Διηγήματα …Γυμνασίου (Γ1)

Μια λογοτεχνική ματιά σε όσα ακούμε, βλέπουμε, αντιλαμβανόμαστε. Με αφορμή το «Ζητείται ελπίς» του Α. Σαμαράκη, που μελετήσαμε στο μάθημα της Λογοτεχνίας, ψηλαφίσαμε με τη δική μας οπτική και το δικό μας λόγο τα σύγχρονα προβλήματα.  Έτσι γεννήθηκαν τα δικά μας διηγήματα. Τα δημοσιεύουμε ?σε συνέχειες, καθώς είναι μεγάλα σε μέγεθος. Ξεκινάμε λοιπόν με τα διηγήματα του Γ1 και θα ακολουθήσουν του Γ2, Γ3 και Γ4.   Καλή ανάγνωση!

“Ζητείται ανθρωπιά” από το Θεοδόση Καζάκο

Ακόμη μια δύσκολη μέρα τελείωσε. Μπήκε στο σπίτι αργά το απόγευμα εξουθενωμένος  από τη δουλειά και γεμάτος από ανάγκη για χαλάρωση. Άναψε το τζάκι, δυσκολεύτηκε λίγο είναι η αλήθεια, αλλά τελικά τα κατάφερε. Κάθισε στον καναπέ θαυμάζοντας τις φλόγες που πετάγονταν και συναγωνίζονταν μεταξύ τους ποια θα υψωθεί πιο πάνω. Ώρα για την εφημερίδα, σκέφτηκε. Να διαβάσω τα νέα της ημέρας.

Το πρωτοσέλιδο είχε σαφώς να κάνει με τις επικείμενες εκλογές. Πρόεδροι κομμάτων “κονταροχτυπιούνταν” μεταξύ τους και έδιναν μάχη με βρισιές και συκοφαντίες για να κερδίσουν την “ψήφο εμπιστοσύνης” του λαού! Πιο κάτω: “Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού για το τέλος των μνημονίων δεν επαληθεύτηκαν και ο ίδιος προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει τους Έλληνες ότι η χώρα έχει βγει από την οικονομική κρίση”.

Αγανακτισμένος με όλη αυτήν την ντροπιαστική κατάσταση της χώρας πίνει μια γουλιά καφέ και γυρίζει στην επόμενη σελίδα. Με μεγάλα γράμματα αναγράφεται ο μεγάλος νικητής των Όσκαρ,  ο Sylvester Stallone. Πιο κάτω όμως υπάρχει μία στήλη αφιερωμένη στα “σκουπίδια” της εποχής μας, “power of love” και “survivor”. Ψεύτικοι ήρωες, ψεύτικοι έρωτες, ψεύτικα συναισθήματα, ψεύτικη συνεργασία και ψεύτικη κριτική σε όλα. Όλα ανούσια και υποτυπώδη στο βωμό του χρήματος, σκέφτεται. Αυτή είναι η εποχή μας. Βάζει ένα ακόμα ξύλο στο τζάκι και γεμάτος θλίψη από τα σημερινά πρότυπα ξεφυλλίζει την εφημερίδα και σταματά στα αθλητικά νέα. Κλείνει τα μάτια. Κάποτε ήταν νέος, δεν είχε τη χαρακτηριστική κοιλίτσα, αυτοσαρκάζεται και  πίστευε πως ο κόσμος θα αλλάξει.

Το βλέμμα του σταματά στο Μιχάλη Ζαμπίδη, ο οποίος βάζει ακόμη ένα κύπελλο στη “συλλογή” του, καθώς στέφεται για άλλη μια φορά πρωταθλητής βαρέων βαρών και κάνει για άλλη μια φορά τη χώρα μας περήφανη. Χαμογελά. Αυτοί θα έπρεπε να είναι τα πρότυπα για τη σημερινή κοινωνία και όχι η ψευτιά και η υποκρισία των ευτελών εκπομπών της τηλεόρασης, σκέφτεται σχεδόν μεγαλόφωνα!

