Από την Αποστολία Σιλιγκούνα 

Ποια είναι η αίθουσα 12; 

Όταν πρωτομπήκαμε στην αίθουσα 12 του 1ου Γυμνασίου Συκεών, είχαμε αμηχανία και περιέργεια ταυτόχρονα για το τι είναι η Τάξη Υποδοχής. Σίγουρα θα γινόταν προσπάθεια να διευκολυνθεί η ζωή μας μέσα και έξω από το σχολείο, καθώς η γλώσσα μας εμποδίζει να επικοινωνήσουμε και γενικότερα να λειτουργήσουμε όπως οι συνομήλικοί μας στην Ελλάδα. 

Είμαστε ο Αλί 1 και ο Αλί 2 (όπως χαρακτηριστικά αστειευόμαστε), η Μόνικα, ο Σαμίρ, η Σύνθια, ο Χασανίν, ο Μοχάμαντ, η Ναριμάν, η Καίτη, η Έλενα, η Σακίλα και η Νίλα και ό,τι θα κολουθήσει είναι μέρος του δικού μας καθημερινού αγώνα.

Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη τάξη. Ταξιδέψαμε από το Ιράκ, τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Αλβανία, τη Γεωργία και μιλούμε αραβικά, κουρδικά, φαρσί, κιρμαντζί, αλβανικά, γεωργιανά, τη γλώσσα του σώματος και φυσικά την κοινή γλώσσα όλων μας, τη γλώσσα της καρδιάς! Γλώσσα την οποία χρησιμοποιούσαμε ιδιαίτερα στις πρώτες συναντήσεις μας, διότι όλοι είχαμε την κοινή διάθεση να γίνουμε ομάδα! 

Σε αυτή την τάξη δεν είναι απαραίτητο να καθόμαστε στα θρανία για να μάθουμε. Αναζητούμε απαντήσεις, θέτουμε ερωτήματα, λύνουμε προβλήματα βιωματικά, όρθιοι, κάτω στο πάτωμα, πάνω στο θρανίο, στην έδρα ή στην καρέκλα, στον διάδρομο, στο γραφείο της διευθύντριας, των υποδιευθυντών και των καθηγητών και όπου βρεθούμε μαζί με την καθηγήτρια μας! Ο πίνακας για εμάς απλά μπορεί να είναι χρήσιμος να στηρίξουμε το τετράδιο μας, να παίξουμε ή να αγωνιστούμε για την πρωτιά του παιχνιδιού! Η έδρα, εκτός από τα πράγματα της καθηγήτριας, έχει για εμάς ό,τι χρειαζόμαστε για να μάθουμε τα φωνήματα, τις μέρες, τους μήνες την ημερομηνία, τα νούμερα, τα σχολικά αντικείμενα και ό,τι βάλει ο νους σας! Είναι και δικός μας χώρος! 

Οι δραστηριότητες στην τάξη ποικίλες. Η πρώτη διδακτική ώρα ξεκινάει με τις απαραίτητες ρουτίνες: ερωτήσεις για το πώς είμαστε, τι μας άρεσε από την προηγούμενη ημέρα και φυσικά την ημερομηνία! Αρχικά γράφαμε με τη βοήθεια των καρτών αλλά σταδιακά αρχίσαμε να τις εγκαταλείπουμε! Οι δραστηριότητες είναι είτε ομαδικές (ομοιογενούς προφίλ ή με άτομα μεικτής ηλικίας και γλωσσικού επιπέδου) είτε ατομικές. Έτσι βελτιώνουμε τη λεκτική έκφραση, επωφελούμαστε κοινωνικά, σεβόμαστε τη διαφορετικότητα στις ικανότητες και μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε. Χρησιμοποιούμε τα σχολικά εγχειρίδια για τους/τις μαθητές/τριες των Τάξεων Υποδοχής, τις φωτοτυπίες από άλλα εγχειρίδια, χάρτες, πίνακες αναφοράς, τον υπολογιστή, το διαδίκτυο και ό,τι μας βοηθάει να κατανοήσουμε το διαφορετικό. 

