Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη!!!

Στις 9/3/2015 η δημοσιογραφική ομάδα του Β3 τμήματος  βρεθήκαμε  στη «ζεστή» κεντρική αίθουσα του 1ο ΚΗΦΗ του δήμου Συκεών! Ο λόγος της επίσκεψής μας ήταν η προγραμματισμένη συνέντευξη τόσο με τους ηλικιωμένους φιλοξενούμενους του κέντρου, όσο και με τους εργαζόμενους σε αυτό. Ήταν πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μας είπαν, νιώσαμε οικεία μαζί τους, χαρήκαμε το φιλικό κλίμα, προβληματιστήκαμε για? το πέρασμα των χρόνων και ?..το νόημα της ζωής!!! Και όλα αυτά σε μία- περίπου- τόσο γεμάτη ώρα!Τη συνέντευξη πήραν οι μαθητές: Κάμουρα Βασιλική, Μαρτίνης Μιχάλης, Μπάτσιου Αργυρούλα, Τρέσκα Λάμπης και η καθηγήτρια Μπέντση Ελευθερία.

Η συζήτηση με τους ηλικιωμένους του κέντρου έγινε ως εξής:

  -Είναι ευχάριστη η επίσκεψη ή διαμονή σας στο χώρο εδώ του κέντρου; Πώς περάτε τον χρόνο σας; Με τι ασχολείστε;

– Περνάμε πολύ ωραία. Τραγουδάμε, χορεύουμε, κάνουμε γυμναστική, ζωγραφίζουμε!

-Έχετε τη δυνατότητα να δημιουργήσετε μεταξύ σας φιλικές σχέσεις; Επικοινωνείτε με τους άλλους ηλικιωμένους, περνάτε καλά;

-Το πιο ευχάριστο για μας εδώ είναι ότι συναντούμε τους φίλους μας, κάνουμε παρέα, μιλάμε για τα προβλήματά μας, μαθαίνουμε τα νέα, τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας, ξεφεύγουμε από το σπίτι μας? γενικά είναι πολύ ωραία!

– Τι είναι αυτό που νοσταλγείτε περισσότερο από την εποχή της νιότης;

-Εγώ που είμαι χήρα νοσταλγώ την εποχή που ήταν όλη η οικογένεια μαζεμένη, που λέγαμε τα νέα στο μεσημεριανό τραπέζι, που ένιωθα χρήσιμη και δημιουργική.

Άλλη ηλικιωμένη: Είχαμε γεμάτα τα σπίτια μας, τότε ήταν ωραία!

– Ποιο ιστορικό γεγονός του παρελθόντος πολιτικό ή κοινωνικό ή φυσικό φαινόμενο που ζήσατε μπορείτε να μας το αφηγηθείτε;

-Ήμουν παιδάκι στον πόλεμο του 1940, θυμάμαι τις δυσκολίες της οικογένειας, τη φτώχεια, το παιδομάζωμα με τους Γερμανούς, τα αντίποινα στον εμφύλιο.

Άλλος: Δεν πήγαμε σχολείο, δε γινόταν. Κι όταν τελείωσε ο πόλεμος, ήμουν αρκετά μεγάλος, έπρεπε να δουλέψω, έμαθα γράμματα από τη ζωή.

Άλλη: Θυμάμαι όταν έγινε χούντα, ξυπνήσαμε και ακούγονταν εμβατήρια, μάθαμε τα νέα από το ραδιόφωνο. Κυριαρχούσε ο φόβος, δε λέγαμε τη γνώμη μας για τίποτα, όσοι ήταν πολιτικοποιημένοι είχαν προβλήματα με την ασφάλεια, οι κομμουνιστές στάλθηκαν εξορία.

-Άλλη:  Θυμάμαι το σεισμό του 1978, ήταν κάτι πολύ φοβερό? δεν τολμούσαμε να μπούμε στα σπίτια μας, η γη κουνούσε τα πάντα για καιρό.

– Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε τώρα στην οικονομική κρίση;

-Δεν μας φτάνουν τα  χρήματα. Παίρνουμε τα λεφτά και δεν προλαβαίνουμε να τα δούμε καλά- καλά.

