Περιήγηση στη Δεντροφυτεία, το δασάκι της γειτονιάς μας

Το δάσος της  Δεντροφυτείας αποτελεί έναν πνεύμονα για την περιοχή των Συκεών. Είναι στη γειτονιά μας και πολύ κοντά στο σχολείο μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να το επισκεφτούμε, να περπατήσουμε τα μονοπάτια του, να καταγράψουμε εικόνες και να συμβάλλουμε όσο μπορούμε στη ανάδειξη αλλά και στη βελτίωσή του. Μια πρώτη διερεύνηση ξεκινά από τους δημοσιογράφους της σχολικής μας εφημερίδας «Κατά?Τείχη»…

 

Φωτορεπορτάζ: Δέσποινα Βασμαδά και Στέλιος Αλεκτορίδης

Ξεκινήσαμε τον περίπατό μας από την κεντρική είσοδο.

Ο κ. Λαθήρας Γιάννης, καθηγητής μας και κάτοικος Συκεών από την παιδική του ηλικία, μας μίλησε για το δάσος της Δεντροφυτείας.

Η Δεντροφυτεία κάποτε ήταν πιο μεγάλη. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε βλέποντας έξω από το περιφραγμένο δάσος, στη μέση του δρόμου, τα δέντρα. Τα κτίρια που χτίστηκαν σταδιακά  περιόρισαν πολύ το χώρο της. Η έκταση του δάσους σήμερα είναι περίπου 75 στρέμματα. Κάποτε ήταν πολύ μεγαλύτερη. Έχει κυρίως πεύκα, κυπαρίσσια και κέδρους και τα τελευταία χρόνια φυτεύτηκαν κάποια άλλα δέντρα, πολλά από τα οποία όμως ξεράθηκαν, καθώς δεν συντηρήθηκαν. Η ηλικία της δεντροφυτείας υπολογίζεται περίπου στα 80 χρόνια, ίσως κάτι λιγότερο και είναι τεχνητό δάσος, δηλαδή φυτεύτηκε. Εκεί που τώρα είναι το 1&5 δημοτικό σχολείο υπήρχε μια μεγάλη αλάνα, που την χρησιμοποιούσαμε, όταν ήμασταν πιτσιρικάδες ως γήπεδο. Η περιοχή αυτή ήταν πάντα γεμάτη κόσμο, χώρος εκδρομών των τριών δημοτικών που υπήρχαν, καθώς γυμνάσιο δεν υπήρχε στην περιοχή. Εδώ μεγαλώσανε γενιές και γενιές Συκιωτών. Όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός στη Θεσσαλονίκη το 1978, σε αυτήν την  περιοχή στήθηκαν σκηνές κι έμεναν οι κάτοικοι για πολύ καιρό, επειδή πολλά σπίτια είχαν γκρεμιστεί ή κρίθηκαν ακατάλληλα. Από ένα σημείο και μετά η Δεντροφυτεία εγκαταλείφθηκε στην τύχη της και δεν την φρόντισαν όσο έπρεπε. Τώρα, όπως βλέπετε, κυκλοφορούν κυρίως άνθρωποι με τα σκυλάκια τους κι όχι πολύς κόσμος. Πριν 3-4 χρόνια έγινε μια πολύ καλή παρέμβαση, ένα  αναψυκτήριο και μάλιστα ξύλινο, που δένει με το περιβάλλον, με αποτέλεσμα το δασάκι να ζωντανέψει από επισκέπτες, που έρχονται ν? απολαύσουν τον καφέ τους σε έναν τόσο ωραίο φυσικό χώρο.

