Πώς φαντάζονται οι μαθητές του Α2 τον καλό δάσκαλο (καθηγητή)
Από το Στράτο Καρακότσιο και το Γιάννη Κωσταρέλη

Ο καλός δάσκαλος θα έχει καλές σχέσεις με τους μαθητές, δε θα μιλάει ακαταλαβίστικα, δε θα φωνάζει, δε θα ειρωνεύεται τα παιδιά και θα λέει και κανένα αστείο. Δε θα εφαρμόζει δηλαδή την «Παλαιά Παιδαγωγική», αυτήν που γνωρίσαμε στο κείμενο του Καζαντζάκη, στα κείμενα της Λογοτεχνίας.

Θα μπαίνει μάθημα με το χαμόγελο και θα είναι ήρεμος. Θα υπάρχει βέβαια στην τάξη πειθαρχία αλλά  χωρίς να τον φοβούνται οι μαθητές. Θα είναι ζωντανός και δε θα βαριέται Θα δίνει αγάπη στα παιδιά κι αυτά θα τον αγαπούν. Δε θα φοβούνται να πουν τις απορίες τους για το μάθημα κι εκείνος θα επαναλαμβάνει, με πολλά παραδείγματα, κάθε φορά που δυσκολεύονται, λύνοντας τις απορίες τους με υπομονή. Θα τους δίνει επομένως και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία. Έτσι τα μάθημα θα γίνεται ευχάριστα, χωρίς να βαριούνται ή να απογοητεύονται οι μαθητές.

Πάνω απ? όλα όμως, θα μπαίνει στη θέση μας και θα μας καταλαβαίνει. 

(Απόψεις των μαθητών του Α2, όπως αποτυπώθηκαν σε εργασίες με αφορμή το απόσπασκα από την “Αναφορά στο Γκρέκο”, του Νίκου Καζαντζάκη, “Νέα Παιδαγωγική” Σύντομες και περιεκτικές οι επιθυμίες τους…)

Leave a Comment