Στο πλαίσιο του μαθήματος της Ιστορίας Α Γυμνασίου μαθητές και μαθήτριες  του Α1 «μεταφέρθηκαν» με την μηχανή του χρόνου στην αρχαιότητα και την κλασική εποχή. Κατέγραψαν, λοιπόν, στο ημερολόγιό τους «στιγμιότυπα» της καθημερινότητάς τους?

ΚΑΠΟΤΕ?ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ? ΠΕΡΙΚΛΗ?

Κωνσταντίνα Γιαννακοπούλου

«Σήμερα το πρωί  η Μυρτώ, η τροφός μου, ήρθε στο δωμάτιό, με σήκωσε και μου υπενθύμισε πως ήταν η μέρα ενηλικίωσης του ξαδέλφου μου. Ετοιμάστηκα και κατέβηκα κάτω στην αυλή, για να καλωσορίσω τον ξάδελφο μου, τον Αριστείδη,  που μας επισκέφτηκε, πριν πάει για μάθημα με τον παιδαγωγό του, τον Λεωνίδα. Αφού τους ξεπροβόδησα και έφυγαν, ανέβηκα στον γυναικωνίτη, για να μαζέψω νήμα και να ετοιμάσω κλωστές για τον αργαλειό . Αργότερα,  έστειλα την Άρτεμη να ποτίσει τα φυτά στην πίσω αυλή και πήγα και εγώ μαζί της, για να μάθω. Όταν τελειώσαμε, πήγα να παίξω με τον «φύλακα» του σπιτιού που είναι ο σκύλος μου, ο Άρης. Έπειτα, η μητέρα μου και εγώ πήγαμε να βοηθήσουμε την Αθηνά στην καθαριότητα του σπιτιού, γιατί η μητέρα μου «λατρεύει» να βοηθάει στις οικιακές ασχολίες. Επίσης, λέει πως «οι δούλοι είναι άνθρωποι και αυτοί, λοιπόν, γιατί πρέπει να τα κάνουν όλα μόνοι τους;».Έτσι πέρασε η μέρα μου…Όταν πήγα για ύπνο, φαντάστηκα πως θα ήταν η ζωή χωρίς  τους δούλους και συνειδητοποίησα πως τους αγαπώ πολύ και δεν θέλω να τους χάσω? Θα ήθελα να νιώθουν και αυτοί το ίδιο για μένα? Μήπως, όμως, θα ήταν καλύτερο για τους δούλους να ζουν ελεύθεροι στα δικά τους σπίτια; Αλλά, ας μην μπερδεύομαι, δε ζω στον 21 αιώνα. Ζω στην Αθήνα του Περικλή!

Μαρία Βιζβίζη

«Όταν ανατέλλει ο ήλιος, όλοι ξυπνάνε και η μέρα ξεκινάει. Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς την  κουζίνα. Οι δούλοι και οι δούλες μου έχουν ετοιμάσει το πρωινό και όλοι αρχίζουν τις δουλειές τους . Ο Άβδηρος και ο Αλκιβιάδης είναι μαζί με τον άντρα μου, τον Τιμοσθένη, στο αγρόκτημα. Η Δάφνη είναι στον αργαλειό και με την βοήθειά μου υφαίνει. Αφού τελειώσουμε από τον αργαλειό, θα πάμε να πάρουμε νερό, για να φτιάξουμε φαγητό και έπειτα θα καθαρίσουμε το σπίτι. Ο άντρας  μου έχει κανονίσει να μαζέψει ξύλα για την φωτιά, κατόπιν θα πάει στην Εκκλησία του Δήμου σε μια συνεδρίαση και στη συνέχεια στα δημόσια λουτρά . Για αυτόν είναι η ζωή! Ο γιος μου ο Θεμιστοκλής ετοιμάζεται για μάθημα και σε λίγο θα περάσει να τον πάρει ο παιδαγωγός , όσο για την κόρη μου, την Δανάη, σήμερα θα μάθει από μένα να υφαίνει. Το μεσημέρι θα φάμε λαχανικά με παστά ψάρια που τα ετοίμασε η Δάφνη. Το βράδυ ο άντρας μου έχει κανονίσει  συμπόσιο με τους φίλους του, άρα, εγώ και οι δούλες θα ήμαστε στον γυναικωνίτη, θα ράβουμε ή θα υφαίνουμε. Δε βαριέσαι? Ας μην πικραίνομαι ? Μου αρέσει η ζωή μου, αν και θα ήθελα οι κόρες μου να μπορούν να βγαίνουν βόλτες στην Αγορά και να έχουν πιο πολλές ελευθερίες από μένα? Μάλλον παραλογίζομαι και καλά θα κάνω να μην σκέφτομαι φωναχτά τα όνειρά μου?»

Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ

Ανώνυμος

« Είμαι πλούσιος έμπορος και έχω μεγάλη οικογένεια στην αρχαία Αθήνα και επίσης, απασχολώ πολλούς δούλους. Όταν λείπω για κάποια δουλειά με τα πλοία μου, αφήνω «στο πόδι μου», κυριολεκτικά υπεύθυνο τον δούλο μου, τον Αντισθένη, να κάνει όλες τις προγραμματισμένες εργασίες. Τον ανταμείβω, βέ βαια, για αυτό. Τον παίρνω πάντοτε μαζί μου στην αγορά και του μαθαίνω τα απαραίτητα για το εμπόριο και τις πωλήσεις? Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν! Αν μπορούσα θα τον ελευθέρωνα, αλλά ξέρω ότι αυτό δε θα άρεσε σε πολλούς ισχυρούς άνδρες. Δεν είναι στο χέρι μου!  

Σε καθημερινή βάση παίρνω έναν ή δύο δούλους για να με βοηθήσουν στις δουλειές, είτε φορτώνοντας τα προϊόντα στα καράβια, είτε στο εργαστήριο με τα αγγεία, είτε στα χωράφια. Μια καλή μαγείρισσα ετοιμάζει από το πρωί τα γεύματα και το τραπέζι για το μεσημεριανό, ή  το δείπνο μας και μια υπηρέτρια ασχολείται με τα οικιακά. Έχω, επίσης, τρεις παιδαγωγούς, για να βοηθάνε κάθε μέρα τα παιδιά μας στις εργασίες μάθησής τους και για να τα συνοδεύουν μέχρι τα ιδιαίτερά τους»

Ζάχου Νικολέτα

«Ο ήλιος  ανατέλλει και  φωτίζει την άσπρη μου κουρτίνα. Εισέρχονται οι ακτίνες του στην κάμαρά μου και κουλουριάζονται στα σεντόνια που ήμουν σκεπασμένη? Σηκώνομαι και φωνάζω την Ευρύκλεια. Είναι ώρα να ετοιμάσει το πλούσιο πρωινό μας, να σηκώσει τα παιδιά και να τους πει να ετοιμαστούν για το πρωινό γεύμα. Σε λίγο έχουν να πάνε στον γραμματιστή για μάθημα. Συνήθως τρώμε ψωμί με μέλι και χυμό από διάφορα φρούτα που παράγει η πόλη μας. Ο άντρας μου σηκώθηκε , λογικά, πιο πριν , για να πάει στην εκκλησία του δήμου και στη συνέχεια να ανοίξει το κουρείο.

(Αργότερα?) Εγώ και τα παιδιά μου γευτήκαμε το φαγητό μας και στη συνέχεια αυτά έφυγαν με τον δούλο μας, τον Ηράκλειτο. Άρχισε να μεσημεριάζει και έδωσα εντολή στην Ευρύκλεια να ετοιμάσει το μεσημεριανό, γιατί ο ήλιος άρχισε να ρίχνει τη σκιά του ?  

Σούρουπο γύρισε ο άντρας μου μαζί με τα παιδία και καθίσαμε όλοι μαζί και φάγαμε το κύριο γεύμα μας. Ήρθαν στο σπίτι κάτι γνωστοί φίλοι του άνδρα μου και εγώ με τις γυναίκες και τις δούλες πήγαμε στον γυναικωνίτη, για να τελειώσουμε δύο υφαντά που μας είχαν μείνει .