Γύρω στη δεκαετία του ?80 γίναν αυτά τα δρομάκια, που περπατάμε, και μπήκε φωτισμός, αλλά ποτέ δεν λειτούργησε από όσο θυμάμαι. Αν υπήρχε φωτισμός, ο χώρος θα ήταν περισσότερο προσβάσιμος στον κόσμο που περνάει από δω. Πριν περίπου μια δεκαετία κατασκευάστηκε ένας θερινός κινηματογράφος, που είναι στο ωραιότερο σημείο της πόλης. Σήμερα η Δεντροφυτεία έχει πολλά προβλήματα αλλά, όπως βλέπετε, το δάσος ακόμα αντέχει, παρότι το έδαφος δεν ευνοεί την ανάπτυξη των δέντρων. Φιλοξενεί  πολλά είδη πουλιών. Αν περπατήσετε, θα δείτε ότι έχει πάρα πολλές χελώνες, πουλιά και πεταλούδες. Είναι ένα ζωντανό δάσος. Όσο περπατάμε προς τα μέσα, που είναι πιο παρθένο το μέρος, έχει περισσότερα είδη.  Η παρουσία του δάσους, πρέπει να πούμε, ότι κατεβάζει τη θερμοκρασία της περιοχής 1-2 βαθμούς. Μας παρέχει επομένως δροσιά, οξυγόνο, ησυχία, ηρεμία. Τα γυμνάσια και τα λύκεια δεν έρχονται εκδρομή εδώ, κυρίως, γιατί δεν υπάρχουν τουαλέτες στο χώρο. Δεν έχει επίσης πολλούς κάδους απορριμμάτων. Κάποιες παιδικές χαρές που υπήρχαν δεν λειτουργούν. Υπάρχουν πολλά σκουπίδια κι εκεί που υπάρχουν κάδοι δεν καθαρίζονται τακτικά. Και ο κόσμος όμως που το επισκέπτεται δεν το προσέχει. Εδώ που υπάρχει τσιμέντο υπήρχε χώμα και μπασκέτες. Τώρα βάλανε τσιμέντο αλλά κατάργησαν τις μπασκέτες. Θα μπορούσαν να υπάρχουν στο χώρο γηπεδάκια για να παίζουν τα παιδιά, παιδικές χαρές, διάφορες κατασκευές, χώροι εστίασης, κιόσκια. Δεν υπάρχουν επίσης φύλακες, που θα φροντίζουν το δάσος.

Τίθεται λοιπόν το θέμα πώς θα πρέπει να παρέμβουν οι κάτοικοι, η νεολαία της περιοχής, ώστε να γίνει περισσότερο προσβάσιμο το δάσος και να αξιοποιηθεί ως χώρος αναψυχής από τους κατοίκους.

Καθώς περπατούσαμε, συναντήσαμε τον κ. Ντίνο Ζωγόγιαννη, κάτοικο Συκεών, που περπατούσε με το σκυλάκι του και συζητήσαμε για λίγο μαζί του.

Το δάσος πρέπει να αποκτήσει προσβασιμότητα στον κόσμο γιατί ο καθένας που το επισκέπτεται μπορεί να είναι εν δυνάμει φύλακάς του. Όσο περισσότερος κόσμος μπαίνει μέσα στο δάσος τόσο λιγότερα περιθωριακά στοιχεία θα βλέπουμε εδώ. Τα προβλήματα είναι πολλά. Τα φωτιστικά για παράδειγμα που υπάρχουν δεν λειτουργούν, γιατί κάποιοι επανειλημμένα  έκλεψαν τα χάλκινα καλώδια τους, προφανώς για να τα πουλήσουν, με αποτέλεσμα να υπάρχουν φώτα μόνο στον κεντρικό δρόμο της Δεντροφυτείας.

Ο χώρος αυτός, που θα μπορούσε να είναι στολίδι για την περιοχή, είναι απαξιωμένος. Η Δεντροφυτεία μας θα έπρεπε να έχει καθημερινή παρουσία συνεργείων καθαριότητας. Και οι επισκέπτες πρέπει να προσέχουν, να μαζεύουν τα απορρίμματα τους, γιατί είναι αλήθεια πως δεν έχει και πολλούς κάδους. Κι αυτοί όμως που υπάρχουν πρέπει να καθαρίζονται τακτικά. Απαράδεκτη η κατάσταση. Οι διάδρομοι που περπατάμε, τα χόρτα? Αν ερχόσασταν εδώ πριν την Πρωτομαγιά τα χόρτα σε μερικά σημεία φτάναν τα δύο μέτρα. Τράβηξα μάλιστα φωτογραφίες και τις έστειλα στο Δήμαρχο, επισημαίνοντας την απαράδεκτη κατάσταση. Βέβαια για να ξεκινήσει η διαδικασία κοπής των χόρτων πρέπει να γίνει δημοπρασία, να αναλάβουν εργολάβοι, μια κι ο δήμος δεν έχει τα κατάλληλα εργαλεία. Αυτό είναι χρονοβόρο. Ας ξεκινήσει επιτέλους έγκαιρα όμως η διαδικασία, για να μην υπάρχει αυτό το αίσχος, αυτό το χάλι. Το δασαρχείο έχει επίσης μεγάλες ευθύνες για τις παρεμβάσεις που δεν έχουν γίνει, αφού η δεντροφυτεία είναι στη δικαιοδοσία του. Προτείναμε κάποτε διάφορα, όταν ήμουν μια περίοδο δημοτικός σύμβουλος, ανάμεσα σ? αυτά να γίνει μια τεχνητή λιμνούλα. Άλλη πρόταση ήταν να φυτευτούν καλλωπιστικά φυτά, μια και υπάρχουν πολλά σημεία «φαλακρά», για να έχει μια ποικιλομορφία ο χώρος.

Θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να σουλουπωθεί πάντως το μέρος. Για παράδειγμα: να κοπούν τα άρρωστα δέντρα και να κλαδεύονται τα υγιή, όταν πρέπει. Δεν είμαι γεωπόνος αλλά σίγουρα πολλά θα μπορούσαν να γίνουν. Το βασικό πρόβλημα πάντως που εντοπίζω είναι αυτό της καθαριότητας.

Συνεχίσαμε τον περίπατό μας μέσα από τα μονοπατάκια, με κατεύθυνση τον κινηματογράφο.  Παρατηρήσαμε τα δέντρα, ακούσαμε τα πουλιά, είδαμε πολλές χελώνες και πεταλούδες. Όσο προχωρούσαμε το δασάκι ήταν πιο πυκνό και πιο παρθένο. Είδαμε παραφουσκωμένους κάδους, γεμάτους σκουπίδια, σπασμένους κάποιους από αυτούς. Υπήρχαν πολλά σκουπίδια σε διάφορα μέρη. Επίσης στους διαδρόμους έλλειπαν πλάκες και τα μονοπάτια δεν ήταν καθόλου περιποιημένα. Χώματα, πευκοβελόνες, σπασμένα κλαδιά, άρρωστα δέντρα, περιττώματα σκύλων, ήταν μερικά από αυτά, που παρατηρήσαμε και φωτογραφίσαμε. Σε κάποια σημεία τα χόρτα ήταν άκοπα κι έφταναν το ένα μέτρο, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να περπατήσεις εκεί. Μέχρι και πλαστικές κορδέλες αφημένες να περικυκλώνουν τα δέντρα, προφανώς από την οριοθέτηση που έγινε, για τον πρόσφατο αγώνα ποδηλασίας, ο οποίος πραγματοποιήθηκε πριν περίπου ένα μήνα. Εντύπωση μας έκαναν οι εγκαταλελειμμένες παιδικές χαρές, να χάσκουν χορταριασμένες, χωρίς ούτε ένα παιγνίδι.