Το τζάκι κοντεύει να σβήσει. Σκαλίζει τα ξύλα για να τους δώσει την πρέπουσα φλόγα. Μετά τη χαρούμενη προηγούμενη είδηση το μάτι του πέφτει στις μικρές αγγελίες. Αγγελίες του τύπου: “Νοικιάζεται μεζονέτα διώροφη με δύο υπνοδωμάτια, ένα wc και σαλόνι. Μπαλκόνι με θέα την πανέμορφη Θεσσαλονίκη”. “Πωλείται αυτοκίνητο μεταχειρισμένο σε άριστη κατάσταση”. “Πωλείται κράνος μηχανής σχεδόν αχρησιμοποίητο”. Αγγελίες χωρίς ενδιαφέρον. Τις προσπερνά αδιάφορος.

Ξαφνικά γουρλώνει τα μάτια. Τι σόι αγγελία είναι αυτή; «Ζητείται ανθρωπιά! Αύριο στις 7:00 το απόγευμα όσοι αναζητούμε ανθρωπιά και έναν άλλο κόσμο θα βρεθούμε για να συντονιστούμε».

Αυτή είναι η κοινωνία η σημερινή με τις αποτυχίες και τις επιτυχίες της, ξανασκέφτεται. Μια κοινωνία γεμάτη όνειρα. Δεν υπάρχουν αρμόδιοι για να τα πραγματοποιήσουν. Οι περισσότεροι ενεργούν με βάση το χρήμα και τη δόξα. Ανθρωπιά λείπει από το σήμερα. Αυτή η τελευταία όμως αγγελία! Λες να πάω; Λες να υπάρχουν και άλλοι; Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι. Είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί αυτοί που θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Ακόμα μπορούμε. Θα βρεθούμε λοιπόν αύριο στις 7:00 το απόγευμα και θα συντονιστούμε. Ας φορέσουμε χαμόγελα στα χείλη και ανοιχτές αγκαλιές.

Κούνησε το κεφάλι, έκλεισε την εφημερίδα και πήγε για ύπνο.

“Πριν να είναι αργά!” από το Γιώργο Διαμαντίδη

Μια σκοτεινή μέρα. Ήταν μία βροχερή μέρα αλλά κανείς δε φαινόταν να διστάζει να βγει από το σπίτι. Μου ?ρθε η ιδέα να πάρω το φίλο μου τον Γιάννη και να πάμε στο καφενείο της γειτονιάς, να πούμε τα νέα μας και να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί. Το ραντεβού πράγματι κανονίστηκε στις 6:00 το απόγευμα. Δυστυχώς ο Γιάννης άργησε να έρθει και εγώ ήμουν μόνος σε ένα τραπέζι χωρίς να κάνω τίποτα.

Καθώς είχα βαρεθεί, αποφάσισα να ανοίξω το κινητό μου να δω τις ειδήσεις. Στην πρώτη σελίδα που άνοιξα, τα θέματα ήταν πολιτικά. Δεν με πολυένοιαζαν τα πολιτικά και για αυτό πέρασα χωρίς καν να το σκεφτώ στην επόμενη. Καθώς περιηγήθηκα στο site, είδα τις ειδήσεις που αφορούσαν στο ποδόσφαιρο. Η μια ήταν πιο καταθλιπτική από την άλλη. «Παίκτης τραυματίστηκε στην προπόνηση και θα μείνει έξι μήνες εκτός γηπέδων». «Χτύπησε σε έναν αγώνα τον αντίπαλό του με αντικανονικό τρόπο και θα είναι εκτός για επτά αγωνιστικές. Πιθανώς πρόκειται για κάταγμα στο δεξί πόδι και μια θλάση στο αριστερό». Αφού έριξα μια ματιά λοιπόν στις αθλητικές ειδήσεις, είπα να δω και τα γενικότερα νέα. Άρχισα να διαβάζω και η ψυχή μου μαύρισε. Αντίκρισα τόσο τρομακτικές ειδήσεις! Τα θέματα αφορούσαν σε αυτοκτονίες, ληστείες και άλλες ακόμα πιο σκοτεινές. Ακόμα και δολοφονίες μικρών παιδιών αλλά και ατόμων μεγαλύτερων από μένα. Πραγματικά αναρωτήθηκα τι νόημα είχε να δω το φίλο μου. Στην προσπάθεια να μου φτιάξει η διάθεση μπήκα στο instagram και είδα φωτογραφίες φίλων, που «περνούσαν καλά»,  δίχως να τους ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω τους. Πολύ πιθανόν, σκέφτηκα, να μην είναι τόσο χαρούμενοι όσο θέλουν να δείξουν στους υπόλοιπους.

Κοίταξα επίμονα το ρολόι μου. Είχε περάσει μισή ώρα και ακόμη να εμφανιστεί ο Γιάννης. Αποφάσισα να τον πάρω τηλέφωνο αλλά πριν προλάβω να τον καλέσω βλέπω ένα μήνυμα στο κινητό. Μου έλεγε πως δεν θα μπορέσει να έρθει, διότι συνέβη κάτι σοβαρό. Έτσι αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι μου και να επικοινωνήσω μαζί του την επόμενη μέρα.

Πράγματι επικοινωνήσαμε την επόμενη μέρα και κανονίσαμε να τα πούμε από κοντά στο καφενείο της γειτονιάς. Γεμάτος χαρά που επιτέλους θα ξανάβλεπα τον κολλητό μου πήγα στο καφενείο και τον βρήκα να έχει έρθει πριν από μένα και να κάθεται μελαγχολικός στο τραπέζι. «Τι ήταν αυτό που σε στεναχώρησε χθες;» τον ρώτησα. «Πέθανε ο παππούς μου. Και δεν έφτανε αυτό αλλά πέθανε και η αγαπημένη μου θεία. Ήταν η θεία που σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο βρισκόμασταν. Περνούσαμε καλά. Δεν έμοιαζε να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας και ήταν απρόσμενο. Ήταν από καρδιακή προσβολή και δεν το περίμενε κανείς. Οι γιατροί προσπάθησαν αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα. Ήταν ήδη πολύ αργά». Μου  τα είπε όλα μαζί. Στεναχωρήθηκα με το φίλο μου και αναρωτήθηκα πώς γίνεται ενώ όλα είναι καλά, μέσα σε μια ώρα να γίνονται τόσα πολλά άσχημα πράγματα σε κάποιους τόσο καλούς ανθρώπους, που προσπαθούν για το καλύτερο και νοιάζονται για τους άλλους. Προσπάθησα να τον παρηγορήσω.

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο σκοτεινός και άδικος από ότι φανταζόμαστε εμείς οι μικρότεροι. Νομίζουμε ότι θα καλοπερνάμε και θα είναι όλα πληρωμένα από τους γονείς μας. Ότι οι γονείς μας πάντα θα είναι καλά και θα τα φροντίζουν όλα! Το μάθημα το πήρα. Δεν πρέπει να ενδιαφερόμαστε μόνο για μας αλλά και για τους γύρω μας. Πρέπει να αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο στους αγαπημένους μας, στους φίλους μας, στους συγγενείς μας. Μπορεί να γίνει κάτι απρόσμενο και τότε θα ?ναι πια πολύ αργά. Ας μιλήσουμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Ας τους δείξουμε πόσο τους νοιαζόμαστε. Ας μην στεκόμαστε σε μικρές ή μεγαλύτερες διαφωνίες μαζί τους. Μπορεί να τους χάσουμε σε μια στιγμή και τότε θα είναι αργά?