Βράδιασε για τα καλά και ετοιμαστήκαμε για ύπνο. Τα κρεβάτια ζεστά και καλοστημένα λες και σε πίεζαν να πας και να μπερδευτείς με τα σεντόνια και τις κουβέρτες και να μην θες να ξαναβγείς ποτέ? Ξαπλώσαμε εγώ και ο άντρας μου και είπα ψιθυριστά από μέσα μου ??Αύριο θα ξημερώσει μια καινούρια ημέρα? Καληνύχτα?.??                                                               

Ελίζα Βασσάρα

«Με το που ξημέρωσε η ροδοδάχτυλη αυγούλα, σηκώθηκα και πήγα να ανάψω την φωτιά. Η Αγλαΐα κοιμόταν ακόμα, γιατί το βράδυ ξενύχτησε δίπλα στον μικρό Αλέξανδρο  λέγοντας του ιστορίες, για να τον πάρει γλυκά ο ύπνος.

Παρόλο που είμαστε μια πλούσια οικογένεια, αγαπάμε τους δούλους μας και σεβόμαστε την ανάγκη τους για ξεκούραση. Την ώρα που εγώ με την Αγλαΐα και δύο άλλες δούλες πήγαμε στις βρύσες, για να φέρουμε πολύ νερό, η μαγείρισσα ετοίμαζε το μεσημεριανό, ο άντρας μου πήγε στην εκκλησία του δήμου και τα παιδιά μου, ο Αλέξανδρος και η Ιφιγένεια, είναι με τον γραμματιστή. Το απόγευμα ο άντρας μου θα πάρει τα δύο μικρά και θα πάνε στο θέατρο, ενώ εγώ θα μείνω να κάνω τις δουλειές του σπιτιού και να ετοιμαστώ, για να πάμε το βράδυ οικογενειακώς στην εστίαση που γίνεται στην τελετή λήξης των αθλητικών αγώνων. Ας μην τελειώσουν τα Διονύσεια?

Είμαι σίγουρη πως τα παιδιά θα ξετρελαθούν, γιατί θα μαζευτούν πάρα πολλοί συνομήλικοι τους και θα το ρίξουν στο παιχνίδι. Επίσης, θα έχει πολλά και διαφορετικά φαγητά? Ωραία που θα περάσουμε!»

Κυριάκος Βάσσιος, Φίλιππος Δημητριάδης

«Ο Ήλιος ανατέλλει και εμείς σαν σωστοί δούλοι πρέπει να σηκωθούμε νωρίς και να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Πρώτα πρέπει να ετοιμάσουμε φαγητό για τα αφεντικά μας και αφού ξυπνήσουνε, εμείς θα πάρουμε τα παλιά σεντόνια και θα τα αντικαταστήσουμε με καινούρια, όσο εκείνοι απολαμβάνουν το πρωινό τους. Ύστερα από λίγη ώρα θα κατευθυνθούμε  προς την λαϊκή αγορά, για να πάρουμε λαχανικά και ψάρια. Μια άλλη υπηρέτρια θα ετοιμάσει το πλούσιο γεύμα που θα έχουν τα αφεντικά μας. Αλλά και το απόγευμα οι αρμοδιότητες δεν είναι λιγότερες, αφού έχουμε να συνοδέψουμε τα παιδιά στα ιδιαίτερα μαθήματά τους και αν ο κύριος έχει οργανώσει κάποιο συμπόσιο, «τρεχάτε ποδαράκια μου…». Περνάμε καλά μόνο στα Μεγάλα Διονύσια, όταν και εμείς επιτρέπεται να ξενυχτήσουμε, τρώγοντας, χορεύοντας και γλεντώντας?  Αυτή είναι η καθημερινή μας ζωή ως δούλοι στην αρχαία Αθήνα. Θα μπορούσατε να την αντέξετε;»