Οι περιπατητές του δάσους ήταν πρόθυμοι να μας μιλήσουν και όλοι θεωρούν το πρόβλημα της καθαριότητας του χώρου ως βασικότερο αλλά και αυτό της περιποίησης των δέντρων από ειδικούς. Απαραίτητο επίσης είναι να αποκατασταθούν οι παιδικές χαρές που υπάρχουν, ώστε να εκπληρώνουν το σκοπό δημιουργίας τους! Ήδη στο χώρο της δεντροφυτείας υπάρχει μια ξύλινη κατασκευή, που φιλοξενεί τους δασοπροσκόπους και κάποιο κτίριο, μάλλον υδραγωγείο, που ανήκει στον ΟΥΘ. Οι μαθητές/-τριες της εφημερίδας φωτογράφισαν ό,τι τους έκανε εντύπωση. Ήδη από την πρώτη αυτή διερεύνηση ακούστηκαν κάποιες προτάσεις: να «υιοθετήσουμε» τη Δεντροφυτεία, σαν σχολείο ή σε συνεργασία με άλλα σχολεία της περιοχής, να δημιουργήσουμε, με τη συνδρομή των κατοίκων της περιοχής, ομάδα ή σύλλογο εθελοντών «φίλων της Δεντροφυτείας», να απευθυνθούμε στους κατοίκους που το επισκέπτονται καθημερινά βγάζοντας το σκύλο τους περίπατο, στο δήμο, στο δασαρχείο κ.λ.π.

Αφού περπατήσαμε περιμετρικά το δάσος και συλλέξαμε υλικό από φωτογραφίες και σημειώσεις, υποσχεθήκαμε να ξαναρθούμε. Οι μικροί δημοσιογράφοι έχουμε σκοπό να μάθουμε περισσότερα για το δάσος της Δεντροφυτείας, για την ιστορία του, την προσφορά του και φυσικά, αφού αναδείξουμε τα προβλήματα, να προτείνουμε παρεμβάσεις και ίσως λύσεις προς κάθε κατεύθυνση.

Επιφυλασσόμαστε επομένως για του χρόνου. Να συνεχίσουμε την ενασχόλησή μας με το δάσος της Δεντροφυτείας, με σκοπό να το αναδείξουμε και να συμβάλλουμε να βελτιωθεί, ώστε να το απολαμβάνουμε όλοι μας.

 

Εντυπώσεις από τους μαθητές/τριες

Δάφνη Γκόγκα

Η περιήγησή μας στη Δεντροφυτεία του Δήμου Συκεών ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε το φυσικό τοπίο αλλά και να προβληματιστούμε. Υπάρχουν αρκετά θετικά στοιχεία στο άλσος. Καταρχήν είναι ο μόνος πνεύμονας πράσινου στην περιοχή μας. Προσφέρεται για περιπάτους, καθώς υπάρχουν αρκετά δρομάκια, άλλα χωμάτινα και άλλα με χαλικάκια. Μπορείς να απολαύσεις την ησυχία, να χαλαρώσεις σ’ ένα από τα κιόσκια που θα συναντήσεις στη διαδρομή σου, να μαζέψεις λουλούδια ή απλώς να θαυμάσεις την όμορφη θέα από μερικά ψηλά σημεία. Πρέπει να τονίσουμε ακόμα, ότι πρόκειται για ένα ζωντανό δάσος, εφόσον για παράδειγμα μπορεί να συναντήσεις χελώνες. Υπάρχει επίσης ένα αναψυκτήριο, το οποίο δίνει ζωντάνια στον χώρο (αν και με τις μουσικές χαλάει λίγο την ατμόσφαιρα του τοπίου), καθώς και ένα ξύλινο κτίσμα το οποίο χρησιμοποιείται από προσκόπους. Και φυσικά, πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι μια εύκολα προσβάσιμη  περιοχή καθώς σε ελάχιστα λεπτά με τα πόδια βρίσκεσαι απ’ το βουητό του δρόμου στην ησυχία.