Σε αυτή την τάξη παίζουμε και μάλιστα παίζουμε πολύ! Μη σας κάνει εντύπωση αλλά αγαπάμε το παιχνίδι και τον ανταγωνισμό! Παίζουμε για να γνωριστούμε, να γνωρίσουμε, να επικοινωνήσουμε, να διασκεδάσουμε, να μάθουμε. Με γέλια αλλά και αγωνία μάθαμε το «memo», το «πέτα το μπαλάκι», το «μάντεψε τι», το «μάντεψε πού», το «φιδάκι» και κατακτήσαμε λεξιλόγιο σχετικά με την ταυτότητά μας, τα σχολικά αντικείμενα, τα γένη, τα νούμερα, τα άρθρα (αχ, αυτά τα άρθρα!!!), τα τοπικά επιρρήματα, τις χρονικές βαθμίδες, τις κτητικές αντωνυμίες. Η καθηγήτριά μας διασκεδάζει πολύ με το να αιφνιδιάζει τους/τις συναδέλφους της στο γραφείο και μας στέλνει να φέρνουμε από εκεί ό,τι χρειαζόμαστε. Μη σας φαίνεται απλό? εμείς κάποιες φορές ιδρώνουμε να ζητήσουμε το συρραπτικό ή να μεταφέρουμε τα μηνύματα από τη διεύθυνση στην καθηγήτρια μας! 

Το αποτέλεσμα; Γελάμε, χαλαρώνουμε και μαθαίνουμε. Όλο αυτό μας βοηθάει να αρχίσουμε να συναναστρεφόμαστε και με τους/τις συμμαθητές/τριες μας και παράλληλα να επικοινωνούμε με την ανάλογη οικειότητα με τους/τις υπόλοιπους/ες καθηγητές/τριες, που καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια να μας εντάξουν στην ευρύτερη ομάδα της τάξης του βασικού προγράμματος και όλου του σχολείου. 

Διαγωνίσματα; Φυσικά! Όταν ολοκληρωθεί μία διδακτική ενότητα, γράφουμε τεστ (?μας έχει κουράσει η καθηγήτρια!), για να διαπιστώσουμε τι γνωρίζουμε και τι χρειάζεται να βελτιώσουμε.

Παρατηρήσεις και συνέπειες; Φυσικά! Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μας, αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της εφηβείας, των κοινωνικών αλλαγών και προβλημάτων που προκύπτουν. Είναι φορές που ξεφεύγουμε από τους κανόνες που συμφωνήσαμε ως ομάδα και είμαστε υποχρεωμένοι να προβληματιστούμε για κάτι αρνητικό που έγινε, να ζητήσουμε «συγγνώμη» ή ακόμη και να ζητήσουμε τη συνδρομή της διεύθυνσης. 

Φωνές από την καθηγήτρια; Φυσικά! Γιατί απλά είναι άνθρωπος. Πληγώνεται, απογοητεύεται, συγχύζεται, κουράζεται, εμψυχώνεται, χαίρεται, διασκεδάζει, γελάει και μάλιστα πολύ δυνατά! 

Είμαστε όλοι διαφορετικοί αλλά όλοι μαζί σε μια ομάδα θα κατακτήσουμε τη γνώση. Κουβαλούμε από το πρόσφατο παρελθόν μας διαφορετικές συνήθειες, διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, διαφορετικές προσωπικές εμπειρίες και περιπέτειες. Σε αυτή την τάξη η μητρική γλώσσα και ο διαφορετικός κώδικας έκφρασης συναισθημάτων και επιθυμιών δεν είναι εμπόδιο αλλά πρόκληση. Μαζί εκπαιδευόμαστε να αναγνωρίζουμε τις διαφορές μας, να τις αποδεχόμαστε, να αναζητούμε τις ομοιότητες και να αγωνιζόμαστε για την αλλαγή. Πρόκειται για έναν δύσκολο αγώνα, αφού πολλοί/ές από εμάς είχαν συνηθίσει σε σχολικά περιβάλλοντα άλλης φιλοσοφίας, κινήθηκαν σε υποτυπώδη σχολικά κτήρια ή δε γνώρισαν ποτέ τη θαλπωρή της σχολικής οικογένειας. 

Νιώθουμε ασφάλεια,

όταν είμαστε στο σχολείο,

όταν είμαστε στην Τάξη Υποδοχής,

όταν μας χαμογελούν οι συμμαθητές/τριες μας,

όταν παίζουμε μαζί τους,

όταν μας ενθαρρύνουν οι καθηγητές/τριες μας!

ΟΤΑΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ, ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ!

 

Με αγάπη 

στους μαθητές/τριές μου, με την ευχή να φτάσουν όπου επιθυμεί η καρδιά τους

αλλά και σε όσους έχουν φλόγα στην καρδιά

Αποστολία Σιλιγκούνα 

ΥΓ: Αισθανόμαστε χαρούμενοι και περήφανοι που στο σχολείο μας ανθίζει η ΖΩΗ και παρά τις όποιες δυσκολίες τραβάει το δρόμο της…

Leave a Comment