Από τη Συρια στη Θεσσαλονικη: ένα πολύ δύσκολο ταξίδι

Συνέντευξη με μια πρόσφυγα, του Νικήτα Καραδάκη-Αγκαθίδη, Απρίλιος 2016

Αρχικά, στα μαθήματα της οικιακής οικονομίας και γεωγραφίας με την κ. Κουβέλα μαζέψαμε από κάθε παιδί δυο ερωτήσεις που θα ήθελε να κάνει σε ένα πρόσφυγα. Στη συνέχεια μαζί με το συμμαθητή μου, Θανάση Στραγανιώτη, ομαδοποιήσαμε τις ερωτήσεις διότι πολλές από αυτές είχαν το ίδιο νόημα. Ευτυχώς το να παρθεί η συνέντευξη από κάποιον Σύριο δεν ήταν πολύ δύσκολο, επειδή πρόσφατα κάποιοι γείτονες μας μπόρεσαν και φιλοξένησαν δυο κοπέλες από τη Συρία, μαμά και κόρη. Ένα απόγευμα τις επισκέφτηκα και πήρα συνέντευξη από την μητέρα.

Πως σε λένε και από ποια χώρα έρχεσαι;

Ονομάζομαι Bahien και είμαι από την πόλη Χαλέπι της Συρίας.

Ποια ήταν η κατάσταση στη χώρα σου πριν και μετά τον πόλεμο; Πως ήταν η καθημερινότητά σας και ποια η οικονομική σας κατάσταση;

Κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο διακόπηκε και κάτι που πριν τον πόλεμο έκανε 100 λίρες μετά τον πόλεμο κάνει περίπου 3.000 λίρες. Το νερό είχε κοπεί και οι άνθρωποι αναγκαζόταν να πηγαίνουν σε ένα απομακρυσμένο πηγάδι, σε ένα διπλανό χωριό για νερό. Κάποιοι μάλιστα έπαιρναν περισσότερο νερό και το πουλούσαν στους υπόλοιπους. Στις περισσότερες πόλεις τα σχολεία ήταν κλειστά και μερικά παιδιά έχουν να πάνε στο σχολείο 5-6 χρόνια.

Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας ανάγκασαν να φύγετε από τη χώρα σας; Πως νιώθετε που αναγκαστήκατε να την εγκαταλείψετε; Πιστεύετε ότι θα ξαναγυρίσετε κάποια στιγμή;

Έπεφταν συνεχώς βόμβες στην πόλη μας. Οι τζιχαντιστές (ISIS) ανατίναζαν αυτοκίνητα και δεν επέτρεπαν στις γυναίκες να κυκλοφορούν με ακάλυπτο πρόσωπο και χωρίς συνοδό. Την ώρα της προσευχής τα μαγαζιά κλείνανε. Νιώθαμε φόβο. Είναι πολύ λυπηρό γιατί αφήσαμε όλη μας την ζωή, την καρδιά, την ψυχή μας πίσω. Θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα καταφέρω να γυρίσω πίσω στη Συρία, μέσα μου όμως, ξέρω ότι αυτό δεν είναι εφικτό.

Πως πήρατε την απόφαση να φύγετε και ποιες δυσκολίες και κινδύνους αντιμετωπίσατε στο ταξίδι σας;

Φεύγοντας έπρεπε να φοράμε παντού μαντίλα διότι σε κάθε γωνία υπήρχε κίνδυνος να συναντήσουμε κάποια ομάδα τζιχαντιστών του ISIS. Ένα βασικό πρόβλημα ήταν ότι ένα ταξίδι που πριν το έκανες σε μια ώρα τώρα το έκανες σε δέκα ώρες. Και αυτό γινόταν επειδή τα περισσότερα περάσματα ήταν κλειστά και έπρεπε να κάνεις ολόκληρο κύκλο της περιοχής που ήθελες να διασχίσεις. Αλλά μερικές φορές και με ανοιχτά περάσματα ακόμη έπρεπε να κάνεις κύκλο διότι μπορεί και εκεί να γινόταν πόλεμος.

Πως σας αντιμετώπισαν στις χώρες που βρεθήκατε; Ήταν φιλόξενες ή εχθρικές; Τι θα θέλατε να αλλάξετε στον τρόπο που σας αντιμετωπίζουν στις άλλες χώρες;

Οι χώρες που διανύσαμε ήταν οι εξής: Τουρκία (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Μαρμαράς), Ελλάδα (Ρόδος, στην οποία περάσαμε με βάρκα, Αθήνα). Σε γενικές γραμμές μας συμπεριφέρθηκαν καλά. Δεν θα ήθελα να αλλάξω κάτι στις χώρες που πέρασα.

Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, τι διαφορετικό θα είχατε κάνει; Αν κάνατε μια ευχή ποια θα ήταν αυτή;

Είμαι ένας απλός κανονικός άνθρωπος και δεν νομίζω πως μπορώ να αλλάξω κάτι. Αυτά είναι δουλειές των κυβερνήσεων. Θα ήθελα να σταματήσει ο πόλεμος και να ξαναχτιστεί η Συρία, ακόμη ομορφότερη από πριν.

Ποια είναι τα σχέδια και τα όνειρά σας για το μέλλον;

Θα ήθελα μία καλή δουλειά, τα παιδιά μου να ξαναπάνε στο σχολείο, ένα απλό σπίτι και μια χαλαρή ζωή χωρίς πόλεμο και χωρίς τρομοκρατία.

Φωτογραφία: Ο Νικήτας ανάμεσα στα χαρτάκια με τις ερωτήσεις των μαθητών για τους πρόσφυγες

Αυτή την περίοδο στην Ελλάδα βρίσκονται περίπου 54.000 πρόσφυγες. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από την Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν που είναι χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτούς φιλοξενείτε σε προσωρινούς καταυλισμούς που οι συνθήκες ζωής είναι πολύ δύσκολες. Η Bahien είναι πιο τυχερή γιατί φιλοξενείτε μαζί με την δεκαεξάχρονη κόρη της σε ένα κανονικό σπίτι (η υπόλοιπη οικογένεια είναι στην Γερμανία).

Αν κάποιος\κάποια θέλει να βοηθήσει υπάρχουν πολλές οργανώσεις στην Θεσ\νίκη που υποστηρίζουν τους πρόσφυγες, όπως: