ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΠΑΝΤΟΥ

 Είδαμε πολλά συνθήματα στους τοίχους που είχαν κάτι να μας πουν! τα καταγράψαμε, τα ζωγραφίσαμε και τα σχολιάσαμε μέσα στην τάξη μας, το Α2! Και ιδού το αποτέλεσμα…

 

Από το Θανάση Δουλμπέρη

“Ό,τι δε με σκοτώνει, με δυναμώνει”

Αυτό είναι ένα σύνθημα που το είδα σε ένα τοίχο και μετά έμαθα ότι το είπε ένας συγγραφέας. Αποτελείται από τόσες λίγες λέξεις που όμως έχουν τόσο πολύ νόημα. Οι άνθρωποι κάθε μέρα αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες . Αυτές οι δυσκολίες μπορεί να τον πληγώσουν, να τον ματώσουν να τον λυγίσουν, αλλά δεν τον σκοτώνουν. Αυτά τα προβλήματα γίνονται προσωρινά εμπόδια, αλλά επειδή τα αντιμετωπίζει και τα νικάει, μαθαίνει από αυτά και γίνεται σκληρότερος και πιο δυνατός για να λύσει άλλες δυσκολότερες και πιο επώδυνες καταστάσεις.

 

 

 

Από την Έλενα Κεσμήρη

 

” Πωλούνται χάλια σε όλα τα χρώματα “

Το σύνθημα αυτό ήταν γραμμένο με κόκκινα γράμματα στο τοίχο μιας δημόσιας υπηρεσίας. Αυτός που το έγραψε νομίζω ότι σκεφτόταν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι όχι μόνο της χώρας μας αλλά και του υπόλοιπου κόσμου. Εννοεί ότι πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα διαφόρων ειδών. Όπως υπάρχουν στα χαλιά διάφορα χρώματα, έτσι και οι άνθρωποι όλου του κόσμου έχουν διάφορα προβλήματα. Το σύνθημα είναι χιουμοριστικό και θέλει να παρουσιάσει τις δυσκολίες των ανθρώπων με ένα αστείο τρόπο.

 

 

 

 

Από το Γρηγόρη Θεοδωρίδη,  Γιάννη Ιωάννου και Κυριάκο Θεοφανίδη

 

“Ψωμί Παιδεία Ελευθερία”

Ένα σύνθημα που δημιουργήθηκε κατά την εποχή της χούντας τότε που ο λαός δεν είχε να φάει. Δεν είχαν μόρφωση αλλά και ελευθερία Αυτό το σύνθημα το έχω δει σε πολλούς τοίχους. Το είχαν βγάλει φοιτητές από το πολυτεχνείο για να έχουν τα παιδιά μόρφωση, να είναι ελεύθερα, να έχουν να φάνε. Έχουν περάσει τόσα χρόνια και παραμένει επίκαιρο! Έγινε αγώνας γι αυτά που διεκδικεί και να που τώρα το ξαναζούμε!

“Βιβλία και σχολεία για μια καλή παιδεία”

Το σύνθημα αυτό μας περιγράφει ότι για μια καλή μόρφωση χρειάζονται σχολεία και βιβλία για όλα τα παιδιά του κόσμου.

 

 

 

 

Από τη Ροζαλία Γρεπινιώτη

“Το σύμβολο της αναρχίας”

Το συγκεκριμένο σύνθημα χρησιμοποιεί δυο κώδικες σε συνδυασμό, τον γεωμετρικό και τον γλωσσικό κώδικα. Το σύνθημα αυτό προβάλλει την ιδεολογία μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, που είναι εναντίον των νόμων και της κάθε τύπου αρχής (κράτος, πολιτικοί, αστυνομία κ.ά.) Το βλέπουμε παντού σήμερα κυρίως όμως στο κέντρο της πόλης, εκεί που συχνάζουν περισσότερο νέοι άνθρωποι. 

 

 

 

 

 

Από το ΓιώργοΜαρινάκη

«Δεν πληρώνω»

Το σύνθημα αυτό δείχνει την αγανάκτηση του κόσμου για την υψηλή φορολογία, την ανεργία που δεν του αφήνει περιθώρια να ζήσει με αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει αισιοδοξία και ελπίδα ότι θα προοδεύσει το ελληνικό κράτος, ότι θα αλλάξει κάτι στον οικονομικό τομέα και επομένως και στις ζωές των ανθρώπων. Ο λαός δεν θέλει και δεν αντέχει να πληρώνει άλλους φόρους. 

 

 

 

Από την Κυριακή Καλογιάννη και την Ελβίτα Κωνσταντίνη

“ΠΑΟΚ”

Ο ΠΑΟΚ είναι το όνομα μιας δημοφιλούς ποδοσφαιρικής ομάδας από τη Θεσσαλονίκη και το όνομά της σημαίνει: Παννθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινοπολιτών. Αυτό το σύνθημα το γράφουν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ γιατί αγαπούν πολύ την ομάδα τους  και όσα χρόνια και αν περάσουν αυτοί θα την ακολουθούν πιστά.Τα συναισθήματα που έχουν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ όταν γράφουν τα συνθήματα μπορεί να είναι είτε από λύπη, όταν χάνει η ομάδα τους, είτε από χαρά, όταν κερδίζει. Ή ακόμα και από ανάμεικτα συναισθήματα που δεν μπορούν να τα πουν με το στόμα γι αυτό και τα γράφουν στους τοίχους. Πάντως είναι φανατικοί οπαδοί και θέλουν να το δείξουν, ίσως ακόμα πιστεύουν πως θα κάνουν κι άλλους να υποστηρίξουν αυτήν την ομάδα.    

 

 

 

 

Από τη Νικολέττα Κουσαγιαννίδου

“Το σχολείο απελευθερώνει το μυαλό”

Η εκπαίδευση έχει σαν σύνθημα «Το σχολείο απελευθερώνει το μυαλό». Στην πραγματικότητα όμως, το εκπαιδευτικό σύστημα γενικά, αναγκάζει τους μαθητές να χρησιμοποιούν την παπαγαλία και την αποστήθιση. Τα σχολικά βιβλία περιέχουν περίπλοκες λέξεις, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην κατανοούν αυτά που διαβάζουν και να αναγκάζονται να τα αποστηθίσουν. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως η εκπαίδευση φυλακίζει το μυαλό αντί να το απελευθερώνει.