Αν και δεν καταφέραμε ακόμη να τα πούμε μέσω της πλατφόρμας του υπουργείου, δεν πτοούμαστε και επικοινωνούμε με πιο απλά μέσα…

Πώς βιώνουν οι μαθητές ενός τμήματος της Α΄ Γυμνασίου Συκεών και συγκεκριμένα το Α4 την πρωτόγνωρη εμπειρία του εγκλεισμού στο σπίτι; Τι κάνουν, τι σκέφτονται, πώς αισθάνονται; Πώς περνάει η μέρα τους; Τι φοβούνται και τι θέλουν;

Για να δούμε?

Είμαι η Τζένη Παντή. Την Τρίτη 10 Μαρτίου γύρω στις 6:00 το απόγευμα ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας μας ότι κλείνουν τα σχολεία για να μην μεταδοθεί ο ιός. Είναι Πανδημία, μας είπαν, και μπαίνουμε σε αναγκαστική καραντίνα. Από τότε εγώ έχω βγει έξω δύο φορές με τη μαμά μου για να πάμε στο σούπερ μάρκετ. Αυτές τις μέρες δεν περνάω τόσο καλά διότι είναι πολύ βαρετά. Το μόνο που κάνω είναι να κάθομαι και να είμαι με το κινητό στο χέρι. Τις πρώτες μέρες το διασκέδαζα. Νόμιζα πως είναι κάτι σαν διακοπές. Όσο περνούσαν όμως οι μέρες, άρχισα να καταλαβαίνω και να με φοβίζει όλο αυτό. Μου λείπουν οι φίλοι μου, οι συμμαθητές μου, το σχολείο, οι βόλτες? Θα ήθελα πολύ να τελειώσει όλο αυτό που συμβαίνει και να γίνουν όλα όπως ήταν πριν.

Είμαι η Στέλλα Πιπιλιαρίδου και βρίσκομαι στο σπίτι ακριβώς 14 μέρες, εξαιτίας της παγκόσμιας πανδημίας  που έχει εξαπλωθεί παντού. Την μέρα μου την περνάω σχετικά βαρετά, αν εξαιρέσεις κάποιες μέρες που παίζουμε οικογενειακά παιχνίδια ή βλέπουμε κάποια ταινία. Αυτές τις μέρες νιώθω πολύ φοβισμένη γιατί ο ιός αυτός έχει προκαλέσει πολλούς θανάτους. Μου λείπει πολύ το σχολείο και οι φίλοι μου κι ελπίζω να τους ξαναδώ πολύ σύντομα. Θέλω να περιοριστεί αυτός ο θανατηφόρος ιός και να μπορέσουμε όλοι να ξαναβρούμε την παλιά μας ζωή.

Είμαι η Ιουλία Παρδάλη και είμαι στο σπίτι από τότε που έγινε απαγόρευση κυκλοφορίας λόγω του ιού. Η αλήθεια είναι ότι είμαι αρκετά καλά. Την μέρα μου την περνάω βλέποντας τηλεόραση, διαβάζοντας κάποιο βιβλίο και παίζοντας επιτραπέζια με την οικογένεια μου. Οι φίλοι μου μού λείπουν αρκετά και θα ήθελα να τους δω από κοντά και όχι μόνο μέσω βιντεοκλήσης. Επίσης θα ήθελα να τελειώσει όλο αυτό που γίνεται με τον ιό και να ανοίξουν τα σχολεία.

Είμαι η Ευφροσύνη Παρδάλη και βρίσκομαι μέσα στο σπίτι μου από την ώρα που έκλεισαν τα σχολεία λόγω του φονικού ιού. Επειδή έχουν κλείσει όλοι οι χώροι διδασκαλίας, μου δόθηκε πολύς ελεύθερος χρόνος, κάτι που δεν είχα πριν. Όλο αυτόν τον ελεύθερο χρόνο τον περνάω βλέποντας διάφορες ταινίες και παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια. Στεναχωρήθηκα πολύ όταν έμαθα πως θα πρέπει να μείνουμε σπίτι για ένα  σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, διότι είναι πολύ βαρετά και επειδή δεν θα μπορώ να συναντήσω τους φίλους μου από κοντά! Τέλος θα ήθελα να μπορέσουμε όλοι μαζί τηρώντας τις οδηγίες που μας δίνονται να ξεπεράσουμε αυτόν τον εφιάλτη και να ξαναεπιστρέψουμε  στην καθημενότητά μας!

Είμαι η Δήμητρα Περιβόλη. Βρίσκομαι στο σπίτι από τότε που μας απαγόρευσαν την έξοδο. Τις μέρες μου τις περνάω βλέποντας σειρές και ταινίες. Επίσης τις πιο πολλές ώρες είμαι μόνη στο σπίτι, γιατί οι γονείς μου και οι δύο δουλεύουν και δεν μου είναι και πολύ ευχάριστο. Θεωρώ πως η κατάσταση που ζούμε αυτή τη στιγμή είναι πολύ σοβαρή και κρίσιμη. Επειδή μένουμε όλη μέρα στο σπίτι μου λείπουν πάρα πολύ οι φίλοι μου, το βόλεϊ ακόμα και το σχολείο. Τέλος, θα ήθελα πολύ να τελειώσει όλο αυτό με τον ιό, να γυρίσουμε όλοι στην καθημερινότητα και να μην έχουμε πολλά κρούσματα και πολλές απώλειες.

Eίμαι η Βασιλεία Χατζηαποστόλου και είμαι στο σπίτι από τότε που έχουν κλείσει τα σχολεία λόγω ιού. Όλη την ημέρα στο σπίτι είναι πολύ βαρετά αλλά προσπαθώ να κάνω κάτι για να περνάει ευχάριστα η ώρα. Την μέρα μου την περνάω βλέποντας ταινίες, παίζοντας επιτραπέζια και κάνοντας μερικά μαθήματα. Όλο αυτό που γίνεται δεν μου αρέσει καθόλου. Αισθάνομαι πολύ λύπη γιατί δεν μπορώ να βγω έξω με αποτέλεσμα να μην μπορώ να πηγαίνω στις δραστηριότητες μου, να βλέπω τους φίλους μου και να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν. Θα ήθελα να τελειώσει όλο αυτό και να ανοίξουν τα σχολεία.

Είμαι ο Γιάννης Τέμο και στο σπίτι περνάω καλά αλλά μου λείπει και το σχολείο και οι φίλοι μου. Τον χρόνο μου τον περνάω παίζοντας  ηλεκτρονικά παιχνίδια αλλά στο σχολείο είναι καλύτερα και περιμένω να μας πείτε τι θα γίνει.

Είμαι ο Πέτρος  Παρμαξής και περνάω καλά στο σπίτι.  Είμαστε  μέσα από τότε που άρχισε η καραντίνα εκτός από τον πατέρας μου, που βγαίνε για την δουλειά του. Την ημέρα μου την περνάω παίζοντας ηλεκτρονικά παιγνίδια, παίζοντας με την οικογένειά μου επιτραπέζια και βλέποντας τηλεόραση. Αισθάνομαι ωραία γιατί έχω πολύ ελεύθερο χρόνο γενικά αλλά αισθάνομαι άσχημα που δεν μπορώ να πάω πουθενά. Μου λείπει το σχολείο γιατί είναι μέσα στην καθημερινότητα, δεν μου λείπουν οι φίλοι μου ιδιαίτερα, αφού μιλάω μαζί τους στα social media αλλά μου λείπουν οι συγγενείς μου. Θέλω να περάσει αυτή η κατάσταση με τον κορονοΪό γιατί πεθαίνουν  εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα και θέλω να γυρίσω στην καθημερινοτητά μου.

Είμαι ο Φώτης Πολίτης. Από τότε που έκλεισαν τα σχολεία εγώ με την οικογένειά μου είμαστε μέσα στο σπίτι λόγω του καινούριου θανατηφόρου ιού  (COVID-19). Το πρώτο θετικό από όλα αυτά είναι ότι  περνάω πολύ χρόνο με την οικογένειά μου και το δεύτερο ότι μου έχουν μάθει πώς να παίζω επιτραπέζια παιχνίδια, που δεν ήξερα, όπως   τάβλι και σκάκι.  Επίσης, παρόλο  που δεν μπορώ να μιλήσω με τους φίλους μου από κοντά μπορώ να παίξω μαζί τους διαδικτυακά ή να μιλήσω μαζί τους μέσω κλήσεων. Δεν λέω, ωραία περνάω σπίτι αλλά μου έχει λείψει να βγαίνω έξω με τους φίλους μου και επίσης τόσο πολύ μου έχει λείψει  το κολυμβητήριο, εκεί  που έβλεπα τους συναθλητές  μου! Ελπίζω σε λίγο καιρό όλα  να γυρίσουν στην κανονική τους ροή.

Είμαι ο Στράτος Χατζηγιάννης. Στο σπίτι βρίσκομαι από την Τρίτη που έκλεισαν τα σχολεία λόγω του Κορονοϊού. Αυτές τις μέρες που κάθομαι στο σπίτι, βλέπω τηλεόραση, παίζω βιντεοπαιχνίδια, παίζω επιτραπέζια και  μπάσκετ με τον αδελφό μου και στο τέλος μαλώνουμε πάντα.  Γενικά μέσα στο σπίτι είναι πολύ βαρετά.Mου λείπουν οι φίλοι μου κυρίως και λιγότερο το σχολείο . Μου λείπει όμως πολύ το παιχνίδι έξω με τους φίλους μου και το ταε κβον ντο. Θα ήθελα να  τελειώσει όλο αυτό με τον ιό, για να μπορέσουμε να βγούμε πάλι έξω στις δραστηριότητες μας και  να βρεθεί το φάρμακο, για να μην έχουμε άλλους θανάτους.

Είμαι ο  Αντριάν Πρέτσι και είμαι στο σπίτι περίπου ένα μήνα αναμένοντας νέα για το πού θα μας  οδηγήσει αυτή η κατάσταση, που επικρατεί σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο. Αυτές τις μέρες, που είμαι αναγκασμένος να παραμείνω σπίτι μου για την ασφάλεια των δικών μου αγαπημένων,του εαυτού μου αλλά και των υπόλοιπων, προσπαθώ όσο μπορώ να περνάω δημιουργικά τον χρόνο μου μαζί με την οικογένειά μου. Για παράδειγμα βλέπουμε αρκετές ταινίες και σειρές, επιπρόσθετα παίζουμε με τον αδερφό μου πολλά παιχνίδια, ηλεκτρονικά και μη και τέλος μελετάω για τα αγγλικά μου και για τα μαθήματα του σχολείου! Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα, διότι νιώθω αγωνία για το τι θα γίνει με όλα αυτά, λύπη γιατί δεν ξέρω πότε θα συναντήσω τους φίλους μου και μελαγχολία για τον λόγο το ότι δεν ξέρω για πόσο θα μείνω σπίτι! Τέλος εύχομαι να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά και να επιστρέψουμε πάλι στους κανονικούς μας ρυθμούς!

 

Leave a Comment