Από την Παναγιώτα Μερλίδου το κείμενο και το Γιάννη Μαυρογότατο το σκίτσο

Ανεργία: Δεν είναι σύγχρονη λέξη. Ανάγεται στην πανάρχαια λέξη έργον, που τη βρίσκουμε στον Όμηρο αλλά και ακόμα παλαιότερα, με παράγωγα και σύνθετά της σε μυκηναϊκά κείμενα. Τη συναντάμε στην Ελένη του Ευριπίδη με τη σημασία όμως πράξης που δεν έγινε.  Στην ελληνιστική εποχή με τη σημασία της απραξίας. Ινδοευρωπαϊκή η ρίζα της, με ομόριζα όπως όργανο, όργια, ρέκτης. Έδωσε πάμπολλα παράγωγα, ανάμεσά τους το ρήμα εργάζομαι και το ουσιαστικό εργασία. Επί το επισημότερον λοιπόν εργασία, επί το λαϊκότερον δουλειά και δουλεύω, που στην κλασική αρχαιότητα σήμαινε «είμαι δούλος, εργάζομαι καταναγκαστικά». Στη δουλοκτητική κοινωνία δουλεία επομένως είναι η κατάσταση του δούλου, κατ? επέκταση η καταναγκαστική εργασία, σαν του δούλου, οποιαδήποτε κοπιαστική και επαχθής εργασία και τελικά η αμειβόμενη εργασία. Στη μεσαιωνική πια εποχή η λέξη αποδίδει γενικά την ασχολία, την εργασία.  Με τη σημερινή της σημασία είναι παιδί της βιομηχανικής επανάστασης, αφού και στις ευρωπαϊκές γλώσσες τότε εμφανίστηκαν οι αντίστοιχες λέξεις. Λέξη συνδεδεμένη κυρίως με το μισθωτό εργαζόμενο. Παλαιότερα κάποιοι έγραφαν «δουλιά» για να διαφοροποιείται και οπτικά η εργασία από τη δουλεία. Έχει έρθει όμως μάλλον η εποχή που η διαφορά είναι τόσο μεγάλη ώστε η ορθογραφία να μη μας ενδιαφέρει. Για τους μαγαζάτορες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, από την άλλη, υπάρχουν άλλες λέξεις ή εκφράσεις για την ίδια περίσταση: έχουμε κεσάτια, δε γίνεται αλισβερίσι, δεν υπάρχει νταραβέρι ή κατά το ελληνικότερον υπάρχει αναδουλειά, έλλειψη οικονομικής δραστηριότητας.

Πάντως με ποσοστό σχεδόν 27% της ανεργίας το 2014 και 63% στους νέους  η ανεργία δεν αποτελεί συνταρακτική είδηση πλέον αλλά θλιβερή πραγματικότητα.

Από το Νίκο Μυλωνά

Απασχολεί σχεδόν όλους τους κατοίκους της χώρας, ιδιαίτερα τους νέους. Συνέπεια της ανεργίας είναι η μετανάστευση. Πολλοί, νέοι κυρίως, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη για μια καλύτερη και πιο άνετη ζωή στο εξωτερικό. Μεταναστεύουν σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και αλλού. Χαρακτηριστικό είναι πως στις μέρες μας οι νέοι έχουν πολλά προσόντα και γνώσεις, πτυχία και μεταπτυχιακά. Αυτά δε φαίνεται να είναι αρκετά, καθώς πολλοί από αυτούς καταλήγουν σερβιτόροι με 500 ευρώ το μήνα, το πολύ. Αναζητούν λοιπόν καλύτερη τύχη, ώστε να πάρουν τα πτυχία τους «αξία».

Από τη Βασιλική Μπαντή

Οι άνθρωποι που χάνουν τη δουλειά τους βιώνουν συνθήκες ανασφάλειας. Περνάνε άσχημα, αισθάνονται άσχημα, δε έχουν πού να στηριχτούν. Πώς κάποιος θα μπορέσει να συντηρήσει την οικογένειά του, αν δεν παίρνει μισθό και ταυτόχρονα πρέπει να πληρώσει και όλους τους φόρους; Δεν θα έπρεπε να το δέχεται αυτό ο λαός αλλά ούτε κι η κυβέρνηση να το επιβάλλει. Υπάρχουν οικογένειες που βρίσκονται στο δρόμο λόγω της ανεργίας, δεν έχουν κυριολεκτικά να φάνε ένα κομμάτι ψωμί.  Νιώθουν απελπισμένοι κι εξαθλιωμένοι και τις περισσότερες φορές δεν τους συμπαραστέκονται οι συνάνθρωποί τους. Κάθε μέρα βλέπουμε μαγαζιά, επιχειρήσεις, καταστήματα μικρά και μεγάλα να κλείνουν, αφήνοντας ανθρώπους χωρίς εργασία. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να παλέψουν για το δικαίωμά τους στην εργασία. Όλοι αξίζουν ένα ζεστό σπίτι κι όχι να βρίσκονται στο δρόμο.

Από τη Βάλια Νικολαίδου

Το φαινόμενο της ανεργίας στις μέρες μας μαστίζει όχι μόνο τον ελληνικό λαό αλλά και όλο τον κόσμο. Η παγκόσμια οικονομική κρίση που επικρατεί έχει αυξήσει τα ποσοστά ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων.  Οι συνέπειές της πολλές. Κάθε σπίτι έχει πολλά έξοδα και χωρίς μισθό οι άνθρωποι πώς θα τα βγάλουν πέρα; Πολλοί καταφεύγουν σε δολοπλοκίες και κλεψιές για να αποκτήσουν ένα εισόδημα. Αντί να τιμωρηθούν οι πραγματικοί υπεύθυνοι αυτής της καταστροφής τιμωρούνται άδικα οι μικροί επιχειρηματίες ή εργαζόμενοι. Μια άλλη συνέπεια της ανεργίας είναι η ψυχολογική κατάπτωση που υφίστανται όσοι χάνουν τη δουλειά τους. Η απογοήτευση και το άγχος της καθημερινότητας τους προκαλούν ανάμεσα στα άλλα κατάθλιψη, με αποτέλεσμα πολλές φορές να κάνουν λανθασμένες ενέργειες, όπως ποτό, κάπνισμα ή ακόμα και αυτοτραυματισμούς. Οι νέοι αισθάνονται ακόμα πιο έντονα τις συνέπειές της ανεργίας. Αποθαρρύνονται και πιστεύουν ότι δεν έχουν καμιά ελπίδα να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους.

Από τη Μαρία Μπατζάκα

Η ανεργία οδηγεί σε απόγνωση κι εξαθλίωση κυρίως τους νέους και προκαλεί αντικοινωνικά φαινόμενα, όπως αποκλεισμό, βία, εγκληματικότητα και διαφθορά. Ο άνθρωπος, βέβαια, από τη φύση του δεν είναι ούτε αντικοινωνικός ούτε εγκληματίας. Μπορεί όμως να γίνει, εάν συντρέξουν οι κατάλληλες περιστάσεις, όπως είναι για παράδειγμα η στέρηση και η αδικία, που όπως είναι φυσικό ευνοούνται από την ανεργία. Δεν είναι τυχαίο βέβαια πως τα υψηλά ποσοστά της ανεργίας συνδέονται με την έξαρση της εγκληματικότητας.

Από τη Μαρία Χρύσου το κείμενο και τη Χριστίνα Νικόλα το σκίτσο

Χαρακτηριστικό της Ελλάδας στις μέρες μας είναι το υψηλό ποσοστό ανεργίας. Άνθρωποι μορφωμένοι, ικανοί, πρόθυμοι και διαθέσιμοι να απασχοληθούν δεν μπορούν να βρουν εργασία. Αυτό οφείλεται κυρίως στην οικονομική κρίση που συνοδεύεται και από έλλειψη ανάπτυξης. Πολλοί νέοι και μορφωμένοι βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο δεν μπορούν να βρουν δουλειά και καταφεύγουν στο εξωτερικό. Μιας και η Ελλάδα είναι μια χώρα με χρέη, χωρίς ανάπτυξη, χρωστάει παντού λόγω των κυβερνήσεων που έχουν καταχραστεί τα χρήματα του λαού, δεν υπάρχει εργασία.  Ούτε εργοστάσια, ούτε βιοτεχνίες, ούτε βιομηχανίες, ούτε τίποτα. Υπάρχουν όμως εκατομμύρια άνεργοι. Άνεργοι, κυρίως νέοι, που μεταναστεύουν στο εξωτερικό  για να δουλέψουν. Φεύγουν όλοι αυτοί λοιπόν που δικαιούνται δουλειά κι αφήνουν πίσω τους συνταξιούχους. Οι οποίοι υποτίθεται ότι πρέπει να πληρωθούν; Από αυτούς που αναγκάστηκαν να φύγουν για καλύτερες συνθήκες εργασίας; Και όσοι τελικά καταφέρνουν να μείνουν απασχολούνται με την εργασία ?εποχιακά. Και λύση δε φαίνεται στον ορίζοντα προς το παρόν! 

Leave a Comment