– Έχετε παιδιά; Αν ναι, σας επισκέπτονται συχνά; Πώς νιώθετε που είναι μακριά σας;

-Έχω παιδιά και εγγόνια, συνήθως τα βλέπω μία φορά το μήνα, μένουν μακριά!

-Εγώ έχω και δισέγγονα, νιώθω τόσο ωραία μαζί τους.

-Το προσωπικό είναι φιλικό μαζί σας;

– Είναι πολύ φιλικό μαζί μας. Είναι πολύ καλοί! Κάνουν ότι μπορούν για να είμαστε καλά!

– Πώς νιώθετε βλέποντας εμάς τους μαθητές να πηγαίνουμε στο διπλανό κτίριο που είναι σχολείο;

-Χαιρόμαστε που σας βλέπουμε να πηγαίνετε σχολείο! Έχει ζωή ο τόπος τριγύρω. Όταν κλείνουν τα σχολεία ερημώνει το μέρος. Χαιρόμαστε να σας βλέπουμε να τρέχετε, να παίζετε, να κάνετε γυμναστική, παίρνουμε από τη ζωντάνια σας!

-Σας ευχαριστούμε για αυτήν την τόσο φιλική κουβέντα.

Στη συνέχεια απευθυνθήκαμε στους εργαζόμενους του ΚΗΦΗ και μιλήσαμε με την κυρία Γεωργιάδου Ζωή και την κυρία  Πετρίδου Σάσα. Tις  ρωτήσαμε:

-Ποιοι ηλικιωμένοι μπορούν να «φιλοξενηθούν» στα κέντρα ημερήσιας φροντίδας του δήμου Συκεών ;

– Ηλικιωμένοι άνω των εξήντα ετών  που δεν μπορούν να αυτοβοηθηθούν, αλλά και κάποιοι με προβλήματα μνήμης ή και νοητικά προβλήματα, βρίσκουν απασχόληση στο χώρο μας και φροντίδα. Δεν υπάρχει κάποια οικονομική προϋπόθεση.

– Πόσοι περίπου ηλικιωμένοι επισκέπτονται το κέντρο καθημερινά; Τι ηλικίας και τι φύλου;

-Συνήθως είκοσι με είκοσι πέντε άτομα επισκέπτονται το κέντρο καθημερινά, αλλά υπάρχουν μέρες που μας επισκέπτονται και παραπάνω ηλικιωμένοι. Οι περισσότερες είναι γυναίκες και συνήθως 80 και άνω ετών.

-Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στη δουλειά σας ;Πώς αυτή μπορεί, κατά τη γνώμη σας, να γίνει πιο αποτελεσματική;

-Η δουλειά μας παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία, καθώς οι ηλικιωμένοι έχουν συχνά προβλήματα επικοινωνίας, μνήμης όπως η άνια, προβλήματα από εγκεφαλικά, βαρηκοΐας. Αυτό απαιτεί αυξημένη εγρήγορση, κατανόηση και διαρκή φροντίδα. Εμείς κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, νιώθουμε τους ηλικιωμένους σαν οικογένειά μας και αυτοί με την σειρά τους μας εμπιστεύονται  και ανταποδίδουν τα συναισθήματά  μας.

– Ποιο είναι το μεγαλύτερο ή βασικότερο πρόβλημα που έχουν οι ηλικιωμένοι την εποχή της κρίσης;

-Το οικονομικό θέμα βασανίζει τους ηλικιωμένους φυσικά, αφού επηρεάζει την ποιότητα ζωής τους και συνδέεται με την περίθαλψη και την υγεία τους.

Η οικονομική κρίση επηρέασε τη δουλειά σας;

-Πάρα πολύ! Και επειδή το βιοτικό επίπεδο των ηλικιωμένων έχει φτωχύνει, αλλά και επειδή υπάρχουν πάντα ανάγκες σε προσωπικό για περισσότερη φροντίδα.

Στη συνέχεια, ευχαριστήσαμε τους συνομιλητές μας και τους αποχαιρετήσαμε. Ελπίζουμε να βρήκατε ενδιαφέρουσα τη συνέντευξη μας!!!

Παρακολουθήστε μέρος της συνέντευξης

 

Leave a Comment