ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Από την Άννα Οικονομοπούλου, με τη βοήθεια της συντακτικής ομάδας

Πριν λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 25 Ιανουαρίου, το τμήμα υποδοχής παιδιών προσφύγων του σχολείου μας υποδέχθηκε τα πρώτα παιδιά. Ήρθαν 4 παιδιά από τη Συρία και το Ιράκ αρχικά, που αργότερα έγιναν 9 ,τώρα είναι 12 και όπως όλα δείχνουν θα γίνουν περισσότερα. Κατά την άφιξή τους έτυχαν θερμής υποδοχής τόσο από τους μαθητές και τους καθηγητές του σχολείου μας όσο και από το Σύλλογο Γυναικών των Συκεών αλλά και από άλλες συλλογικότητες όπως από την Γ ΕΛΜΕ-Θ. Υπήρχαν εκεί πολλοί αλληλέγγυοι αλλά το εντυπωσιακό ήταν τα παιδιά του σχολείου μας, που περίμεναν υπομονετικά πολλή ώρα μέσα στο κρύο για να υποδεχτούν και να αγκαλιάσουν τους καινούργιους τους συμμαθητές! . Τους υποδεχθήκαμε λιτά κι απέριττα. Τα πήγαμε στο Γ1. «Εκεί όταν τα βλέπεις στα πρώτα θρανία μιας αίθουσας που έχεις μπει χιλιάδες φορές και γνώρισες κι αγάπησες εκατοντάδες παιδιά, εκεί να κάθεται η Όλα από το Ιράκ και τ άλλα παιδάκια, δύσκολο να μη βουρκώσεις», μας είπε ένας καθηγητής μας συγκινημένος όπως άλλωστε κι οι υπόλοιποι, που συνόδευσαν τα παιδιά στην αίθουσα και μίλησαν μαζί τους.

Ο Σύλλογος Γυναικών εφοδίασε τα παιδιά με ζωγραφική ύλη και τους έδωσε γλυκίσματα, ενώ η μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου Ελένη Χριστοφορίδου τους έδωσε τετράδια και τους καλωσόρισε στο σχολείο μας με πλακάτ στην αραβική και στην ελληνική γλώσσα.

Τα παιδιά που εντάχθηκαν στο απογευματινό τμήμα υποδοχής είναι από 12 έως 15 ετών. Τα μαθήματα που παρακολουθούν είναι Ελληνική Γλώσσα, Αγγλικά, Μαθηματικά, Πληροφορική, Γυμναστική και Θεατρική Αγωγή.

Η εφημερίδα μας μετά από συνεννόηση με το Διευθυντή του σχολείου κύριο Τζιτζή και την καθηγήτριά μας κυρία Θεοδωρίδου, αποφάσισε να καλύψει δημοσιογραφικά το θέμα. Πήγαμε λοιπόν στο σχολείο ένα απόγευμα μετά από 10 περίπου μέρες για να κάνουμε μια πρώτη γνωριμία και να πάρουμε συνέντευξη. Εκείνη τη στιγμή τα παιδιά είχαν διάλειμμα και στην τάξη βρήκαμε μόνο τα κορίτσια μιας και τα αγόρια έπαιζαν στην αυλή. Στην αρχή φοβηθήκαμε μήπως τα παιδιά ήταν διστακτικά αλλά αντιθέτως μας αντιμετώπισαν πολύ θερμά και φιλικά. Αφού συστηθήκαμε και συμφώνησαν, τους θέσαμε κάποια ερωτήματα. Ύστερα μπήκαν και τα αγόρια κι έτσι μιλήσαμε με όλους. Με τα κορίτσια βέβαια δεθήκαμε περισσότερο. Ακούσαμε μουσική, ένα κορίτσι μας έδειξε ένα βίντεο, στο οποίο χορεύει παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας της, ενώ μιλήσαμε για διάφορα θέματα στην αγγλική γλώσσα. Εντύπωση μας έκανε που η δωδεκάχρονη Χούντσα αναρωτήθηκε γιατί στην Ευρώπη μπορούμε να φοράμε τζιν με σκισίματα ή κοντομάνικα μπλουζάκια, ενώ στην πατρίδα τους αυτά δεν επιτρέπονται. Είπε επίσης πως τα κορίτσια εδώ μπορούν να μιλάνε στα αγόρια και να τους αγγίζουν, κάτι το οποίο στη χώρα τους απαγορεύεται και γι αυτό το λόγο της αρέσει η Ευρώπη. Μας μίλησαν επίσης για το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα τους και παρακολουθήσαμε μαζί τους το μάθημα της Γεωγραφίας και της Γλώσσας. Κάποιοι μαθητές/τριες του σχολείου μας τους επισκέπτονται το απόγευμα, την ώρα των μαθημάτων, τους βοηθούν με τη γλώσσα κι έχουν γίνει φίλοι. Η σκέψη του σχολείου είναι να ενταχθούν αυτά τα παιδιά και σε κάποιες δραστηριότητες του πρωινού προγράμματος, όπως εκπαιδευτικές επισκέψεις, σχολικές γιορτές, περιπάτους κ.α.

Πριν φύγουμε η κυρία Κατερίνα Φράγκου, η υπεύθυνη φιλόλογος μας είπε πως το έργο της είναι ιδιαίτερα δύσκολο αφού τα παιδιά δεν ξέρουν ελληνικά και κάποια από αυτά καλά αγγλικά. Μαθαίνουν βέβαια καταπληκτικά γρήγορα, έχουν έρθει όλες οι ειδικότητες των καθηγητών, η γλώσσα δεν αποτελεί εμπόδιο, το ένα εξηγεί και βοηθά το άλλο. Τα παιδιά έχουν μια ακατανίκητη διάθεση και δίψα για να μάθουν. Πιστεύει πως την επόμενη σχολική χρονιά θα μπορούσαν να ενταχθούν στα σχολεία μας κατά το πρωινό πρόγραμμα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά.

ΥΓ: Θα συνεχίσουμε να είμαστε κοντά τους, «να παίρνουμε και να δίνουμε» και θα σας κρατάμε ενήμερους!

Ένα μικρό στιγμιότυπο από την υποδοχή