίποτα εκτός από την παρουσία της στο οικογενειακό τραπέζι, καθώς για όλα τα υπόλοιπα φροντίζει καθημερινά να τακτοποιεί τις ανάγκες μας και να μας μαγειρεύει φρέσκο φαγητό κάθε μέρα?                              

Το γεγονός πως γύρισε στη δουλειά, σαφώς κάνει πιο δύσκολη την καθημερινότητα στο σπίτι, αλλά χαίρομαι καθώς θα συναντήσει τις συναδέλφους της και θα βρεθεί πίσω στον επαγγελματικό της χώρο! Τέλος, θα ήθελα να δηλώσω πως χαίρομαι που η μητέρα μου ξανάρχισε δουλειά και νιώθει δημιουργική και  επίσης, ξέρω ότι εκείνη θα βρει πάντα χρόνο εμάς!

 

Από την   Δελτσίδη Αναστασία, Β1

Όταν γυρίσω σπίτι, η μητέρα μου θα είναι πάλι εκεί! Όπως και χθες και τη μέρα πριν από το χθες… όπως και κάθε μέρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια? Μια μέρα , την προηγούμενη εβδομάδα , την είδα να συμπληρώνει αιτήσεις στο διαδίκτυο. Από τότε που δεν προσλαμβάνουν αναπληρωτές για την κάλυψη της ειδικότητάς της, προσπαθεί. Της αναγνωρίζω την ασταμάτητη προσπάθεια. Μακάρι να μπορούσα να τη βοηθήσω ! Όχι τόσο για τα χρήματα… Ναι, μπορεί να είμαστε στενά οικονομικά , όπως και οι περισσότεροι στις μέρες μας, όμως δεν το κάνω γι? αυτό. Θέλω να τη βοηθήσω, γιατί ξέρω πως θέλει να εργαστεί, πως θέλει να προσφέρει?                             

Δεν μπορώ να πω ότι, όταν δούλευε, χαιρόμουν, γιατί δεν την έβλεπα, αλλά χαιρόμουν, γιατί έκανε κάτι που πραγματικά της άρεσε! Παρά τα εξεντλητικά ωράρια, τις ατέλειωτες ώρες που βρισκόταν στο τρένο, για να πάει εκεί, όπου εργαζόταν (Έδεσσα, Δράμα, Καβάλα), παρά τη σωματική κούραση, ήξερα πως η ψυχή της «ευημερούσε»! Όταν κοιτούσα τα μάτια της, έβλεπα τη χαρά της ψυχής της! Η μητέρα μου δεν εργάζεται!!! Αλλά είτε εργάζεται είτε όχι είναι η μητέρα που γνώρισα και που αγαπώ και θα κάνω τα πάντα, για να είναι ευτυχισμένη!

 

                                                                 

 

Leave a Comment