Δυστυχώς όμως κάποιες εικόνες μας προκάλεσαν λύπη αλλά και θυμό. Τα πεταμένα σκουπίδια τα οποία αφήνουν μια δυσοσμία, τ? αποτσίγαρα, τα αγριόχορτα που δεν είχαν κοπεί, οι κατεστραμμένες παιδικές χαρές, όλα αυτά δίνουν μία αίσθηση εγκατάλειψης. Ένα ακόμα πρόβλημα είναι ότι κυκλοφορούν αρκετά αδέσποτα σκυλιά. Επίσης οι πολλές πέτρες δυσκολεύουν το περπάτημα στο άλσος. Τέλος παρατηρώντας κάποια δέντρα που έμοιαζαν άρρωστα και ρωτώντας κάποιους ανθρώπους μάθαμε ότι υπάρχει καρκίνος των δέντρων.

Αν θέλουμε λοιπόν να συνεχίσουμε να έχουμε αυτό το δασάκι στην περιοχή μας, πρέπει όλοι -πολίτες και δήμος- να φροντίζουμε για την καθαριότητα και την αισθητική του.

Δέσποινα Βασμαδά

Πριν λίγο καιρό επισκεφθήκαμε το δασάκι της περιοχής μας και συγκεντρώσαμε πληροφορίες γι αυτό.

Ήταν πολλά αυτά που με εντυπωσίασαν αλλά μια γενική εικόνα καταγράφεται ως εξής: το δασάκι της γειτονιάς μας είναι ο κύριος «πνεύμονας» των Συκεών και είναι πολύ λυπηρό εμείς να το ρυπαίνουμε και να το καταστρέφουμε. Παρ? όλο που είμαστε κάτοικοι της περιοχής κι έχουμε όλοι σχεδόν περπατήσει σ? αυτό, γνωρίσαμε σημεία, που δεν ξέραμε ότι υπάρχουν. Εντόπισα όμως και αρκετά προβλήματα. Σε μεγάλη έκταση υπάρχουν αυτοκίνητα και παρατήρησα επικίνδυνους χώρους για τα παιδιά, όπως παιδικές χαρές και πάρκα. Υπάρχουν βέβαια χώροι αναψυχής, που είναι δεμένοι με το φυσικό περιβάλλον, όπως ένα κιόσκι και αναψυκτήριο. Γίνονται κατά καιρούς στο δασάκι μας αγώνες ποδηλατοδρομίας και οργανώνεται από τους προσκόπους ανθοέκθεση.

Σταυρούλα Πετρίδου

Είχαμε τη χαρά να επισκεφτούμε το δάσος της Δεντροφυτείας, ένα δασάκι που βρίσκεται στις Συκιές και αποτελεί το μοναδικό πνεύμονα της περιοχής. Χαρίζει στους κατοίκους δροσιά και οξυγόνο. Η είσοδός του είναι ελεύθερη για όλους τους επισκέπτες αλλά αυτό μπορεί, ιδιαίτερα αργά το βράδυ, να είναι επικίνδυνο. Χωρίς φύλακες να το προσέχουν και να το προστατεύουν τις βραδινές ώρες, μπορεί να φιλοξενεί και περιθωριακά στοιχεία. Απ’ όσο καταλάβαμε δεν υπάρχει μόνιμο συνεργείο καθαρισμού, με αποτέλεσμα τα σκουπίδια να μη μαζεύονται τακτικά. Αυτό το δασάκι είναι το στολίδι των Συκεών γι αυτό θα πρέπει σύντομα, κάτοικοι και δήμος, να κάνουν κάτι για την προστασία του.

Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Το δασάκι της δενδροφυτείας να γίνει ένα πραγματικό κόσμημα για τις Συκιές

Το δασάκι της δενδροφυτείας θα έπρεπε να είναι ένα πραγματικό κόσμημα για τις Συκιές. Ενώ θα έπρεπε να αποτελεί μια πραγματική ανάσα πράσινου και αναψυχής για όλους τους κατοίκους των Συκεών, δυστυχώς παρουσιάζει πολλά προβλήματα και ελλείψεις .Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε ως ομάδα και τάξη να το επισκεφτούμε και να εξερευνήσουμε τα προβλήματα του. Από πληροφορίες που συγκεντρώσαμε μάθαμε: ότι έχει έκταση 75 στρέμματα και  περιφράχτηκε στο τέλος της δεκαετίας του ?80.Θα μπορούσε με αυτή την έκταση που έχει να διαμορφωθεί έτσι, ώστε να υπάρχουν διάφοροι χώροι για παιχνίδι, παιδικές χαρές, πάρκα και αναψυκτήρια. Δυστυχώς, εμείς αυτό που βρήκαμε είναι η εγκατάλειψη του χώρου. Οι παιδικές χαρές είναι ελάχιστες και κατεστραμμένες, υπάρχει ένα γήπεδο μπάσκετ χωρίς μπασκέτες και κανένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Παντού υπάρχουν σκουπίδια, τα χόρτα δεν είναι κουρεμένα, οπότε η πρόσβαση δεν είναι εύκολη και ο φωτισμός το βράδυ δεν είναι αρκετός, με αποτέλεσμα τα παιδιά και οι γονείς να φοβούνται να κυκλοφορήσουν. Η φύλαξη του χώρου είναι, επίσης, ανύπαρκτη. Αυτό, σε συνδυασμό με τον ελλιπή φωτισμό επιτρέπει σε κάποια άτομα να κάνουν χρήση ακατάλληλων ουσιών και να βρωμίζουν το χώρο με σπασμένα μπουκάλια, σύριγγες κλπ. Πάλι καλά που τα τελευταία δύο χρόνια λειτουργεί ένα αναψυκτήριο στο χώρο, παρόλο που και αυτό έχει πολλές ελλείψεις.

Αθηνά Αρβανίτη, Φωτεινή Γκορτσοπούλου, Κασσιανή Καλιοντζή, Νίκη Καλιοντζή

Διαπιστώσαμε:

1. Δεν υπάρχει παιδική χαρά, ενώ υπάρχουν πινακίδες.
2. Υπάρχουν προβλήματα καθαριότητας. Για παράδειγμα δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά κάδοι απορριμμάτων.
3. Ο χώρος είναι απεριποίητος. Παρατηρούμε σε κάποια σημεία του δάσους πως το χορτάρι είναι κουρεμένο, ενώ σε κάποια άλλα δεν είναι.
4. Το έδαφος δεν ευνοεί την ανάπτυξη των δέντρων.
5. Υπάρχει μία άσπρη ουσία πάνω στα δέντρα, την οποία οι γεωπόνοι αποκαλούν <<καρκίνο των δέντρων>>.
6. Δεν υπάρχει φωτισμός.
7. Το δασάκι περιφράχτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 80?. Όμως, οι πολίτες και οι επιστήμονες το θεωρούν ακατάλληλο, διότι δεν επιθυμούν το δάσος να είναι αποκομμένο από το υπόλοιπο φυσικό περιβάλλον.
8. Δεν υπάρχουν τουαλέτες.

Ειρήνη Ιωαννίδου, Χριστίνα Κουτελίδου

Τι θα προτείναμε για να γίνει «καλύτερη» η δενδροφυτεία:

– Να τοποθετηθούν περισσότεροι κάδοι, ώστε να μην υπάρχουν σκουπίδια κάτω στο έδαφος και ο καθαρισμός του χώρου να γίνεται πιο συχνά από τις υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου.

-Να φτιαχτεί ένας περιφραγμένος χώρος για τα σκυλιά, για να μην υπάρχουν ακαθαρσίες στο χώμα.

-Θα μπορούσε ο δήμος να οργανώσει κάποιες εκδηλώσεις μέσα στην δεντροφυτεία, ώστε ο κόσμος να κάνει τους περιπάτους του σε αυτήν, με αποτέλεσμα να γνωρίσει καλύτερα τον χώρο και να τον προτιμήσει σε μια επόμενη έξοδό του.